stomme computer

Ik krijg er steeds een foutmelding op. Ik heb ook wel zin in die Dusty voorstelling. Het zal we geinspireerd zijn op dat boek dat die manager Vicky Wickham heeft geschreven, die ouwe pot. Minares of vrouw van Nona Hendryx, tenmisten daar ben ik stellig van overtuigd. Ondertussen waren we gisteren in de disco Labyrintho, voor de kenners is dat de begane grond van Minotauro. Ik werd er besprongen door de kleine Alex, en iets later door de grote Daniel. Die weer niet te verwarren is met de kleine Daniel. De derde Daniel, die meestal in Sagretario woont is van de aardbodem verdwenen. Ik ga nu iets raars zeggen, maar ik ga vanavond niet uit. Ik ga rustig vroeg slapen. Al kijk ik nu naar een meneer die nu een dutje doet. Ik raak gestressed van die foutmeldingen....... Effen kijken of een andere vrij is. Het was allemaal niet veel bijzonders die computers. Stuk of er lagen mensen achter te slapen. Ik zat naast een meneer die wakker werd, hij leek een beetje op de zanger van Aerosmith, onderweg naar de afkickkliniek. Hij maakte nog rare bewegingen ook. Ik werd er bang van, misschien had hij zijn medicijnen nodig. Oh we kwamen in Iquitos nog een engelse junk tegen. Hij had een heel verhaal inelkaar geslagen, beroofd en ook nog gevallen. Hij wilde geld voor naar het ziekenhuis. Zijn moeder zou geld overmaken, maar daar had hij een paspoort voor nodig, bla, bla. Ik heb hem een euro gegeven om van het geseik af te zijn. Later dacht ik, je kan ook altijd een code ofzo doorgeven als je geld wil sturen, dus het hele verhaal was een grote leugen partij. Ook omdat Diego de junk in kwestie wel vaker zag rondscharrelen. Gianne Pierre is naar huis, hij moet de was doen en nog wat andere vage zaken. Ik zit nu in een geheel ander internet cafe. Ze moeten mijn kamer nog schoon maken, maar ik geloof dat het jongentje een hele lange siesta ofzo had gedaan. Ik heb gisteren de Saga leeggetrokken. Dat was nog een heel gedoe, ik dacht dan mijn nederlandse identiteitskaart wel voldoende was, maar ze wilden een paspoort zien. Dus moest ik terug. Ik stond bij een kassa die stuk was, moest ik weg gingen ze later twee keer zeggen, je kan beter bij die kapotte kassa gaan staan. Ik was er bijna boos uitgehold. Maar ik heb nu twee onderbroeken, een lois spijkerbroek en een colbertje. Kan ik tenminste een beetje netjes naar het werk. Ik was dus maar terug gegaan voor mijn paspoort. Er liep 100 man personeel in de rondte, ze hebben allemaal hun wijkje, het meisje bij de Lois spijkerbroeken had alleen maar als taak om in de weg te staan. Verder waren er twee mensen bezig met de kapotte kassa, en twee mensen die iedereen door verwezen naar de kapotte kassa.

Tja vandaag naar Baranco geweest, ik heb daar een paar minuten op het strand gestaan. Al roept iedereen hier de hele tijd dat het erg heet is, dus dan zal het wel kloppen.
Eider was mee, die heeft mij gisteren geshockeerd door om 11 uur al een pisco sour naar binnen te gieten. Maar ik vind al een paar jaar dat hij wel iets minder kan drinken. Nu is hij zijn stem kwijt, maar volgens mij is het niet zo heel erg voor hem. Zijn baas stuurt hem naar huis, maar dan kan hij natuurlijk nog mooi of naar de kroeg of zijn nieuwe vriendje lastig vallen.

De koe op de foto, heel lima staat vol met koeien, hier in Miraflores, in Lima centrum en in Baranco soms zijn ze hitech, zo als de Barbekoe. Of vrolijk beschilderd zoals deze koe met een dame met fluit.
Ik weet niet wat het hogere doel is van al die koeien. Was het ook al niet ergens in Nederland. Jaren geleden zag ik het in Chicago. Sinds dien zijn ze volgens mij all over the planet. Misschien moet ik een keer een bordje lezen als dat er bij staat. Het is vast onderdeel van een hogerplan.

Verder is er die foto van Baranco, een combinatie zoals overal in Lima van iets wat nog leuk is, met daarachter een stapel flats die natuurlijk wel prettiger zijn om in te wonen. In Baranco heb je veel mooie villa´s. Helaas zijn ze bijna allemaal in verval. In een enkele zit een club die goed voor de villa zorgt. Verder viel mij op dat de kerk ook uit van die adobe stenen, gewoon bijelkaar geplakt zand is gebouwd.

Heb nog niet veel te melden

Er was echter een stroomstoring. De hele straat scheen zonder te zitten. Ik was mij net aan het scheren, dan is het natuurlijk een beetje een lullig moment. De zon is hier alweer flink zijn best aan het doen. Ik denk dat het niet gaat vriezen hier vandaag, misschien een beetje sneeuw maar dat is natuurlijk al weg voor het gevallen is. Vandaag met Alfredo en de jongen die ook op de luchthaven was naar Sagretario disco geweest. Het was er niet heel druk, wat ik wel ok vond. Volgens mij was de Down Town disco afgeladen. De legendaris had weer damesavond, dus daar mochten we geloof ik niet in. Alfredo werkt op een cruise schip en ik heb zijn 200 fotos bekeken van zijn collegas en zijn avonturen op het schip. De indonesische mensen werken in de schoonmaak, de lationos in de bediening, en de amerikanen in het showballet. Ik kwam al een keer een iemand tegen uit het showballet, die zijn echt betere mensen dan de mensen in de schoonmaak. Tenminste zo probeerde die jongen mij te overtuigen. Alfredo zei echter dat die mensen uit Indonesie weer heel aardig waren en vreselijk hard werkten. MMM allemaal maar ingewikkeld. Ik geloof dat ik vandaag naar het huis van Gian Pierre ga. Het zal wel weer ergens vreselijk ver weg zijn. Nou ja ik ga het zien.

Nou ik heb het gezien. Als ik er aan terug denk, dan denk ik toch vooral aan de Lego die Vincent zo gul heeft afgestaan aan de kleine Patricio. Waarvan de fotos nu bij een vuile achterbakse peruaan zijn. Het was een eerste verdieping achter een nette gevel. Het was dus een beetje het achterhuis. Er moest echter nog veel aan gebeuren. Hier en daar was een muurtje gemetseld, maar een dak, een toilet, een keuken, een badkamer, ik zag het allemaal niet. Gelukkig werden er nieuwe legostenen aangevoerd. Gelukkig werden er net stenen aangevoerd. Ik moest met het autootje denken aan het autootje van Ome Teun waarmee hij mij ooit meenam naar de centrale markthallen, of wel in de moderne tijd het foodcentre. Ik heb ook fotos gemaakt van het huis zelf, het was wel erg virtueel, maar die laat ik aan liefhebbers in Nederland wel zien. Het was zeg maar erg afzien. Ik heb ook niet echt een gezellig stoel kunnen ontdekken. Het is een wonder hoe die jongens, maar ook de andere mensen zo fris en fruitig uit die virtuele huizen en sinaasappelkistjes komen. We moeten maar denken, sjak je wilde een derde wereldland verkennen, nou moe je ook niet zeuren als je ziet hoe mensen feitelijk leven. Het autootje van Ome Teun was wel helemaal rood. Tja het mooiste kado blijft hier toch een partijtje stenen. Een paar plavuizen, of een paar gewone metsel stenen. Volgens Gian Pierre moet het in augustus klaar zijn. Gelukkig heeft hij er geen jaar bij genoemd. Ik heb er niet te eten gehad. Omdat ik zo gauw ook geen virtuele keuken zag vond ik dat niet zo heel erg. We zijn daarna naar een mall gegaan. Daar was het weer een aaneenschakeling van veel geld, maar gelukkig waren er ook banken, zodat je ook op de pof kunt kopen. Ik heb er niets gekocht, maar ik had een warenhuis verkent waar ik nog wel wat wil kopen. Maar dan moet ik mijn kredietkaart meeslepen, en die laat ik meestal thuis. God het verkeer is me hier wat, we zijn het stuk met de taxi gegaan. Ik zou zeggen dat hij achter Lima centrum woont, ik weet niet hoe het er heet. Voor het gemak zullen we het Rimac noemen. Ik geloof dat de taxi er een drie kwartier overdeed. De taxi was een afgeragde subaru, of een ander japans aparaat van museum kwaliteit. Er moet regelmatig kris kras over de weg ingehaald worden. Als je een passagier hebt heb je natuurlijk meer haast, en is het allemaal nog levensbedreigender dan het al is. Ik het weer een paar keer doodsangsten uitgestaan, maar we zijn tenslotte zonder botsing heen en weer gegaan. Het is alleen wel allemaal veel avontuur. Ik dacht even dat ik in de botsautootjes zat. Hier is natuurlijk ook het recht van de sterkste. Des te groter je auto, des te meer voorrang je hebt. Verder staan er dames op platootjes dood te gaan en het verkeer te regelen. Het is vandaag een warme dag, maar daar in die buitenwijken brand je helemaal van de openbare weg.
De foto met Sammy en Joanna is vooral voor Sammy. Gisteren ben ik twee keer uit msn gesmeten omdat ik hem probeerde te sturen. Via hier is dan makkelijker

