Alleen in Lima
Ik zit ondertussen alleen in Lima. De dame en heer zijn rond deze tijd geloof ik bijna thuis. Ik heb besloten om mijn ticket naar Trujillio maar te laten voor wat het is, het was 9 euro. Dus er valt overheen te komen. Ik wilde met alle geweld overdag reizen waardoor een ticket vinden nog al moeilijk bleek te zijn. Gisteren heb ik Anthony gezien, er was kleding van hem in mijn kamer. Ik weet niet waarom iemand op pad gaat met allerlei verschillende tshirts, anyway die had hij in het vorige hotel even in mijn kamer gelegd, omdat we naar de disco gingen. Nu heeft hij ze terug, ondertussen heeft de kleding de hele tijd meegereisd. Die anderen maar denken dat ik 100.000 kilo overgewicht heb aan weet ik veel wat. Nou ik weet wel waardoor dat overgewicht wordt veroorzaakt ik moet natuurlijk steeds voor Michel kilos stenen kopen. Dat is nog niet gelukt ook. Het stuk Lapis Azul leek groot genoeg om een gemiddelde Amsterdamse tuin mee te bestraten.
Ik ga zo maar terug naar het hotel wachten op meneer Gian Pierre. Die zou er eigenlijk al moeten zijn. Ondertussen ben ik wel vaak naar de disco geweest. De vraag is natuurlijk wat is hier hip qua muziek. Veel Lady Gaga, minder Madonna, veel Black Eyed Peas (so tonight is going to be), veel Pussy Cat Dolls. Verder natuurlijk veel regaton. Dat is maar gevaarlijk. Misschien heb ik door al dat gedans, wat je natuurlijk als 45 jarige slome muts ook beter niet kan doen daarom wel last van mijn nek en rug. Ik heb helaas niet op de tocht staan zoenen. Er is hier zo weinig verplaatsing van lucht, alleen van uitlaatgassen dat last van je nek krijgen door zoenen uitgesloten is. Mijn nek is wel zwart aan een kant. Nu ben ik natuurlijk nog aan het studeren op de laatste missie, misschien wel de belangrijkste van allemaal, namelijk de lap voor Liesbeth haar vriendin Anja, waar ik overigens geen beeld bij doorkrijg. Oh oh het valt niet mee. Ik geloof dat ik beter Gian Pierre kan gaan bellen om te zien waar die nu weer uithangt. Voorals nog was hij on Peruaans punctueel.
Ik ben wel een stuk zorgvuldiger met mijn spullen dan een paar dagen geleden.
Hij is er...
Ik ga zo maar terug naar het hotel wachten op meneer Gian Pierre. Die zou er eigenlijk al moeten zijn. Ondertussen ben ik wel vaak naar de disco geweest. De vraag is natuurlijk wat is hier hip qua muziek. Veel Lady Gaga, minder Madonna, veel Black Eyed Peas (so tonight is going to be), veel Pussy Cat Dolls. Verder natuurlijk veel regaton. Dat is maar gevaarlijk. Misschien heb ik door al dat gedans, wat je natuurlijk als 45 jarige slome muts ook beter niet kan doen daarom wel last van mijn nek en rug. Ik heb helaas niet op de tocht staan zoenen. Er is hier zo weinig verplaatsing van lucht, alleen van uitlaatgassen dat last van je nek krijgen door zoenen uitgesloten is. Mijn nek is wel zwart aan een kant. Nu ben ik natuurlijk nog aan het studeren op de laatste missie, misschien wel de belangrijkste van allemaal, namelijk de lap voor Liesbeth haar vriendin Anja, waar ik overigens geen beeld bij doorkrijg. Oh oh het valt niet mee. Ik geloof dat ik beter Gian Pierre kan gaan bellen om te zien waar die nu weer uithangt. Voorals nog was hij on Peruaans punctueel.
Ik ben wel een stuk zorgvuldiger met mijn spullen dan een paar dagen geleden.
Hij is er...
0 Comments:
Post a Comment
<< Home