terug in Rio

Misschien was Ubatuba toch wel heel saai. Ik ben terug in Rio. De kleine Leonardo is even naar zijn huis. Die wilde ook ineens terug, hij had vage zaken. De communicatie is niet optimaal, maar hij lacht wel heel lief. Een museum tja wat zal ik er over zeggen.

(vrij naar Hans Warren, zonder haarborstel)

Leonardo begon natuurlijk al vroeg in de ochtend te vertellen dat hij vreselijk graag naar het museum wilde en dat vandaag echt een perfecte dag was. Ik was natuurlijk liever in het hotel gebleven om rustig naar het toilet te gaan. Maar helaas ik kreeg de kans niet. Onderweg naar het museum kreeg ik vreselijke kramp in mijn voet, ik wilde gaan zitten en huilen, maar Leonardo liet mij gewoon doorlopen. Onderweg zagen we twee jongens van een jaar of 20. Ze keken naar mij, ze moeten gedacht hebben wat moet die man daar. Verder zagen we 3 mussen, wonderlijk mussen, het zijn de gewone hollandse mussen die je vroeger zo vaak zag, bij ons in de tuin zaten er 20 jaar geleden soms wel twee. Nu zie je alleen nog die Spaanse mussen bij ons, ik was blij de mussen te zien. Ik moest bijna huilen van blijdschap. In het museum zagen we afbeeldingen uit het boek het leven van de Wilden. Wat is het toch fijn om te bedenken dat ik dit soort werken allemaal gewoon thuis heb liggen. Verder was er een hele mooie foto van een naakte indiaanse jongen.

Onderweg naar huis hebben we gegeten in een restaurant dat Leonardo wilde uitproberen voor de lekker Brazilie 2010. Ik heb zelden zo slecht zeeuwse oesters in brazilie gegeten. Ik heb een half uur op onze eigen toilet gezeten. Leonardo riep dat ik er af moest komen omdat er een special van de Pussycatdolls op tv was. Zelden zulke vulgaire vrouwen gezien.

Genoeg Hans Warren, het gezeur over sex met je haarborstel en ander soort onzin over dwergparkieten en condors.

In Ubatabu heb ik een van de zwaarste opdrachten uitgevoerd die ik tot heden moest doen, namelijk een man voor Tekla. Het is een mooie man geworden, een beetje het type zeeman, ruwe bolster, blanke pit. Hij heeft wel een beginnend buikje maar ja je kan niet alles hebben. Hij was wel zeeman, maar dat gedoe met in ieder stadje een schatje, daar wil hij vanaf. Hij wil nu settelen met een mooie vrouw. Ik denk dat het helemaal goed gaat komen. Als hij niet voldoet heb ik echter ook nog een tweede optie, dat is een man echt van de straat, een soort braziliaanse Ali B. Hij is vreselijk aardig maar wel met een kort lontje. In Nederland zou je het een dakloze noemen, maar hij is wel heel lief, hij stond net nog tegen de prullenbak te praten. Hij kreeg echter niet voldoende liefde terug en gaf de prullenbak een klap. Als de zeeman niet voldoet dan wordt het de zwerver.

Gisteren had het hotel mijn kamer zomaar aan iemand anders gegeven. Ik heb nu een iets duurdere kamer, maar wel met een balkonnentje, ach ik ga me er maar niet over opwinden. Blij dat ik niet naast de meneer met de prullenbak hoef te gaan staan.

Irwan je bent de enige die van het werk op het blog heeft gereageerd. Heel goed.........