Maar ik moet toch ergens over zeuren
Ik zal het douche onderwerp en jongens ontwijken. Ook ik was gisteren naar MATE, dat is de de expositie ruimte van Mario Testino, zoals jullie allemaal weten de Peruaanse Anton Corbijn. Waarbij Anton Corbijn er natuurlijk van houdt om zijn mensen zo te fotograferen dat je denkt nou dat is ook niet op zijn mooist, terwijl Mario weer een gewoonte heeft om vreselijk mooie mensen te fotograferen, in dit geval hingen er 57 afdrukken met allemaal mooie dames, van Nicole Kidman tot Gissele Bunchen, of hoe ze ook alweer heet, die kinderen maakte met Seal. Onze eigen fryske trots Douwske was ook van de partij. Ze had een rood mutsje op. Ik vond de fotos mooi, maar iets spannender had van mij ook wel gemogen. Nou ja misschien was het ook wel spannend om een naakt foto van Demi Moore te zien, wel van een fiks aantal jaren geleden. Daarna nog een beetje door Barranco geflaneerd. Het MATE was wel voor toeristen 20 sole en voor locals 3 sole. Ik vond het discriminatie, al ben ik dan wel weer van mening dat je toeristen voor kunst wel wet geld uit de zakken mag kloppen.
Vandaag naar het centrum geweest. Er is een markt of een straat die alleen maar gewijd is aan keukenspullen, een ware hemel dus. Helaas puilen mijn kasten al uit van de troep. Bovendien is het ook niet allemaal Staub kwaliteit, maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken. Ik ben nu de gelukkige eigenaar van een rasp. Het is net zoiets als een hout rasp voor in de keuken. Ik dacht even dat het een vreselijk handig en noodzakelijk object was, inmiddels weet ik al niet zo goed wat je er mee moet doen. Want het meest handige kun je het gebruiken inderdaad als een houtschaaf waarbij je een stuk voedsel klem zet in de bankschroef en fanatiek begint met schaven. Ik moet dan nog denken waarvoor je dat ding in vredesnaam moet gebruiken. Maar ik ben er wel blij mee, het is een beetje decorabel. Verder voor M een mooie authentieke aardappelstamper gekocht, ook al typico peruaans design. Dus heel mooi. Het is alleen een beetje sloom dat ze in die winkels eigenlijk maar een lijn aan producten hebben. Je kan in al die verschillende winkels gaan staren, maar daar schiet je eigenlijk ook nauwelijks iets mee op omdat ze allemaal min of meer hetzelfde verkopen. Daarna kwam ik in de straat van de accessoires. Ik was al in de straat geweest van de spullen voor een feestje, zoals kaartjes en dat soort meuk. Daar heb ik dan altijd weer minder van nodig. Ik ben niet doorgelopen tot de markt met de dooie kippen e.d. Ik ben nog wel naar de Polvo Azul geweest daar kun je weer alles nep krijgen, vaak ook nog zo dat het er redelijk uitziet, al staat natuurlijk overal Armani Exchange, of Nike op. Ik heb daar dan wel een dubbel peruaanse muts gekocht. Al was verder die mevrouw niet heel goed gesorteerd.
Verder was ik haaks door het centrum gelopen. Je blijft je verbazen over de waanzinnige koloniale villa's die helaas vaak van ellende uitelkaar vallen. Uit de Rough Guide nog een leuk weetje over een van de bruggen die het centrum verbind met Rimac, dat is de stenenbrug. Maar die hebben ze gemaakt van de gebruikelijke modderstenen, maar voor de extra stevigheid hebben ze er een eitje door geklust. MMM een brug die van eieren aan elkaar hangt het moet toch niet gekker worden.
Verder gaat het niet zo goed met het leven van de heiligen hier. Je ziet er maar weinig, Francisco, San Martin de Porres en Rosa, dan heb je het met de heiligen wel zo ongeveer gehad. Dus als ik vraag naar een leuke Sebastiaan dan kijken ze me toch vooral verschrikt aan. Jammer want anders hadden ze er vast een verkocht vandaag.
Verder voor de zwager nog een kadootje gekocht. En mocht het in verkeerde aarde vallen dan hou ik het natuurlijk gewoon zelf.
Wie is ondertussen de gene bij OGA die mijn blog nog leest.
Vandaag naar het centrum geweest. Er is een markt of een straat die alleen maar gewijd is aan keukenspullen, een ware hemel dus. Helaas puilen mijn kasten al uit van de troep. Bovendien is het ook niet allemaal Staub kwaliteit, maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken. Ik ben nu de gelukkige eigenaar van een rasp. Het is net zoiets als een hout rasp voor in de keuken. Ik dacht even dat het een vreselijk handig en noodzakelijk object was, inmiddels weet ik al niet zo goed wat je er mee moet doen. Want het meest handige kun je het gebruiken inderdaad als een houtschaaf waarbij je een stuk voedsel klem zet in de bankschroef en fanatiek begint met schaven. Ik moet dan nog denken waarvoor je dat ding in vredesnaam moet gebruiken. Maar ik ben er wel blij mee, het is een beetje decorabel. Verder voor M een mooie authentieke aardappelstamper gekocht, ook al typico peruaans design. Dus heel mooi. Het is alleen een beetje sloom dat ze in die winkels eigenlijk maar een lijn aan producten hebben. Je kan in al die verschillende winkels gaan staren, maar daar schiet je eigenlijk ook nauwelijks iets mee op omdat ze allemaal min of meer hetzelfde verkopen. Daarna kwam ik in de straat van de accessoires. Ik was al in de straat geweest van de spullen voor een feestje, zoals kaartjes en dat soort meuk. Daar heb ik dan altijd weer minder van nodig. Ik ben niet doorgelopen tot de markt met de dooie kippen e.d. Ik ben nog wel naar de Polvo Azul geweest daar kun je weer alles nep krijgen, vaak ook nog zo dat het er redelijk uitziet, al staat natuurlijk overal Armani Exchange, of Nike op. Ik heb daar dan wel een dubbel peruaanse muts gekocht. Al was verder die mevrouw niet heel goed gesorteerd.
Verder was ik haaks door het centrum gelopen. Je blijft je verbazen over de waanzinnige koloniale villa's die helaas vaak van ellende uitelkaar vallen. Uit de Rough Guide nog een leuk weetje over een van de bruggen die het centrum verbind met Rimac, dat is de stenenbrug. Maar die hebben ze gemaakt van de gebruikelijke modderstenen, maar voor de extra stevigheid hebben ze er een eitje door geklust. MMM een brug die van eieren aan elkaar hangt het moet toch niet gekker worden.
Verder gaat het niet zo goed met het leven van de heiligen hier. Je ziet er maar weinig, Francisco, San Martin de Porres en Rosa, dan heb je het met de heiligen wel zo ongeveer gehad. Dus als ik vraag naar een leuke Sebastiaan dan kijken ze me toch vooral verschrikt aan. Jammer want anders hadden ze er vast een verkocht vandaag.
Verder voor de zwager nog een kadootje gekocht. En mocht het in verkeerde aarde vallen dan hou ik het natuurlijk gewoon zelf.
Wie is ondertussen de gene bij OGA die mijn blog nog leest.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home