Naar down town lima

Ik was vandaag op excursie zeg maar naar het centrum van Lima. Lima is een aan elkaar gegroeide stad van allemaal verschillende stadjes. Er is Lima centrum, Miraflores, waar ik verblijf, Baranco het vissersdorpje aan de kust, Gallao waar het vliegveld is. Vandaag dus Lima centrum. Het is het centrum van de macht. Je hebt een winkelstraat tussen de twee belangrijkste pleinen van Lima. Het Plaza de Armas, daar heeft Pizarro, de veroveraar van Peru zijn paleis gebouwd, dat is nog steeds het paleis van de President. Voor een foto zie het vorige weblog. Ik heb namelijk toch een stekkertje ontdekt waarmee ik de pocketcamera op het internet krijg. De techniet staat to bijna voor niets. Deze foto is de cathedraal. Op het andere plein protesteren altijd de mensen die het niet eens zijn met de regering. Dat kun je hier natuurlijk eigenlijk constant doen. Als het erg wordt gaan ze natuurlijk heen en weer lopen tussen die pleinen. Waarbij het logisch is dat het bevoegd gezag vanuit het paleis de menigte met waterkanonnen koelte toe brengt, en het volk de President uit het paleis wil halen om mee te deinen in de feestvreugde. Ik geloof alleen dat de president, dat is nu Allan, die in de jaren 80 met zijn corruptie Peru aan de rand van een failisement bracht. Ik neem aan dat hij als vertegenwoordiger van het volk graag tussen de mensen staat. Ik vraag me alleen af waarom het waterkanon standaard klaar staat. Het blijf hier toch heet.

Ondertussen ben ik wel benieuwd wat er nu staat te gebeuren in het kader van het nieuwe werken. Oh werk, ja ik noem het zomaar schaamteloos. Ik heb één keer in de webmail gekeken van het werk. Ik zag vooral dat ik iemand moest machtigingen voor mijn agenda. Nou die is op dit moment toch niet heel boeivol. Kan ik ook vast niet vanuit hier. Maar dat nieuwe werken. Dat is eigenlijk dat je een beetje los geraakt van een vaste werkplek. Dus geen eigen kamertje meer, en dat je afstapt van altijd braaf 8 uur in het kantoor je werk doen. Nee het mag ook in de kroeg of onder de bank. Of uit Peru. Nu ga ik als extreem voorbeeld van het nieuwe werken mee doen aan een workshop. Ik zal vanuit hier mijn beelden naar het werk sturen. Dat zal wel een feest worden. Voor mij is de sociale component van werk belangrijk. Dus ik moet toch ook echt naar het werk blijven gaan om mensen te zien. Het lijkt mij alleen soms wel leuk om ergens anders binnen het gebouw te zitten. Je ziet dan andere mensen, en ze gaan niet met allerlei kleine dagelijkse muizenissen aan je kop zeuren. Of juist wel, want als de ple ontploft of het koffiezet apperaat ineens Peruaanse koffie geeft, dan weten ze mij te vinden. Collega´s als je denkt dat de koffie op het werk slecht is. Ah kom naar Peru, daar waar ze zelf ook koffie verbouwen. Je zult stiekum een brief naar OGA sturen of ze niet een Nescafe apparaat kunnen opsturen. Anyway thuis werken of in de kroeg is wel leuk. Maar thuis werken is ongezellig, en in de kroeg moet je toch andere dingen doen, ik zweet hier vooral, drink bier, en kijk naar jongens. Voor mij is dat al hard werken, maar of dat het nieuwe werken is. Via het Document Management Systeem is het dan nog eens mogelijk om al je documenten overal te zien. We hebben als Oga wel smerig heftige beveiliging voor alles, waardoor dat op dit moment technisch wel kan maar vanwegen de policy weer niet. Maar ja als dat kan, dan kan ik hier alles bekijken. Dat zou wel leuk zijn, al wil ik dan natuurlijk wel die uren weer afhalen van mijn vakantie. Ook dit epistel over het nieuwe werken zou natuurlijk eigenlijk werk moeten zijn.

Anyway ik ga waarschijnlijk live mij melden maandag. Ik moet het wel weten, ik moet mij nog bleek laten sminken, ik zie er nu uit als een oververhit bietje. Een bietje als een biet. Ik moet natuurlijk er wel een beetje als een heilige uitzien (als job, meestal afgebeeld, als oude man, op de mestvaal in Lima, onder de verbrande plekken)-

Die foto is van de Huaca waar we allemaal levendig verbrand zijn, zeg die kerel aan het eind, yes they make human sacrifice, with leaving people in the sun to die..............Nou Liesbeth waren we bijna aan de goden geofferd. Helaas ik werd afgewezen, te rood was ik.

Alleen in Lima

Ik zit ondertussen alleen in Lima. De dame en heer zijn rond deze tijd geloof ik bijna thuis. Ik heb besloten om mijn ticket naar Trujillio maar te laten voor wat het is, het was 9 euro. Dus er valt overheen te komen. Ik wilde met alle geweld overdag reizen waardoor een ticket vinden nog al moeilijk bleek te zijn. Gisteren heb ik Anthony gezien, er was kleding van hem in mijn kamer. Ik weet niet waarom iemand op pad gaat met allerlei verschillende tshirts, anyway die had hij in het vorige hotel even in mijn kamer gelegd, omdat we naar de disco gingen. Nu heeft hij ze terug, ondertussen heeft de kleding de hele tijd meegereisd. Die anderen maar denken dat ik 100.000 kilo overgewicht heb aan weet ik veel wat. Nou ik weet wel waardoor dat overgewicht wordt veroorzaakt ik moet natuurlijk steeds voor Michel kilos stenen kopen. Dat is nog niet gelukt ook. Het stuk Lapis Azul leek groot genoeg om een gemiddelde Amsterdamse tuin mee te bestraten.
Ik ga zo maar terug naar het hotel wachten op meneer Gian Pierre. Die zou er eigenlijk al moeten zijn. Ondertussen ben ik wel vaak naar de disco geweest. De vraag is natuurlijk wat is hier hip qua muziek. Veel Lady Gaga, minder Madonna, veel Black Eyed Peas (so tonight is going to be), veel Pussy Cat Dolls. Verder natuurlijk veel regaton. Dat is maar gevaarlijk. Misschien heb ik door al dat gedans, wat je natuurlijk als 45 jarige slome muts ook beter niet kan doen daarom wel last van mijn nek en rug. Ik heb helaas niet op de tocht staan zoenen. Er is hier zo weinig verplaatsing van lucht, alleen van uitlaatgassen dat last van je nek krijgen door zoenen uitgesloten is. Mijn nek is wel zwart aan een kant. Nu ben ik natuurlijk nog aan het studeren op de laatste missie, misschien wel de belangrijkste van allemaal, namelijk de lap voor Liesbeth haar vriendin Anja, waar ik overigens geen beeld bij doorkrijg. Oh oh het valt niet mee. Ik geloof dat ik beter Gian Pierre kan gaan bellen om te zien waar die nu weer uithangt. Voorals nog was hij on Peruaans punctueel.
Ik ben wel een stuk zorgvuldiger met mijn spullen dan een paar dagen geleden.

