Los novios Bulgaros

Die bulgaren die maar blijven komen in de les. Ik weet het ook niet meer. Eerst natuurlijk Achmed, Assan en Miro en toen Receipt, of hoe je het schrijft, uitspreken op goed geluk en toen zat er ineens een meneer Plamen en kwam zijn broertje ook nog. Ik moet zeggen dat het leerlingen zijn die lang bij me zullen blijven. Ik vermoed dat voor een deel het westerse schrift best een soort van barriere zal zijn. Die Plamen kijkt in ieder geval naar letters zoals een ander naar een afbeelding kijkt van Maria waar de melk uitloopt. Ik krijg trouwens ineens een Clockwork orange beeld door.
Dan over mijn avonturen hier. Ik was gisteren naar het centrum afgereisd. Volgens Manuel was er een opgraving in een huis in het oudste deel van Lima. Daar bleek inderdaad in het oudste koloniale deel van Lima een huis afgebroken te zijn waaronder allerlei opgravingen gedaan waren van nog oudere stukjes koloniale geschiedenis. Het was een beetje Pompei achtig, maar ja dat kan ook zijn omdat dat de moeder is voor mij van alle opgravingen. Het deed me ook denken aan het St. Lorenzo complex in Napels. Tja je zal die beelden maar hebben. Het was leuk maar het was niet vreselijk groot. Helaas ben ik even te lui om fotos up te loaden maar die zal ik in facebook plaatsen. Daarna wilde ik naar een kunst galerie gaan kijken, maar die bleek helaas in de verbouwing te zijn, moet ik toch over 12 jaar weer terug. Daarna ben ik naar het klooster gegaan van de mannen zonder schoenen. Dat was wel leuk. Het ligt in Rimac, daar mag je als e toerist niet naar toe. Het ligt aan de andere kant van de rivier Rimac. Het lag ooit aan een mooie Avenue, maar er was geloof ik sinds Napoleon niemand meer geweest die de zaak had onderhouden. Oh Napoleon is hier natuurlijk ook nooit geweest eh nou het zag er erg in oorspronkelijke staat uit. Ze hebben een enorme collectie schilderijen waar sinds ze geschilderd zijn ook al niets meer aan gedaan is. Niets meer aan doen is het decreet van de monikken. De schilderijen vertelde een dik meisje mij waren in drie verschillende stijlen. Van Cusco, Quito en Lima. Die van Lima zijn het meest europees. Daar klopt het perspectief en is soms iets gedaan met licht. Die van Cusco zijn heel naief en ik geloof dat iedereen daar uit de losse pols is opgekwakt of dat zijn juist die van Quito. Het valt ook allemaal niet mee, zo voorafgaand aan het Linces Suprematische. Er was een catharina van Alaxandrie en een Sebastiaan. Helaas mocht ik geen fotos maken. Verder was er een laatste avondmaal, ik geloof cusco stijl met een apostel die bij jezus op schoot was gekropen. Verder was er een schilderij dat ontzettend veel leek op de Rafael die nu in Haarlem hangt, of hing. Verder zaten er overal gaten in de schilderijen en had je het idee dat je over een rommel zolder liep. Nadat ik binnen was ging de deur op slot, een enorme rij wachtende, want het is toch een soort Vaticaan museum moest buiten wachten. Dus toen ik weer naar buiten kwam was de tent nog net niet afgebroken. Oh oh er zijn zoveel dingen hier waar je best iets van kan maken, maar geld en geen belangstelling is geloof ik toch wel een zeer belangrijke factor waardoor er veel dingen hier op instorten staan. Nou ja en daarmee is de cirkel weer rond want dat gebeurd  in Pompeij ook.
Verder is Dan Brown uit de Delta Deceptie, veel gedoe over wetenschap en NASA toestanden. Pas halverwege raakte ik gegrepen met het truukje van steeds uitstellen van de ontknoping, weer een nieuwe wending. Hij schrijft wel steeds "Het laatste wat hij nog dacht......."