Mas Iquitos

Het leven bestaat hier natuurlijk uit veel wachten. Het is nu bijna 10 uur we wachten een beetje op Pierre. Die droomt van een carriere als profvoetballer, als hij nog een jaar traint dan kan hij zo bij PSV. We wachten op Pierre want die wil laten zien dat hij een goede chaufffeur zou kunnen zijn op een motortaxi. Hij moet er alleen één van iemand krijgen. We wachten op Pierre want hij twijfelt of hij geen rechten moet gaan studeren, want hij gaat advocaat worden. Tenslotte wachten we op Pierre want die wordt misschien politie agent. Aan dromen geen gebrek. Verder gaan we om 12 uur naar Cella. Er was een probleempje tussen Reinier en Diego maar dat is opgelost dus nu kunnen we daar heen en heel veel spullen daar neer zetten. Ik hoop maar dat het italiaanse tasje in de smaak valt. Het viel bij Tineke een stuk minder in de smaak. Ik neem natuurlijk nu nooit meer een tas mee uit een ver weg land.

We zijn dus gisteren wezen rondvaren. We hadden deze keer geen gids. Ik heb niet het gevoel dat we veel gemist hebben. Al was de wandeling door de jungle naar de visserij vorig jaar wel bijzonder en de kaaimannen farm. We hebben echter wel een hele club dolfijnen gezien dat is wel weer bijzonder.

Ik was natuurlijk gisteren en eergisteren naar de disco geweest. Ik vond het gisteren echter zo tering heet dat ik het niet trok. Iedereen was er wel, maar de jongens hier vinden wel snel dat je ze eerst een bier moet geven voor ze verder met je praten. Gelukkig zie ik er zo gringo uit dat ik dan gewoon net kan doen of ik het allemaal niet begrijp. Ik was vrijdag tot sluitingstijd gebleven, dat bleek om 4 uur te zijn. Jorge bleef maar bier bestellen van zijn eigen geld. Dat is hier vrij bijzonder. Er waren nog twee andere heertjes mee. Ik was echter gister door de consumptie van al het bier een beetje brak geworden. Misschien is 4 uur slapen ook kort. Ik moest natuurlijk gisteren wel om 9 uur ontbijten en om 10 uur naar roze dolfijnen kijken. Ze zijn trouwens echt roze, het is net of er een enorme roze baby ofzo door het water schiet. De fotos zijn allemaal gemaakt met de grote canon camera. Ik moet die gebruiken omdat de nieuwe kleine camera van de familie Samsung weer een ander soortig stekkertje heeft. Kunnen ze dat nou niet een keer standaardiseren. Oh het zweet begint zich te ontwikkelen op mijn voorhoofd. Ik weet niet of dat een goed ding is.

Vannacht vond ik het zo vreselijk heet en vol in de disco dat ik naar huis wilde dus heb ik mij een weg naar de uitgang gebaand terwijl het nog allemaal bezig was. Ik was in disco Asia. Dat is de nieuwe homo disco na Adonis. Carlos Vela die eerst alles aan elkaar praatte in de Adonis is nu opperdrag queen in de Asia. Het loopt natuurlijk op 15 cm hak. Het was vroeger nog al een behaard mannentje ik vraag me af waar dat gebleven is. Ik zie hem trouwens liever zonder pruik o.i.d. Ik was om 2 uur terug in het hotel, heb goed geslapen en mijn boek uitgelezen van meneer Harris. Dat is de grootste schrijver levendig op dit moment in de blackafrican gay comunity.

Op de foto kunnen jullie trouwens Reinier zien die met Pierre de Indianen dans doet. Als je die twee ziet dansen dan denk je gek dat Pierre niet nadenkt over een carriere als danser. Reinier zou hem in Nederland moeten opgeven voor So You think you can dance. Het zou echt iets voor hem zijn, en als hij vijf jaar studeert zit er vast een carriere in als proffesioneel danser. Dat is nog eens een multitalent. Smorgens op de motortaxi, dan voetballen nog even een rechtzaken en dan s avond bij een dansgezelschap. Mind you ik doe het hem allemaal niet naar. Kan niet voetballen en die motortaxi vind ik ook al eng............

Ik hoop dat Dieogo straks een beetje op tijd komt. De presentatie van Pierre sla ik wel over. Verder heb ik Nestor nog gezien. Het gaat goed met hem, hij gaat zegt hij iedere dag 3 uur naar de sportschool. Als mensen dat doen moet je zeggen dat ze dun zijn geworden en meer gespierd. Ach ik ben zijn exacte omvang toch vergeten. Wel jammer dat hij meteen geld moest hebben. Het is grappig dat de mensen die beginnen met i onlie went your friendshop het snels beginnen te praten over een sponsor contract. Nou ja hij zegt dat hij er van studeert. Maar nu moest hij 10 euro hebben voor zijn telefoon. Ik heb hem 5 gegeven, tenslotte heeft hij mij nog nooit gebeld. Ondertussen is Diego blij met mijn oude telefoon.

De overige fotos zijn de cruise ship terminal van Iquitos. Met die boten kun je de hele amazone op en neer varen. Een indiaan in de hangmat. Ik heb altijd het gevoel dat de locals gelukkig lijken. Ze hebben een hangmat, een rietenrokje en een vrouw, en de buurvrouw die las titas loopt te showen. Maar ik denk toch dat ze ook liever de stress zouden hebben van de mensen die ik ken. Kan mijn auto wel rijden met dit vreemde weer, oh deze dvd lijkt wel niet te spelen. Waar is mijn afstand bediening, oh ik moet mijn telefoon nog opladen. Zal ik vanavond tonijn salade eten of ga ik iets halen bij die indische toko. Ach ja het lijkt leuk zo´n hangmat.