Thuis

Ik ben weer gewoon thuis. Ik heb meteen een nieuwe notebook gekocht. 300 euro verder, maar ik denk maar het is alsof je hondje overreden is je koopt een nieuwe en dan is toch een deel van het leed verzacht. De vlucht ging soepel. Ik zat met nog

iemand op een plek voor met drie personen. Die meneer had alleen een tshirt aan met dat hij niet onaardig was, maar alleen onaardig in het gebruik ofzo. Ik heb maar niets tegen hem gezegd. Ik heb niet heel veel geslapen. De films vond ik maar zo, zo. De nieuwe cats & dogs II en de laatste film van Tom Cruise. Verder KLM muziek geluisterd, waardoor ik nu wel de nieuwe herbie hancock, Christina A. en nog wat zaken heb geluisterd. Op de laatste dag ben ik nog naar een park gewandeld om te kijken naar het museum voor de Afro-braziliaanse kunst. Ik vond het wel leuk, het varieerde van een karkas van een boot waar slaven op vervoerd werden tot vodoo kunst uit Haiti. Het is een gebouw, of eigenlijk twee gebouwen van Oscar Neymeyer, heb ik daar ook een keer een gebouw van gezien. Het zijn twee gebouwen, een soort paviljoens en die zijn met een soort gigantische bananenschil aan elkaar verbonden. Of het nu hogere kunst is of een redding op het laatste moment. Waarschijnlijk een combinatie van beiden. Ik mocht in het museum geen fotos maken. Het was er ook allemaal zo ontzettend mooi. Daarna met de taxi naar het vliegveld gegaan. Altijd een hele onderneming, en ook een hele tocht, je hebt het gevoel dat je half Sao Paulo door sjeest. In het vliegtuig hadden ze een AD waardoor ik alle belangrijke ontwikkelingen even op kon pikken.

Chilly beans en bonen

Ik werd helemaal gek gezeurd aan mijn hoofd door Daniel die wilde met alle geweld een Chilly beans zonnebril. Nu loop ik natuurlijk hopeloos achter maar je kan je echt nergens vertonen zonder een Chilly bean. Het is zeg maar de bjorn borg onder de zonnebrillen, tenminste als ik Daniel moet geloven. Nou mijn leven is gered, ik kan de hele winter ook rondhuppelen met een chilly bean op mijn neus. Ik had ze eerst in een mall gevonden maar vond ze toch nog relatief duur. Ik moest er beslist een voor Daniel kopen. Maar in het centrum vond ik een winkel waar je ze voor de helft van de prijs kan aangeschaffen. Toen heb ik er zelf ook nog maar een aangeschaft. Ondertussen heb ik me ook nog het hoofd gebroken over wat ik voor een van mijn moslim cursisten als kado moet kopen. Een fles drank lijkt me minder geschikt. Ik ga nog maar op jacht naar slippers. Die komen altijd wel van pas.

Gisteren naar het museum van de grote kunst geweest. Ze bleken meer te hebben dan ik me van de vorige keer onthouden te hebben. Een verdieping was gewijd aan fotos van Wim Wenders meestal goede doch dessolate landschapsfotos van een verwilderende wereld. De bovenste verdieping hadden ze alle portretten bijelkaar gehangen. Ze hadden Frans Hals, Mondioami, van Gogh, Rembrandt, Tinteretto, Diego Rivera en nog wat andere gasten. Verder een groot schilderij gewijd aan San Sebastiaan. Met daarnaast ook het verhaal hoe hij tijdens de renaisnce ineens veel jonger wordt afgebeeld. Niet meer als een soldaat maar veel meer als een soort van Apollo. Weten we dat ook weer. Die Tinteretto had ik een overdosis van gehad in Venetie, een wonder dat ze schilderijen van hem hebben kunnen losweken uit Venetie. Verder twee El Grecos niet groot maar ik vind ze altijd wel indrukwekkend. En nog al afwijken van de rest van de schilderijen uit dezelfde tijd. Verder nog een hoopje, Manet, Monet en dat soort zaken. Mucho cultura dus.