Hij is er...

In Lima

Ik moet eigenlijk nu een paar fotos in Lima maken voor het weblog. Ik heb nog een hotel in Trujillio maar Gian Pierre komt zo en ik wil met hem op zoek gaan naar een hotel, zeg maar nog een ronde beter dan gisteren. Mijn buik is een beetje in de war. Ik weet niet waardoor het komt. Ik denk dat het alleen niet heel erg is voor la bella figura. Vandaag is de laatste dag voor Reinier en Joanna daarna moet ik me zelf vermaken. Het is natuurlijk maar de vraag of dat lukt. Ondertussen heb ik wel ontdekt dat Vicki Baum en Daphne Dumaurier niet dezelfde zijn. Ik lees nu de laatste. Het is wel leuk soort misdaad verhaaltje. Nadat ik een boek van Gore Vidal heb gelezen over de moderne tijd in de VS. Ik ben goed bezig al zeg ik hetzelf.

Oh nu moet ik alweer weg om mijn kamer open te stellen. Inmiddels ben ik helemaal alleen. Ik heb net als de rest een verbrande kop, we zijn naar een Inca tempel gewandeld, maar daar was het erg heet. Gelukkig scheen de zon niet, maar hij brandde wel direct door de wolken op mijn neus. Ach ik moet optreden vanavond als Cliny clown en het scheelt behoorlijk in de kosten als je je neus niet sminkt. Wat een raar woord. Sminken. He het beeld scherm heeft ineens levendige kleuren, misschien heeft het boos kijkende jongen van het internet een knopje ontdekt.
Daarna hebben we, nou Reinier en Joanna (er stond eerst Liesbeth) nog wat boodschappen gedaan. Ik moet zeggen dat ik voor de dames hun bestelling heb gedaan. Ik wilde eerst een poncho kopen die van een soort Llama wol was, met kleuren blauw. Ik vond hem wel mooi. Misschien koop ik hem nog voor mezelf, het scheelt me vast in de stookkosten. Maar ik dacht dat de dame in kwestie het toch niet geheel bedoelde. Ik heb vervolgens een rondgebreide grijze gevonden. Daar kun je inkruipen als een soort eh ja dwangbuis dat is het beste woord. Alleen kunnen je armen er onderblijven. Het ziet er wel knus uit. Het meisje in de winkel wilde hem aantrekken maar met deze hitte ik was bang dat ze dood zou neervallen. Dat maakt dus één dame gelukkig. De andere is voor de collega van het werk. Een hippe surinaamse meid. Die moest weer een soort opengeknipte shawl hebben. Dat heette iets wat ik natuurlijk niet kon verstaan. Oh ik moet helemaal blind typen vanwege een msn poppieup. Dat is een donkergrijs geworden. Het is een lap, aan de zijkant zitten wel een soort rouchjes. Ik geloof dat dat het ongeveer is. Nou ja als het niet goed is kan het altijd worden uitgehaald en de wol opnieuw gebruikt worden. Zit ik mij af te vragen of ik zelf zo´n poncho moet kopen. Mijn koffer is zonder dat ik iets doe toch al over vol. We kregen bij de Inca tempel een rondleiding. Ze zijn vooral dapper bezig de bende weer op te bouwen. Het ziet er echter een beetje uit of ze stenen aan het stapelen zijn zonder een doel. Een goede opgang naar het hoofdveld boven op de tempel ontbreekt bijvoorbeeld. Voor een dergelijke constructie is het nog al onlogisch omdat zo te hebben. Nou ja het houdt ze van de straat in Lima.
Ondertussen krijgen jullie misschien iets mee van de regen in Machu Picho. Het regent daar verschrikkelijk. Je kan er alleen heen wandelen. Nou ja de wandelaars onder jullie weten dat, het is een belangrijke wandeltocht. De natuurwandelaars laten echter welzoveel vuil achter dat ze ieder jaar het traject twee maanden sluiten om er met de mestvork doorheen te gaan. Anyway je komt er lopent of met de trein. Nu heeft het er zo verschrikkelijk geregend dat de toeristen allemaal zijn weggespoeld. Ik begrijp dat er 1000 mensen met helicopter geevacueerd zijn. Er zijn vermisten en een paar mensen omgekomen. Het is maar goed dat we Joanna niet het Incatrail opgestuurd hebben, dan zou ze nu onder de modder zitten, en misschien wel vanuit een helicopter naar ons zwaaien.
Het is te heet ik wil een douche en ga effen lezen.

Ik heb er nog even een foto opgezet van toen alles nog goed was. Reinier met Sammy en Eider, de twee broertjes. En daarna nog een foto van de broertjes met het hele gezelschap.

Drama in Lima

Joanna haar tas is verdwenen. Met camara{s er in. Het gebeurde in het ontbijtzaakje. Opzich is het een redelijk net zaakje, maar waarschijnlijk toch net niet netjes genoeg. Twee heren waren naar binnen gelopen, en hadden zonder dat wij het merkten een beetje vaag rondgehangen. Oh ik moet alweer weg. Ellende van die spullen vooral de fotos natuurlijk. Ellende......... Ik zou er ook flink de smoor in hebben. We zeiden ook nog wel eens oh neem jij die foto want ik heb mijn lens niet of zo. Ik probeer een foto op te laden. Dat is de eerste keer dat ik het hier probeer. Om nu te zeggen dat het snel gaat, nee niet echt. Het is wel stom ik heb zo´n nieuwe pocketcamera gekocht met het idee snel fotos op het blog te kunnen zetten, blijkt de USB ingang in de camera weer anders te zijn. De canon heeft wel de goede ingang, dus gebruik ik die maar. Ik ben er alleen iets voorzichtiger mee dan voor vanmorgen. Ik klik maar steeds op het icoontje van fotos er gebeurt echter niet heel veel. Ik geloof dat het gaat lukken. Het is echter nog een foto uit de jungle vandaag ben ik op pad geweest met de kleine camera.

Die shawl voor Liesbeth is al een drama aan het worden. We hebben al vijf groepsdiscussie besteed aan wat een indianen omslag doek is. De gemiddelde indiaan loopt in een lende doekje rond. Je weet alleen nooit of het lende doekje van je moeder is of van jezelf, ze zijn vrij unisex. Het is duidelijk dat het geen poncho is. Maar de indianen in de jungle lopen toch weer niet rond met een omslag doek. Joanna krijgt Maxima achtige beelden door. Dus zo´n soort lap zou het moeten staan. Er stond gisteren nog een dame voor het hotel met een soort kleed. Maar daar zou ik zelf op picknicken. Ik zou het niet aan Maxima geven om om te slaan. Die jongens hier die betrekken we in de discussie maar ze weten ook niet wat we bedoelen. Eider stelde echter een indianen burka voor.

