in napels

Ik moet een beetje zuchten van al het gedoe om op het world wide web te komen. Maar het lijkt nu dan toch te lukken. Het is hier nog volop nazomer. Heerlijk weer dus, je kan de hele dag in een tshirt in de rondte huppelen, of in ieder geval vandaag en domani e un altra giorni. Vandaag even een soort van snelle kennismaking gedaan voor Liesbeth met Napels, dus de Carravacacio van de Sette Misricordi, en even sotto napels om de griekse en romeinse scavi te bekijken. Verder een dingetje gekocht voor in de kerststal, waar inmiddels ook een paar honderd figuurtjes in rotten opgesteld moeten worden. Daarna een pizza gegeten en daarna een siesta gehouden. Om vier uur opstaan is vroeg, toen weer een horloge wezen kopen en een felpa met houtje touwtje waarvan ik niet weet hoe je dat in het italiaans moet gaan opschrijven. In het hotel is het ondertussen zo warm dat je ook bijna in de jungle waant. Er komt nu een soort van italiaanse interlectueel met staart en vlassig baardje voorbij ze bestaan nog steeds. In het museum voor de mooie dingen van Lorenzo werd trouwens Passolini geciteerd. Italie is een land zonder geheugen daarom leg ik me toe op dingen die je je moet herrinneren. Op naar Salo zullen we maar zeggen.
Wat is er nog meer, ja de grijze dakduif is nog steeds in buisness. En mijn lieve collega had me nog een mail gestuurd toen ik in de wolkenwinkel zat, en de batterij is  bijna leeg. Dat moet het dus maar zijn. Al ben ik wel blij om effen te webloggen. In monzilla mag ik het weer niet, oh het leven dat je door computers krijgt. Is het nou altijd makkelijker ik weet het niet