Wachten

Het valt me altijd op hoeveel tijd van je reis bestaat uit wachten. Nu wacht ik weer op de tour naar Chan Chan en nog wat andere plekken. Alles in 1 keer wel zo makkelijk. Maar ja de tour is nog niet begonnen. Ik heb Dan Brown weer uit, ik vond het deze keer wel veel religieus gezemel om tot het eind van het te dikke boek te komen. Gelukkig had ik er maar 0,25 cent aan uit gegeven. Dus de kosten zijn te overzien. Maar of het nou een heel goed boek was. Nou ja de truuk is natuurlijk om toch aan het eind een vreselijk verrassende onthulling te doen, en verder het einde steeds uit te stellen. Waarbij ik moet zeggen dat de door iedereen vreselijk geachte professor niet altijd keuzes doet die ik nou als vreselijk rationeel zou kunnen noemen. Waarbij het dan ook nog eens de vraag is of de emotionele keuze die hij maakt een verstandige is. Maar ja dat geeft ons wel weer een kans om 100 bladzijden in het boek af te dwalen en talloze donkere gangen door te rennen. Het internet is hier helaas super goed. Ik weet niet wat dat voor gevolgen heeft voor al dit getype. Misschien moet ik drukken op bewaren in concepten. Goh nou het werk me zelfs nodig welliswaar voor een lullig pasword maar toch. Nu ga ik Miep Gies lezen, ik verwacht dat het minder spiritueel zal zijn dan Dan Brown en er zullen waarschijnlijk ook geen grootse complotten of ingewikkelde zaken worden beschreven, waarschijnlijk zal het verhaal wel bekend zijn, maar je weet het maar nooit.
Gisteren regende het hier, en dat voor een stad waar het bijna nooit regend. Victoria Julia lijkt van de aardbodem verdwenen maar Carlos haar zoon spotte me wel meteen op de openbare weg, maar het regende en ik was net bezig in een taxi te klimmen. Verder gisteravond nog een meneertje ontmoet op de plaza di armas. Maar omdat het geregend had was er eigenlijk feitelijk niemand op het plein.