Verder de kwaliteit van de hotels en de bevindingen van Reinier. In het eerste hotel sliep hij in de receptie, en hebben we gewisseld van kamer. Anders zou hij de hele vakantie niet slapen. In het tweede hotel heeft die arme Reinier de hele nacht niet geslapen omdat er iemand in een auto voor zijn raam stond. In het derde hotel heeft hij de hele nacht niet geslapen omdat hij gek werd van het straatrumoer. Daarna heeft hij een andere kamer gekregen, daar kon hij echter niet slapen omdat de airco van Joanna zoveel herrie maakte. In het laatste hotel kan hij geen oog dichtdoen omdat er mevrouw naast hem (ik weet niet waar Joanna slaapt, denk dit dat zij het was) de hele tijd woeste sex commentaren in het spaans heeft. Ik dacht dat iemand misschien de tv heeft aan laten staan.

Ok er staan weer twee fotos op het blog van mooie boten op de amazone. We zijn alleen in de kleine boot geweest.

stad met de manchetta

We zijn de laatste momenten in Iquitos, de stad met de manchetta in het wapen. Ik wil steeds dat Joanna vuurbijlen, manchettas gifpijlen en andere dingen koopt om het thuisfront op te leuken. Helaas heeft ze daar nog geen zin. Het is nog steeds niet gelukt haar een wapen te laten aanschaffen. Gisteren zijn we naar Nauta geweest. Jullie kunnen het blog lezen van vorig jaar. Bijzonder was dat er deze keer geen 16 jarige matroos was die de hele tijd met theeschoteltjes naar Diego en Nestor zat te kijken. We waren nu met zijn drieen en de kapitein was niet heel jong en aantrekkelijk. Verder was alles verplaatst en leek de tocht 2 keer zo lang. Ik geloof wel dat we een slome boot hadden, al was ik vorig jaar ook druk met dat toneelstukje van die drie jongens. Ik heb ontdekt dat als je hier een doorgetrokken streep op de weg ziet dat je dan aan de andere kant van de weg moet rijden. Ik dacht dat mijn zwager soms een bocht hard neemt, maar die meneer die wij op de heen weg hadden nam alle bochten met een levensgevaarlijke snelheid. Vaak aan de andere kant van de weg. Echter de meneer die wij op de terugweg hadden die reed nog een keer zo snel en wist ook steeds goed aan de linkerkant van de doorgetrokken streep te rijden. Het is maar goed dat zijn collegas met dezelfde snelheid aan de andere kant van de doorgetrokken streep rijden. Ik hoorde toch al bijna de klokken luiden. Gelukkig is Joanna afgestudeerd op het verschijnsel kerkhoven. Dus die zou het niet heel erg vinden om een kerkhof te bezoeken. Ik vraag me alleen af of ze dat dan meteen in een kist wil doen.

Er zijn mensen die denken dat het aantrekkelijk is om in 35 graden hitte met een poncho te lopen. Dat is het volgens mij niet. Ik denk dat de belangrijkste reden is dat hier geen llama beesten rondlopen. Ik ben nu echter voor M. nu zo op zoek naar een poncho dat ik andere dingen als tasjes van echt slangenleer gewoon laat liggen. Kijk die Poncho heeft toch voorrang op een mooie tas van slangenleer. Gelukkig hadden ze nu in het indianen dorp geen slang hangen die ze aan het villen waren. Ik vind dat toch een beetje een ranzig gezicht. Over Pierre nog even, hij wordt winkelier. Ik denk dat het met zijn energie de nieuwe footlocker koning wordt. Het wordt vervolgt, maar het is maar goed dat we vrienden zijn. Als hij straks zwemt in het geld dan meldt ik mij natuurlijk meteen als bestfriends.

Op de fotos zien jullie onderweg naar Nauta. De pinkstergemeente in een indianen dorp en het oude stadhuis van Iquitos. Volgens mij gaat het daar niet goed mee. Vorig jaar stond er nog iemand gepleisterd materiaal naar beneden te steken, dat is goed gelukt. Het stadhuis staat nu op instorten.

Diego kwam nog even langshuppelen om vaarwel te zeggen. Lief......

Gisteren ben ik niet naar de disco geweest. Waarschijnlijk omdat het dicht was. Ik heb slechts op de boulevard verveeld een drankje gedronken. Die hitte legt je soms toch een beetje lam. Dat terwijl de andere vorm van lam toch meer een soort natuurlijke staat van mij is. Ik drink hier liters water.......... Ook gezond natuurlijk. Ik heb alleen weinig boomschors op, gisteren wel een enorme hamburger en een kilo Yuca chips....

Te heet in de disco..........

Het is natuurlijk altijd en overal een soort van heet. In de disco is het echter nog een stuk erger. Mijn tshirt was helemaal doorweekt, en om nou te zeggen dat ik gedanst had, nee eigenlijk niet. Iedereen is nu in de nieuwe disco. Het was gisteren iets rustiger dan zaterdag, maar nog steeds een soort van gezellig druk. Het is een rechthoekige zaal, aan een onverharde weg, met nog een balkon verdieping er in. Er is en podium en op het balkon zijn er nog wat van die dingentjes waar je kan staan als je echt denkt dat je heel goed kan dansen. Ik botste steeds tegen een stevige dame op, ik denk dat ze wel zin had in een gringo. Verder worden de mensen hier regelmatig knetter dronken. Zo dronken dat ze in slaap vallen in de disco. Niet echt een fraai gezicht.
Maar omdat het zo warm is in de disco durf ik hier niet aan andere mensen te zitten. Dat wordt dan natuurlijk helemaal een plakkerige bende. Meer een soort zwembad ervaring.

Ondertussen zijn we naar Cella geweest. Er komen hier allemaal mensen binnen met een dogtag. Ik weet het niet, ik ben een beetje bang dat ze van positief kristelijke instelling zijn. Ik zag ze ook in het indianen dorp gisteren. De dames gaan in het lang naar de kerk. Ze dragen dan lange syntetische jurken. Brrrrrrrrrrrrr ik moet er niet aan denken. Cella dus, alle kados zijn afgegeven. Mijn koffer is nu leeg genoeg voor een poncho en ik zal Joanna nog op die omslag doek zetten, al krijg ik niet precies een beeld door wat je bedoelt
Cella is verhuist naar een ander huis. Meer in de stad je zou het kunnen lopen. Overigens heb ik in de bus gezeten. Ze had geloof ik ruzie met haar ex. Ze heeft ons de oren van het hoofd gekletst en daarna zijn we naar een indianen dorp gegaan. Ik geloof dat Diego met zijn familie naar Lima gaat. Ik dacht Cella ook maar die blijft in Iquitos. Patricio was erg blij met de lego. Hij heeft nu voor Vincent de zoon van Joanna een groen ding meegegeven dat vooral veel herry maakt. Oh god ik moet al bijna weer terug naar het hotel. We gaan vandaag naar Nauta maar alle jongens zijn kwijt geraakt. Ze kunnen ook niet allemaal met elkaar door 1 deur. Ik heb gisteren en eergisteren vreselijk veel water gedronken het schijnt goed te zijn. Ook voor Coca Cola want die zijn hier eigenaar van het flesjes water merk. Het is wel jammer dat je ze niet durft bij te vullen uit de kraam. Helaas ben ik nu een belangrijke sponsor van coca cola.
Fotos opladen duurt toch langer. Maar ja het zijn natuurlijk enorme bestanden.
Ik weet al bijna niets te melden.
Oh inderdaad die typen met die tags zijn an de kerk. Er zitten wel leukjes tussen, maar die er amerikaans uitzien bekijk ik met andere ogen........ Die deugen natuurlijk voor geen meter, al zullen er vast ook een paar tussen zitten die het goed bedoelen

Mas Iquitos

Het leven bestaat hier natuurlijk uit veel wachten. Het is nu bijna 10 uur we wachten een beetje op Pierre. Die droomt van een carriere als profvoetballer, als hij nog een jaar traint dan kan hij zo bij PSV. We wachten op Pierre want die wil laten zien dat hij een goede chaufffeur zou kunnen zijn op een motortaxi. Hij moet er alleen één van iemand krijgen. We wachten op Pierre want hij twijfelt of hij geen rechten moet gaan studeren, want hij gaat advocaat worden. Tenslotte wachten we op Pierre want die wordt misschien politie agent. Aan dromen geen gebrek. Verder gaan we om 12 uur naar Cella. Er was een probleempje tussen Reinier en Diego maar dat is opgelost dus nu kunnen we daar heen en heel veel spullen daar neer zetten. Ik hoop maar dat het italiaanse tasje in de smaak valt. Het viel bij Tineke een stuk minder in de smaak. Ik neem natuurlijk nu nooit meer een tas mee uit een ver weg land.