Mevrouw Clinton is ook weer uit. Ik moet bekennen dat ik de laatste paar bladzijden vluchtig heb gescand. Het was een eindeloze opsomming van namen. Ik vond het boeiend maar het was niet het meest persoonlijke verslag ooit. Nog een boek te gaan.

Ik zal bij thuiskomst nog meer fotos op het www. gooien

Woud van wachtwoorden..

PFFF ik word soms suf van het woud van wachtwoorden dat ik maar moet onthouden. Voor hier zijn er een stuk of 6 belangrijk. Die van het werk verliep helaas na 13 dagen. Ik zal er eens over gaan zeuren dat het mogelijk zou moeten zijn om dat op afstand te veranderen. Ondertussen is het natuurlijk geen grote ramp dat dat wachtwoord juist is verlopen. Hier in het hotel/ backpackers Pousada gebeuren is de computer niet opperbest. Maar hij staat wel klaar, als ik er voor betaal. Juist hier had ik me met de notebook op de sofa gezien. Liesbeth wat bijzonder dat je al verslagen gaat geven van voetbal wedstrijden. Straks bij een volgende EK zit ik alleen in jullie tuin te luisteren naar de fans. Het is inderdaad een mooie rond getal om mee te verliezen. Vandaag ga ik na de lijst met musea nogmaals bestudeerd te hebben toch maar naar het grote museum met klassieke kunst. Ik weet niet of ik nog zin heb om meer van de moderne braziliaanse kunst te bekijken. Andere keren werd ik er alleen maar moe van. Vond ik het vooral immitaties van kunst uit Europa. Ik weet het ik doe ze er mee tekort, misschien als ik allemaal eens tijd ging vinden om het te bestuderen. Maar ja die boeken zijn weer in het portugees. Zo onze nieuwe regering is van start gegaan. Wilders voor Isreal en tegen dubbele nationaliteiten. Ik ben benieuwd of zijn nieuwe film nu wel een prjis krijgt als mooiste documentaire ooit. Ik zie wel dat er nu gelukkig wilders de musical is.
Ik was op zondag een beetje vergiftigd, ik denk misschien door het eten in Venezia. Want daarna moest ik heel snel naar het toilet. Gisteren heb ik indiaans gegeten. Ik wil de hele tijd iets chinees eten maar daar schijnen ze in brazilie niet zo dol op te zijn. Ik zag wel bijvoorbeeld Sushi en tabouli, maar chinees dat niet. Ik zal wel rondscharrelen op de verkeerde plekken. In ieder geval waren mijn darmen gisteren rustig. Wat gebeurt er toch allemaal met Lange Frans en dat soort typen. Ik snap er niets van, eerst zat hij al in flauwe kookprogramma´s en nu zijn muze helemaal in de war. Ik denk maar hoeveel moeten er nog komen, hoeveel moeten er nog gaan. Bla bla.

Bakstenen

Nou Liesbeth, het is natuurlijk altijd groener aan de andere kant van de heuvel. Ik was onderweg van de Metro nog even bij Mac Donalds en daarna was de hemel helemaal open. Het kwam echt met bakken naar beneden, nou is het naar het hotel een halve kilometer ofzo. Ik dacht ik kan altijd gaan rennen. Dat deden meer mensen, zonder tshirt, ik heb stukje gerend, maar de stoep hier is zo wisselvallig dat ik met met een verstuikte enkel zag lopen. Ik heb dus maar flink doorgestapt. Er was nog onweer ook. Volgens mij sloeg de bliksem in een wolkenkrabber in. Mijn winkelen is niet veel van terecht gekomen. Ik vraag me af of ik een broek moet kopen met de gulp opzij. Het is hier de grote mode. Ik zag er een maar daar hing het kruis ook nog als een soort paardrij broek halverwegen de openbare weg. Dan moet ik eerst een damesfiets aanschaffen voor ik op het werk beland. Wel twee Elza Soares CDS gevonden en mij verbaast in een enorme boekenwinkel over de hoeveelheid DVD´s. Rio is wel overzichtelijker dan hier.

