Ontbijt
Wil ik een blog maken moet ik aan het ontbijt. Nou meestal duurt het nog even. Ik krijg koffie, beetje sap en twee broodjes. Daar ligt gezouten boter bij en twee soorten jam, met ananassmaak en marmelade. Maar marmelade zeggen ze zelf weer tegen alle soorten jam. Gisteren Daniel gezien, ik had nog fotos voor hem toen ik hem het eerst zag acht jaar geleden. In die tijd zijn er bij hem ook 8 kilos bijgekomen, waardoor iets meenemen in S een beetje a thing from the past is.
Ik was alleen het popje Orlando vergeten. Dat had ik op Sicilie voor hem gekocht, en dat heeft vast een diepere betekenis in de Siciliaanse Vespers, of misschien is hij wel een van die mannen waar Anneke dol op is die in de lucht springen en ondertussen vreugde kreten slaken en een ook nog een rondje kunnen draaien. Het was een popje dat je ook stiekem mee zou kunnen laten doen in een poppenkast, of zelfs met wajang poppen. Maar dat zou natuurlijk een wonderlijke koloniale verstoring zijn. Het ontbijt met koffie is er nog net niet helemaal.
Vooralsnog heeft Anthony hier wat spullen laten liggen en krijg ik het gevoel dat ik het moet meeslepen naar de jungle. Zucht.
Ik was alleen het popje Orlando vergeten. Dat had ik op Sicilie voor hem gekocht, en dat heeft vast een diepere betekenis in de Siciliaanse Vespers, of misschien is hij wel een van die mannen waar Anneke dol op is die in de lucht springen en ondertussen vreugde kreten slaken en een ook nog een rondje kunnen draaien. Het was een popje dat je ook stiekem mee zou kunnen laten doen in een poppenkast, of zelfs met wajang poppen. Maar dat zou natuurlijk een wonderlijke koloniale verstoring zijn. Het ontbijt met koffie is er nog net niet helemaal.
Vooralsnog heeft Anthony hier wat spullen laten liggen en krijg ik het gevoel dat ik het moet meeslepen naar de jungle. Zucht.
God nou heb ik een nieuwe pocketcamera gekocht, nu blijkt weer dat daar een andere usb uitgang opzit. Hij is wel klein maar weer kleiner dan die ik al heb. Wat een gezeur dat kabeltje ligt natuurlijk thuis. Jullie krijgen als het lukt twee fotos van de grote camera. Maar ja die fotos zijn altijd erg groot van formaat. Ik hoop maar dat het lukt. Hij is met opladen halverwege misschien lukt het.
Jullie zien dan Reinier met Gianne Pierre en Daniel in de tuin en een foto van de vrijwillige brandweer in Puelblo Libre. Daar liepen een hele boel jongens en meisjes in thirts rond van de vrijwillige brandweer. Misschien had ik beter eerst met 1 foto een test kunnen doen. Dat doe ik nu maar of het veel vlotter gaat. Ik weet het niet. Het is wel saai een blog zonder fotos. Ik ga de andere camera aan Alex geven. Oh die moet ik eigenlijk ook maar eens een bericht sturen. Dat ik ik in Lima was zal het bericht zijn.
Jullie zien het er staat een foto op van de brandweer alhier. Het is een auto met allemaal verlichting er op. Het zijn nog al sensatiebakken waarschijnlijk vinden ze het belangrijk om de situatie goed uit te lichten, het is ook zo sneu voor de televisie als de zaak half in het donker is. Waarschijnlijk is het ook omdat het hier allemaal nog al grote blokken zijn waardoor de binnenterreinen enorm kunnen zijn en daar is niet altijd perfecte verlichting. Hetzelfde geldt hier voor de straatverlichting. Ik weet ook niet precies hoe dat diep in de sloppenwijk werkt. Ik geloof we dat er vrij snel straatverlichting van een primitieve soort is.
3 Comments:
Ziet er gezellig uit. De jeugdherbergvader zou blij moeten zijn met jullie, jullie zorgen voor klandizie. Gaan jullie niet naar de disco?
Oh got, je knippert een keer met je ogen en mist zeven pagina's tekst... Wat een productie heb je. Maar ik ben nu weer helemaal bijgelezen en op de hoogte van je avonturen. Ik zou maar niet gaan twitteren als ik jou was. Als je deze verhalen moet terugbrengen naar 160 tekens, dan snapt niemand er nog iets van.
Wanneer ga je de jungle in? heb je wel anti-mug enzo? Nou, doe voorzichtig en heb veel plezier. Doe maar foto's van mooie jungledieren, NG stijl...
Groet,
Jeannette
p.s. een poncho heeft volgens mij altijd een gat!
Wel foto's op het blog hoor dan weet ik nog een beetje wie wie is. Ze zullen daar toch ook wel kabeltjes verkopen?
Je bent natuurlijk vergeten dat ik als kind een poncho had. Ik weet niet meer of het een afdankertje van nicht Roelie was of van ander familielid. Het was inelk geval gehaakt met franjes. En verder heb ik ooit een omslagdoek gebreid die ik later bij een niet nader te noemen familielid om zijn nek zag.
Ondertussen hebben we hier de somberste maandag overleefd. En zijn we nu in afwachting van een nieuwe winterperiode.
Groet Tineke
ps hoor dat ze de dekens in Haitie niet als eerste nodig hebben....
Post a Comment
<< Home