We zijn dus gisteren wezen rondvaren. We hadden deze keer geen gids. Ik heb niet het gevoel dat we veel gemist hebben. Al was de wandeling door de jungle naar de visserij vorig jaar wel bijzonder en de kaaimannen farm. We hebben echter wel een hele club dolfijnen gezien dat is wel weer bijzonder.

Ik was natuurlijk gisteren en eergisteren naar de disco geweest. Ik vond het gisteren echter zo tering heet dat ik het niet trok. Iedereen was er wel, maar de jongens hier vinden wel snel dat je ze eerst een bier moet geven voor ze verder met je praten. Gelukkig zie ik er zo gringo uit dat ik dan gewoon net kan doen of ik het allemaal niet begrijp. Ik was vrijdag tot sluitingstijd gebleven, dat bleek om 4 uur te zijn. Jorge bleef maar bier bestellen van zijn eigen geld. Dat is hier vrij bijzonder. Er waren nog twee andere heertjes mee. Ik was echter gister door de consumptie van al het bier een beetje brak geworden. Misschien is 4 uur slapen ook kort. Ik moest natuurlijk gisteren wel om 9 uur ontbijten en om 10 uur naar roze dolfijnen kijken. Ze zijn trouwens echt roze, het is net of er een enorme roze baby ofzo door het water schiet. De fotos zijn allemaal gemaakt met de grote canon camera. Ik moet die gebruiken omdat de nieuwe kleine camera van de familie Samsung weer een ander soortig stekkertje heeft. Kunnen ze dat nou niet een keer standaardiseren. Oh het zweet begint zich te ontwikkelen op mijn voorhoofd. Ik weet niet of dat een goed ding is.

Vannacht vond ik het zo vreselijk heet en vol in de disco dat ik naar huis wilde dus heb ik mij een weg naar de uitgang gebaand terwijl het nog allemaal bezig was. Ik was in disco Asia. Dat is de nieuwe homo disco na Adonis. Carlos Vela die eerst alles aan elkaar praatte in de Adonis is nu opperdrag queen in de Asia. Het loopt natuurlijk op 15 cm hak. Het was vroeger nog al een behaard mannentje ik vraag me af waar dat gebleven is. Ik zie hem trouwens liever zonder pruik o.i.d. Ik was om 2 uur terug in het hotel, heb goed geslapen en mijn boek uitgelezen van meneer Harris. Dat is de grootste schrijver levendig op dit moment in de blackafrican gay comunity.

Op de foto kunnen jullie trouwens Reinier zien die met Pierre de Indianen dans doet. Als je die twee ziet dansen dan denk je gek dat Pierre niet nadenkt over een carriere als danser. Reinier zou hem in Nederland moeten opgeven voor So You think you can dance. Het zou echt iets voor hem zijn, en als hij vijf jaar studeert zit er vast een carriere in als proffesioneel danser. Dat is nog eens een multitalent. Smorgens op de motortaxi, dan voetballen nog even een rechtzaken en dan s avond bij een dansgezelschap. Mind you ik doe het hem allemaal niet naar. Kan niet voetballen en die motortaxi vind ik ook al eng............

Ik hoop dat Dieogo straks een beetje op tijd komt. De presentatie van Pierre sla ik wel over. Verder heb ik Nestor nog gezien. Het gaat goed met hem, hij gaat zegt hij iedere dag 3 uur naar de sportschool. Als mensen dat doen moet je zeggen dat ze dun zijn geworden en meer gespierd. Ach ik ben zijn exacte omvang toch vergeten. Wel jammer dat hij meteen geld moest hebben. Het is grappig dat de mensen die beginnen met i onlie went your friendshop het snels beginnen te praten over een sponsor contract. Nou ja hij zegt dat hij er van studeert. Maar nu moest hij 10 euro hebben voor zijn telefoon. Ik heb hem 5 gegeven, tenslotte heeft hij mij nog nooit gebeld. Ondertussen is Diego blij met mijn oude telefoon.

De overige fotos zijn de cruise ship terminal van Iquitos. Met die boten kun je de hele amazone op en neer varen. Een indiaan in de hangmat. Ik heb altijd het gevoel dat de locals gelukkig lijken. Ze hebben een hangmat, een rietenrokje en een vrouw, en de buurvrouw die las titas loopt te showen. Maar ik denk toch dat ze ook liever de stress zouden hebben van de mensen die ik ken. Kan mijn auto wel rijden met dit vreemde weer, oh deze dvd lijkt wel niet te spelen. Waar is mijn afstand bediening, oh ik moet mijn telefoon nog opladen. Zal ik vanavond tonijn salade eten of ga ik iets halen bij die indische toko. Ach ja het lijkt leuk zo´n hangmat.

In Iquitos

Nu weer in Iquitos, weer bezig met wat je het beste met peruanen kunt doen........ wachten. Ik wacht nu een kwartiertje op Jorge, en als het goed is komt Nestorcito ook al 5 minuten geleden. Het is allemaal wat. Liesbeth we zijn naar Bora geweest. Je bent er nog steeds bekend als de Martha Graham van de moderne Indianen dans. Ze vragen of je binnenkort weer een workshop kunt geven. Ik heb apatisch naar de dans gekeken. Je zou misschien doorkunnen oefenen met Reinier, die is ook een natuur talent. We hebben deze keer zelf een boot gehuurd. Ik had geen zin om die duffe kop van Jairo te zien. We zijn eerst naar Belem gevaren. Daarna hebben we heel veel dolfijnen gezien. Waaronder echt een roze, en Reinier heeft een hele goede foto van een dolfijn weten te maken. Daarna zijn we een stukje een Rio opgevaren naar Bora, bekend van de Indianen dans met Liesbeth.
Oh Nestor is er.....

Blue lake

Gisteren met Meneer Erick naar het blauwe meer geweest, dat was 1,5 uur rijden van Tarapoto. Het bleek naar het zuiden te zijn, van de gidsjes mag je daar niet toe, daar schijnt iedereen in de drugshandel te zitten. Maar ja ik wist natuurlijk niet dat het naar het zuiden was. We gingen met een taxi, dat koste voor heen en terug 35 euri. Geen geld als je vervolgens de trip in ogenschouw neemt. We moesten eerst het dorp uit en daarna een uur ongeveer op een provinciale weg. Die meneer die had er natuurlijk flink de sokken in. Daarna gingen we van de grote weg af. Een soort zandpad met stenen, daar scheurden we natuurlijk ook flink hard overheen. Die Erick had al gezegd dat we de rivier overmoesten. Ik wist echter niet of hij een geintje zat te maken of niet. Maar ineens stonden we voor een pontje en bleek dat de auto op het pontje moest en dat we via een kabel hoog in de lucht naar de overkant gingen. Daar moesten we meteen met de auto een vreselijke hellingproef op. Het verhaal dat er vorig jaar nog een taxi in de plomp was gegaan maakte mij niet helfhaftiger. Joanna durfde eigenlijk niet in de auto van de pont af. Maar er bleek weinig keus. Nou we zijn niet in de plomp geschoven en hebben onze tocht voorgezet. Daar moesten we nog 16 km over die onverharde weg hobbelen en bonken. Er vlogen steeds stenen tegen de bodem. Ik dacht maar goed dat deze auto niet in aanmerking komt voor het wrak van de maand (in Nederland was hij al 3 jaar geleden gesloopt). Want vroeger zag je dan altijd van die gaten in de bodem van een auto. Met zo n steen die door de vloer vliegt kun je je natuurlijk lelijk bezeren. Ook dat gebeuren niet, en afgezien van het feit dat we helemaal doorelkaar geschut waren gebeurde er eigenlijk verder niets. Ineens kwamen we in een dorpje aan. Ze waren nog hard aan het bouwen voor het nieuwe Plaza di Armas. Het wordt echt een pareltje. Verder waren ze ook bezig met iets wat op riolering leek, ook altijd een belangrijk iets. Daarna moesten we naar een resort achtig ding. Daar hebben we gelunched en de verhalen aangehoord dat het waarschijnlijk heel erg leuk zou zijn om met een bootje het meer over te varen. Nu heb ik de hele tijd beelden van de rivier op bij Iquitos en dan is een duf meertje overvaren een beetje saai. Dus ik heb gezegd dat we er geen zin in hadden. Daarna hebben Reinier, Joanna en Erick gezwommen. Joanna werd belaagd door enge beesten die onder haar badpak gingen prikken. Ik had mijn zwembroek niet bij me dus ik kwam er makkelijk van af. Daarna de hele tocht weer terug.
Die verhalen over drugs en toestanden. Misschien is het wel waar, de weg lijkt hier een beetje op een weg in Libanon. Overal staan roadblocks en de taxichauffeur moest zijn papieren laten zien. Reinier hoefde zich gelukkig niet uit te kleden. Op het pontje terug stonden ook al agenten de rivier af te spieden. Ze hielden hun geweren schiet klaar. Ik durfde er geen foto van te maken. Al vond ik dat pontje toch wel heel fascinerend. Het trok zich zelf aan een kabel naar de overkant en het was één bak roest.

