Blue lake

Gisteren met Meneer Erick naar het blauwe meer geweest, dat was 1,5 uur rijden van Tarapoto. Het bleek naar het zuiden te zijn, van de gidsjes mag je daar niet toe, daar schijnt iedereen in de drugshandel te zitten. Maar ja ik wist natuurlijk niet dat het naar het zuiden was. We gingen met een taxi, dat koste voor heen en terug 35 euri. Geen geld als je vervolgens de trip in ogenschouw neemt. We moesten eerst het dorp uit en daarna een uur ongeveer op een provinciale weg. Die meneer die had er natuurlijk flink de sokken in. Daarna gingen we van de grote weg af. Een soort zandpad met stenen, daar scheurden we natuurlijk ook flink hard overheen. Die Erick had al gezegd dat we de rivier overmoesten. Ik wist echter niet of hij een geintje zat te maken of niet. Maar ineens stonden we voor een pontje en bleek dat de auto op het pontje moest en dat we via een kabel hoog in de lucht naar de overkant gingen. Daar moesten we meteen met de auto een vreselijke hellingproef op. Het verhaal dat er vorig jaar nog een taxi in de plomp was gegaan maakte mij niet helfhaftiger. Joanna durfde eigenlijk niet in de auto van de pont af. Maar er bleek weinig keus. Nou we zijn niet in de plomp geschoven en hebben onze tocht voorgezet. Daar moesten we nog 16 km over die onverharde weg hobbelen en bonken. Er vlogen steeds stenen tegen de bodem. Ik dacht maar goed dat deze auto niet in aanmerking komt voor het wrak van de maand (in Nederland was hij al 3 jaar geleden gesloopt). Want vroeger zag je dan altijd van die gaten in de bodem van een auto. Met zo n steen die door de vloer vliegt kun je je natuurlijk lelijk bezeren. Ook dat gebeuren niet, en afgezien van het feit dat we helemaal doorelkaar geschut waren gebeurde er eigenlijk verder niets. Ineens kwamen we in een dorpje aan. Ze waren nog hard aan het bouwen voor het nieuwe Plaza di Armas. Het wordt echt een pareltje. Verder waren ze ook bezig met iets wat op riolering leek, ook altijd een belangrijk iets. Daarna moesten we naar een resort achtig ding. Daar hebben we gelunched en de verhalen aangehoord dat het waarschijnlijk heel erg leuk zou zijn om met een bootje het meer over te varen. Nu heb ik de hele tijd beelden van de rivier op bij Iquitos en dan is een duf meertje overvaren een beetje saai. Dus ik heb gezegd dat we er geen zin in hadden. Daarna hebben Reinier, Joanna en Erick gezwommen. Joanna werd belaagd door enge beesten die onder haar badpak gingen prikken. Ik had mijn zwembroek niet bij me dus ik kwam er makkelijk van af. Daarna de hele tocht weer terug.
Die verhalen over drugs en toestanden. Misschien is het wel waar, de weg lijkt hier een beetje op een weg in Libanon. Overal staan roadblocks en de taxichauffeur moest zijn papieren laten zien. Reinier hoefde zich gelukkig niet uit te kleden. Op het pontje terug stonden ook al agenten de rivier af te spieden. Ze hielden hun geweren schiet klaar. Ik durfde er geen foto van te maken. Al vond ik dat pontje toch wel heel fascinerend. Het trok zich zelf aan een kabel naar de overkant en het was één bak roest.

Die avond nadat ik heel boos was op Ericksito omdat hij weer te laat was voor zijn afspraak zijn we naar de disco geweest. Eerst de hetro disco, waar allemaal kleine dames flauwe danspasjes maakten op latino muziek. Daarna naar de homo disco, bunker, een soort container met tralies aan de meeste kanten, wel goed voor de ventilatie. Ik vroeg mij trouwens af of de Milieudienst hier fanatiek handhaaft. Ik denk het niet, de belasting van geluid buiten de gevel was volgens mij best heftig genoeg voor een fikse prik. Daarna weer naar huis in de Motortaxi. Het is maar raar allerlei dingen die ik in nederland niet durf doe ik hier wel. In zo´n motortaxi, of op een heel eng pontje. Het is hier allemaal een soort onderdeel van een stripverhaal.

Ondertussen regent het pijpenstelen. Je vraagt je soms af waren het oerwoud heet, en soms tropisch regenwoud. Nou vandaag is het oerw