In Iquitos

De eerste ruzie in Iquitos had ik al snel te pakken. Ik kreeg een SMS'je van Diego hoe het stond met kadootjes voor hem. Ik heb hem terug gesms't dat ik volgend jaar misschien zelf beter niet kon komen maar alleen maar kadootjes moest sturen. Dit vond hij geloof ik niet heel grappig, want toen kreeg ik een sms'je met adios. Dat is de harde vaarwel toets, dus nou ja als hij dat vindt dan moet hij dat maar vinden. Kom ik dan ook weer makkelijk vanaf. Verder wandelde ik gisteren door Iquitos viel de electriciteit uit, men het was hier meteen stikke donker. Een paar winkels toverden een agregaat tevoorschijn maar voor de rest was de wereld een halfuur in duisternis gehuld. Vervolgens brak er noodweer uit. Ik was inmiddels met Jorge en een vriend van hem op stap. Die jongens moesten op de brommer. Geen droge draad meer aan het lijf was een understatement. Ze zagen er eerder uit als drenkelingen uit de Amazone. Bovendien was door alle bliksem en het geweld het internet ook nog van de radar verdwenen.
Ik was niet heel verbaast dat Diego niet kwam opdagen op de 10 uur afspraak. Ik had al een soort van reserve afspraak met Jorge. Die kwam een half uur te laat maar wel opdagen. Daarmee ben ik samen met die vriend van hem die toevallig Luiz heet naar Questacocha gegaan. Ik heb de heren voor de lunch weer een kant opgestuurd. 
Dat van pyriet, het is natuurlijk wel zo dat er bij de bongerd, de nieuwe bongerd in Amsterdam Noord een verschrikkelijke pyriet verontreiniging ooit was aangetroffen. Dramas om te saneren. Ik krijg wel voortdurend foutmeldingen hier in explorere. Ik weet niet wat het allemaal moet betekenen. Maar ik ga mijn best doen om een stukje te vinden. Bij die mannetjes op de artesana markt hebben ze ook vaak stenen. Ik heb daar ooit voor Michel een hele collectie bling gekocht.
Over die monniken op blote voeten. Het zal ongetwijfeld geen kwestie van geen geld geweest zijn, eerder een form van boetedoening en de wereld te laten zien hoe arm ze wel niet leefden. Ik vraag me vervolgens af of dat binnen de kloosterdeuren ook wel hevt geval was. Er stond een wijnpers en een distilleer apparaat voor pisco. Kijk als ik de hele dag wijn kan drinken dan wil ik misschien ook af en toe wel een keer een stukje buiten het klooster op blote voeten wandelen. Verder bevond het klooster zich lange tijd in een goed deel van Lima ze kwamen toen waarschijnlijk niets te kort.
Tja........... nou de avond valt hier, ik ga zo naar buiten wat winkeltjes kijken