Die avond nadat ik heel boos was op Ericksito omdat hij weer te laat was voor zijn afspraak zijn we naar de disco geweest. Eerst de hetro disco, waar allemaal kleine dames flauwe danspasjes maakten op latino muziek. Daarna naar de homo disco, bunker, een soort container met tralies aan de meeste kanten, wel goed voor de ventilatie. Ik vroeg mij trouwens af of de Milieudienst hier fanatiek handhaaft. Ik denk het niet, de belasting van geluid buiten de gevel was volgens mij best heftig genoeg voor een fikse prik. Daarna weer naar huis in de Motortaxi. Het is maar raar allerlei dingen die ik in nederland niet durf doe ik hier wel. In zo´n motortaxi, of op een heel eng pontje. Het is hier allemaal een soort onderdeel van een stripverhaal.

Ondertussen regent het pijpenstelen. Je vraagt je soms af waren het oerwoud heet, en soms tropisch regenwoud. Nou vandaag is het oerw

Snel een foto

Tja inderdaad als de mensen niet bekend zijn met de vele honderden dagboeken van Hans Warren die hebben een probleem. Kort vertelt, de beroemde dichter woont in een krot ergens in Zeeland, vindt het landschap mooi, maar vroeger mooier. Gaat veel uiteten omdat zijn vriend (die 200 jaar jonger is) redacteur is bij Lekker. Koopt kunst, prul boedha beeldjes en afrikaanse meuk voor vele duizende florijen. Klaagt echter voortdurend, alles is thuis beter, ach kon hij inderdaad thuis bij de kachel zitten.

Dit is een foto van het indianen gebeuren bij Lama. We verwachten iets meer indianen in traditionele kledendracht, maar ja de mensen zitten hier natuurlijk ook liever met een biertje naar een DVD te kijken dan dat ze een volksdansje doen. Overigens was het museum op een punt nog wel leuk. De spanjaarden schijnen nog al veel moeite gedaan te hebben om de sexuele moraal een beetje op hun niveau te krijgen. Een onderdeel daarvan was volgens mij dat ze iedereen jong te laten trouwen. De spanjaarden financierden dan het feest en ja dan wil je natuurlijk wel jong trouwen. Daardoor kwam er onder de indianen bevolking geen overspel, jeugdige buitenechtelijke zwangerschappen en dat soort dingen meer voor. Iedereen blij, en er was een feest, ik denk dat je bij jong trouwen aan 14 moet denken. Ik weet trouwens niet of die spanjaarden altijd met hun handen boven de dekens sliepen. Waarschijnlijk niet maar indianen die half naakt rondrenden gaven waarschijnlijk meer aanstoot dan een pater in een geklede jurk.

Oh foto drie is er. Dat ben ik in het museum, foto twee is Reinier vlak voordat Joanna hem duwde. Hij was wel het snelst beneden.

We gaan zo op pad met Erick. Die jongen die voor de bank werkt. Liesbeth ik denk toch dat het met banken wel hetzelfde zal zijn in de hele wereld, ze hebben vast ook compliance, wat ze bij mij op het werk ook hadden maar niemand mij goed heeft kunnen uitleggen wat het is, ander dan doen wat je zegt op een open manier. Ik neem aan dat ze die arme Erick er ook gek mee maken. Maar hij heeft nu vakantie, dus er zal een last van zijn schouders vallen. Hij gaat ons meenemen diep de jungle in. Iedereen zit nu onder de date gesmeerd, bergschoenen aan. Regenjassen, zuidwester jassen, het ziet er niet uit. Ik neem aan dat die muskieten zich straks een bult lachen. We hebben gisteren een biertje met hem gedronken, nu had ik de afspraak weer verkeerd begrepen. Hij was op het plein, wij ook maar hij had niet bij de terassen gekeken waar wij zaten. Oh oh afspraken hier.......

In Tarapoto

We zijn nu in de jungle in Tarapoto. Helaas zie ik zo gauw geen usb poortje aan de computer waardoor een foto even op zich laat wachten. Gisteren dus voorlopig voor het laatst door Lima gewandeld. Daarna met het vliegtuig hierheen. Het ging allemaal soepel. We zitten in een soort resort hotel, aan de rand van de stad, het is ongeveer 10 minuten met een motortaxi. Dat is natuurlijk altijd een avontuur. Er zit een zwembad bij het hotel en daar heb ik net even gebruik van gemaakt. Mijn prive gids heet hier Erick, en die kwam gisteren natuurlijk uitgebreid te laat op de afspraak. Ik had het er even mee gehad, as always the late Peruvian. Maar ja hij moest heel hard werken voor de bank, ik moest denken aan Liesbeth, ze hadden een audit. Waardoor je bijna moet denken aan de jaarrekening van het werk. Ik had trouwens de webmail van het werk gelezen. Ik ga dat niet te vaak doen. Ik zag gelukkig niet veel bijzonders de wereld draait door ook zonder mij erbij. Vandaag zijn we naar Lama geweest, een indianen dorp een klein stukje van Tarapoto. De beloften in het gidsje waren groot, we zouden nu echt beschoten worden door heup grote indianen met gifpijlen. Het bleek gewoon een dorpje te zijn, met twee ethnografische musea.

Hans Warren speaks.......Het spreekt voorzich dat de ethografische beeldjes van een indiaan uit Lama die ik thuis heb van betere kwaliteit is, dan die ze hier in museum hebben (oeps het wordt Hans Warren). Thuis eet ik ook altijd betere boomschors dan in de jungle. Gisteren thuis boomschors salade gemaakt. Heerlijke verse boomschors uit de VEN, 98 euro per 25 gram. Met een saus euro azijn en nog wat andere dingen.

We hebben een beetje rondgelopen, ik heb voor Michel een aantal steentjes gekocht, van de afdeling halfedelstenen. Ze zijn nu allemaal rond de horoscoop bedacht. Ik ben natuurlijk al weer vergeten hoe en wat verder. Het is allemaal goed bedoeld. Verder hadden ze in de winkeltjes veel fossielen. Het dorpje had een Plaza di Armas. Voor de mensen die ooit een stedenbouwkundige ambitie in Peru zouden hebben. Ontwerp in je nieuwe stad, of wijk altijd een plaza di armas. Anders ben je zo een gestenigdebouwkundige.
Louis bedankt voor de informatie. Ik dacht even dat ik een echte condor had gefotografeerd. Echter de condor in het museum stond een beetje met zijn vleugels te stretchen met zijn rug naar het dierentuin publiek toe, die had waarschijnlijk minder zin dan Gian Pierre in een foto moment.
Morgen is onze gids Erick vrij en gaan we naar de waterval, als het goed is. Ondertussen wordt het hier weer warmer.
Ik heb eigenlijk nog niet veel bijzonders gegeten in de jungle. Ik Lima een keer een heel groot bord ceviche, die rauwe vis hap. Het was echter zoveel rauwe vis dat je eigenlijk wel een tijdje goed genezen bent van de rauwe vis. Ik weet bovendien niet of ik daar nou mijn darmen mee van slag bracht. Die zijn trouwens nu wel weer hersteld. Hier twee keer chifa deel van het menu gegeten, gisteren chaufa, wij zouden het nasi noemen en vandaag talerin, wij zouden het bami noemen. Op de bami lag een ongekende hoeveelheid groenten, dus ik heb vandaag een beetje gezond gegeten.

Gisteren hebben we dan ook Marcello voor het laatst gezien, ik heb hem ook meteen uit de messenger lijst verwijderd. Marcello is de eigenaar of general manager van het twee prive kamers tellende Backpackershostel 151. Het heeft een mooi tuintje, maar de kamer die ik had was niet echt een kamer die in een backpackershostel thuis hoort, of misschien wel, maar dan kan ik er voortaan beter niet komen. Ik sliep achter de receptie huiskamer, de tv of muziek stond er gedurende de hele dag aan. Gelukkig maakte mijn fan zoveel geluid, helaas geen wind zodat het geluid van de tv wegviel. Ik geloof dat Marcello ons ook graag zag vertrekken. Hij wilde eigenlijk dat we langer bleven, hij dacht 1 nacht langer omdat ik had gezegd tot 19 januari. Daar had hij vertrek op de 20 ste van gemaakt. Hij zei nog i am lozing good money because of you. Maar hij had de kamer alweer verhuurd, aan hash rokende backpackers. Die ziet hij natuurlijk liever dan nichten die iedereen maar over de vloer hebben.

Nu dus de resort in Tarapoto. Mijn tv had het begeven, maar er is een mannetje geweest. Dus ik kan nu weer buizen.

Uitgaan

Daar ik hier nog leef ga ik uit. Ik ben met Reinier en onze aanhang van Sammy, Eider, Alexandro geloof ik en Gian Pierre naar de Downtown geweest. Op een bepaalt moment was ik te moe en ben ik naar huis gegaan, of naar het ietwat primitieve backpackers gebeuren. Reinier huppelde er even later achter aan. Verder op zaterdag naar Sagertario, daar heb ik samen met Anthony en Gian Pierre een respectabele hoeveelheid bier gedronken. Waarbij ik nog een beetje op mijzelf heb gelet dat ik niet al het bier alleen op dronk. Het gaat zeker in Sagertario met literflessen en 1 glas dat je doorgeeft. Ik heb zelf steeds niet teveel ingeschonken. De nieuwe Beyonce DVD stond er aan, over de schouders van Gian Pierre heb ik nog geloerd naar twee andere heren, maar het is bij loeren gebleven. Je kan ook niet de hele avond naar Beyonce kijken. Ik was de volgende dag brak. Gisteren ben ik een paar uurtjes alleen naar de Down Town geweest, maar ik was moe en heb er niet echt van genoten. Galo stond de hele tijd naar mij te loeren. Maar ik heb besloten dat ik hem een l.u.l. vind. Hij neemt alleen maar contact met me op als hij geld nodig heeft. Dan krijg ik vervolgens een hele drama verhaal over me heen. De laatste keer had hij kanker en zou hij als hij de operatie die door mij betaald moest worden niet zou ondergaan al snel dood neervallen. Nou wens je dat de meeste burgers niet toe, en goed gelovige sul als ik ben heb ik een deel van het bedrag overgemaakt. 100 euro. Vervolgens hoor ik natuurlijk niets. Maar omdat ik slechts de helft van het bedrag had gestuurd zou je verwachten dat hij half dood zou zijn. Ik spotte hem meteen de eerste avond in gezelschap van een meneer. Daarna stond hij dus gisteren in de disco naar mij te loeren. Ik heb hem de eerste keer een knikje gegeven. Voor een terminale patient is het natuurlijk bijzonder om nog bier te drinken in een hutje. Nee met Galo ben ik nu wel helemaal klaar.

We zijn gisteren al naar de dierentuin geweest, voor veel beesten, waaronder poema s en condors is de dierentuin makkelijker dan uren liggen turen in de wildernis. Ze hadden vreselijk veel pagagaaien. Die beesten krijsen er heftig op los. Verder zijn er 43 verschillende inca tempels op het complex. Ik heb de vorige keer al geklaagd over het mysterie van de vazen. Nou met die tempels en engels zijn ze natuurlijk ook niet echt scheuttig met informatie. Eigenlijk niets, alleen een beetje van welke periode het is. Om die informatie dan nog een beetje op te leuken hebben ze daar informatie bij over ondertussen in Egypte. Vorig jaar kregen we nog informatie over waar er mensen geofferd waren, dat zat er deze keer niet in. Verdere leerden we in de dierentuin dat de bruine beer wel in europa voorkomt maar het schaap niet. Dat is wel ingewikkeld voor het volgende slachtfeest. Je bent even weg en alles is meteen anders.

Ik zal er nog een foto opzetten van de dierentuin. Ja als je ieder jaar hier komt kun je natuurlijk niet steeds nieuwe dingen verzinnen.

Jeanette sorry voor de grote hoeveelheid tekst. Misschien is twitter toch verstandiger.

Ik had in het vliegtuig wel Julie en Julia gezien en begrijp dat je van bloggen ook wereld beroemd kunt worden. Maar of dat ook voor mij geld. Ik weet het niet.
Joanna is ondertussen hier. Alles ging goed met haar vlucht e.d. ik heb haar niet gehoord over turbulentie en haar vliegtuig was niet zo afgeladen als die van ons. Nou als foto nummer twee er op staat dan stop ik er mee.

Louis ik weet niet wat voor vogel het is, ik vond maar dat hij een gekke kop had. Het is geen condor en volgens mij ook geen spreeuw of meeuw. Het is maar ingewikkeld

Ontbijt

Wil ik een blog maken moet ik aan het ontbijt. Nou meestal duurt het nog even. Ik krijg koffie, beetje sap en twee broodjes. Daar ligt gezouten boter bij en twee soorten jam, met ananassmaak en marmelade. Maar marmelade zeggen ze zelf weer tegen alle soorten jam. Gisteren Daniel gezien, ik had nog fotos voor hem toen ik hem het eerst zag acht jaar geleden. In die tijd zijn er bij hem ook 8 kilos bijgekomen, waardoor iets meenemen in S een beetje a thing from the past is.
Ik was alleen het popje Orlando vergeten. Dat had ik op Sicilie voor hem gekocht, en dat heeft vast een diepere betekenis in de Siciliaanse Vespers, of misschien is hij wel een van die mannen waar Anneke dol op is die in de lucht springen en ondertussen vreugde kreten slaken en een ook nog een rondje kunnen draaien. Het was een popje dat je ook stiekem mee zou kunnen laten doen in een poppenkast, of zelfs met wajang poppen. Maar dat zou natuurlijk een wonderlijke koloniale verstoring zijn. Het ontbijt met koffie is er nog net niet helemaal.
Vooralsnog heeft Anthony hier wat spullen laten liggen en krijg ik het gevoel dat ik het moet meeslepen naar de jungle. Zucht.

God nou heb ik een nieuwe pocketcamera gekocht, nu blijkt weer dat daar een andere usb uitgang opzit. Hij is wel klein maar weer kleiner dan die ik al heb. Wat een gezeur dat kabeltje ligt natuurlijk thuis. Jullie krijgen als het lukt twee fotos van de grote camera. Maar ja die fotos zijn altijd erg groot van formaat. Ik hoop maar dat het lukt. Hij is met opladen halverwege misschien lukt het.

Jullie zien dan Reinier met Gianne Pierre en Daniel in de tuin en een foto van de vrijwillige brandweer in Puelblo Libre. Daar liepen een hele boel jongens en meisjes in thirts rond van de vrijwillige brandweer. Misschien had ik beter eerst met 1 foto een test kunnen doen. Dat doe ik nu maar of het veel vlotter gaat. Ik weet het niet. Het is wel saai een blog zonder fotos. Ik ga de andere camera aan Alex geven. Oh die moet ik eigenlijk ook maar eens een bericht sturen. Dat ik ik in Lima was zal het bericht zijn.

Jullie zien het er staat een foto op van de brandweer alhier. Het is een auto met allemaal verlichting er op. Het zijn nog al sensatiebakken waarschijnlijk vinden ze het belangrijk om de situatie goed uit te lichten, het is ook zo sneu voor de televisie als de zaak half in het donker is. Waarschijnlijk is het ook omdat het hier allemaal nog al grote blokken zijn waardoor de binnenterreinen enorm kunnen zijn en daar is niet altijd perfecte verlichting. Hetzelfde geldt hier voor de straatverlichting. Ik weet ook niet precies hoe dat diep in de sloppenwijk werkt. Ik geloof we dat er vrij snel straatverlichting van een primitieve soort is.

Geen sneeuw meer

Nou het kwam hier met motregen naar beneden, maar dat komt ook omdat het hier zo dicht bij de kust is en alle waterdamp van de pacific komt Lima binnen, in het achterland, Lima Centru 8 km van de kust is het vaak een paar uur eerder zon, dan dichter bij de kust zoals hier in Miraflores. We zitten namelijk een stuk of acht blokken van het strand.
Het zou heel gezellig kunnen zijn die backpackerstoestand, maar ja net als alle gezelligheid moet je er wel open voor staan. Het zijn meisjes met lange haren die verveeld kijken terwijl hun vriendjes nog slapen. De jongens kijken naar horror films ipv zaterdagavond achter de chickies aan te rennen. Dat heb ik natuurlijk gisteren wel gedaan. Anthony was hier gisteren, net als Manuel, Eider en Franco ook nog. Ze missen allemaal Liesbeth. Anthony is zelfs een soort van droevig dat hij een jaar lang niets van haar heeft gehoord.
Iedereen kijkt raar als je denkt dat het onveilig is in de jungle. Nu schijnt het traject Cajamarca Trujillio weer gevaarlijk te zijn, daar is een bus overvallen en zelfs iemand doodgeschoten. Enge verhalen, maar dat gebeurt vooral met de goedkopere bussen. Die stoppen voor iedereen en laten mensen tijdens de tocht ook toe. Dat verhoogd het risico nog al en dan gebeuren er dus ook meer wonderlijke dingen. Ik heb er steeds nog niet van gemerkt. Vandaag een beetje een slome dag, al gaan we mee doen met de BBQ van het hotel. Dat is natuurlijk goed voor ons en de backpackersintegratie. Als er iets moois ontstaat tussen mij en de horrorkijkende jongens, of tussen reinier en de meisjes met lange haren dan wordt het natuurlijk meteen op het blogg geslingerd.
Ondertussen wacht ik op instructies of ik in deze moderne tijd moet gaan twitteren of niet. Ik weet het niet 160 tekens, ik denk dat er veel voorstanders voor zullen zijn die al die lange seik verhalen niet meer hoeven aan te horen lezen.
Verder heb ik de poncho en sjalen markt verkent. Er hangen dit keer wel redelijk charmante ponchos in de collectie. Ik moet nog denken of een poncho nu een ding is met een gat, of ook gewoon een driehoekige omslag doek kan zijn.
Het valt allemaal niet mee.

In Lima geen fotos

Lima is nog hetzelfde. Al motregend het nu. Het is zondagochtend Reinier leest de krant en de kat loopt een beetje door de kamer. Het klinkt al helemaal als een huwelijk. De vlucht e.d. ging allemaal goed. Er was wel wat turbulentie, het was verder helemaal afgeladen met latinos. Het hotel waar we verblijven is een backpackers gebeuren. Het is een hele andere manier van op vakantie gaan. Het is vooral populair bij jongeren, waarvan ik denk dat het veel latinos zijn. Die trekken dan een beetje door hun werelddeel, en treffen op van die slaapzalen steeds verwante zielen. Men doet net of het allemaal heel vrij is, maar ondertussen is er een heel arsenaal aan regels. Ik werd betrapt op praten vroeg in de ochtend. Gisteren uitgeweest en nu brak. Maar volgens Reinier gaat dat allemaal vanzelf weer over. De eerste dag zijn we meteen op jacht gegaan naar tickets voor Tarapoto en Iquitos. Bij de Lan bleek het allemaal een dure bedoening te zijn. Daarna hebben we bij Star gekeken, dat bleek allemaal een stuk betaalbaarder te zijn. Bovendien hoeven we niet met Star eerst terug te vliegen naar Lima vanuit Tarapoto. Met de Star kunnen we direct. En het is mede daardoor ongeveer 50% goedkoper. Die Lan rekende meer dan 600 dollars voor de trip, de star iets meer dan 300. Dat scheelt gevoelig. Verder geprobeerd een deel van die jongens te zien. Eider was hier gisteren, Anthony en Manuel ook. Eider is heel blij met het Confessions tourbook van Madonna. Zij beste present ever. Nou dat is dan weer mooi. Ik moet nog wat kleding lozen, maar dat gaat vast wel lukken.
Nu is Barry White hier op de radio. Gisteren zijn we naar een museum geweest. Het museum waar we vorig jaar met Liesbeth kort waren omdat we moesten vliegen. Nu hadden we alle tijd van de wereld en hebben we alle Inkapotten uitgebreid bestudeerd. Ik vond een vaas in de vorm van een kip het leukste. Verder is er de beroemde Chavin steen. Het blijft altijd een beetje tobben met die musea hier. Je ziet maar al die Inka vazen en potten en soms weten ze nog te vertellen dat het een vaas is in de vorm van een kip, of een erotische voorstelling. Maar waarom ze nou in vredesnaam een hele tijd bezig zijn geweest met een vaas in de vorm van een kip dat wordt nooit duidelijk. Maar ja ze zijn wel bijzonder. Mijn tip voor de wetenschappers is ga eens met die boertjes op het platteland praten en kijk wat zij voor bijgeloof verhalen hebben, zo kom je er misschien een beetje achter hoe die hele goden cultus van hier in elkaar zit. Ik zou er wel graag iets meer van lezen.
Nieuws krijgen we hier natuurlijk iets minder mee, ik weet niet hoeveel mensen er naar So you can think your next americans Idol Jackson er gisteren gekeken hebben. Ook het gebeuren van Haiti mis je als je niet te veel nieuws meekrijgt.
Gisteren een primeur ik had een homo plattengrond van Lima gevonden. Bij de locals nog onbekend, maar wel goed om dat als eerste te hebben. Manuel kende het niet eens en die is nog wel eens bezig met helemaal gaytours te houden.
Boekje gelezen van Magreet Dolman, aardig maar ik denk net niet goed genoeg voor de Nobel prijs. Ook omdat het eind een beetje opgevuld werd met lezingen, dat moest schijnbaar omdat het voor de Sinterklaas van 1998 in de winkel moest liggen. Ook boekje gelezen van Christopher Rice, zoon van Anne Rice, beetje wonderlijke homo actie verhaal. Ex marinier en allerlei moord toestanden. Het loopt een soort van redelijk goed af.
Nu lees ik een boekje dat ik nog niet begrijp. Maar ja dat komt natuurlijk oh zo vaak voor.