Sao Paulo

Gisteren de tourist uitgehangen. Naar het museum van de heilige kunst geweest. Natuurlijk vooral om naar heiligen te loeren. Santa Barbera was er, ze had de Noord Zuidlijn waarschijnlijk even gelaten voor wat het is. Ze wordt meestal afgebeeld met een huisje in haar armen, daar waar haar vader haar had opgesloten, in 300 na christus. Mijn collega begon te gillen dat omdat het in turkeije was waarschijnlijk de moslims het gedaan hebben. Inderdaad

300 na christus heeft een verschrikkelijke moslim vader zijn kuise dochter opgesloten en de muur dichtgemetseld omdat zijn sloeriebakkende dochter haar hart al had beloofd aan christus. Die moslims in Turkeij, het is te erg voor woorden, en dat 300 na christus terwijl er nog niet eens een moslim in de arabische wereld was, wisten turkse moslims al zulke daden te doen. Ook was ik naar het museum voor de mooie kunst of iets dergelijks. Ze hadden er twee Rodins een hadden ze kado gehad van het winkelcentrum. Wat het winkelcentrum moet met een Rodin weet ik niet. Door het lezen van Vinco David was ik ook benieuwd geraakt hoe de Negers hier in de beeldende kunst zouden belanden. Vandaar dit beeld van denk ik meneer Krom. Ik vond het wel mooi. Verder dan een soort van plaatselijke Caravacio. Naast het museum voor de mooie kunst is een park, daar heb ik een tijdje in Hillary Rodham gelezen. Het is niet erg persoonlijk, ze geeft vooral de politieke geschiedenis weer. Maar ja omdat het natuurlijk daarna een vreselijke insider is, is het wel weer boeiend. Maar 800 bladzijden, misschien had ze net als ik voor het blog een paar redacteuren moeten aannemen.

OVer Sao Paulo. Er zijn er hier natuurlijk meer Paulisten dan er mensen in Nederland zijn. De stad is eindeloos groot. Je komt er natuurlijk achter als de bus probeert uit de stad te rijden. 99% van de stad heb je als toerist natuurlijk niets te zoeken. Er zijn allerlei heuvels waardoor je steeds het idee hebt tegen een handje wolkenkrabbers aankijkt. Delen verder van de stad zijn natuurlijk de Favelas maar als toerist zie je die alleen maar vanuit de bus. Naar de musea ging heel soepel met de metro. Vandaag zijn de musea gesloten dus ga ik maar een beetje winkeltjes kijken. Ook altijd leuk en misschien bij koffie nog iets meer lezen over Hilarry, beter van dan over H.

Sao Paulo

Nou zoals aangekondigd. God wat een rot toetsenbord. Maar dit terzijde. Heb ik gisteren het nachtleven hier een beetje verkend. Het bleef bij een beetje, 2.30 was ik weer thuis. Er is een straatje waar iedereen op de stoep staat en met elkaar aan het flirten is. Ik ben daar maar tussen gaan staan en heb mij vervolgens goed vermaakt, en regelmatig een grote fles bier gekocht. Ik denk zelf dat het uiteindelijk misschien wel een paar teveel geweest zijn. Het bier heet hier trouwens Skoll of Brahma. Nu kreeg ik een mail dat ik mijn blogg ergens anders naar toe moet verplaatsen. Ik snap er nog niet veel van. Ik ga het in NL maar eens bestuderen. Ik kan het ook met een knop downloaden. Geloof ik. Daar in het straatje was het wel gezellig. Ik heb me vooral opgehouden met een jonge man met een zeer heze stem. Ik verstond hem nauwelijks maar hij keek erg lief uit zijn ogen. Hij had in ieder geval een ingewikkelde naam, die ik naar twee keer vragen een keer herhaald heb en daarna ben vergeten. Vandaag plan ik naar het museum van de mooie dingen te gaan en naar het museum van de heilige dingen. Oh de tv gaat aan. Altijd gezellig. Hier in deze Pousada hebben ze veel van die bedden die je kan huren. Er komen een bepaalt soort mensen op af, in Peru zou je ze backpackers noemen. Ze liggen veel op apengapen voor de tv en hebben slechte kapsels. Over uiterlijk gesproken. Mijn haar is ook te lang. Maar ik wil niet als een grijze theemuts lopen. De jongens hebben er vaak een beugel, bijvoorbeeld Leonardo en Paulo, misschien heeft President Lula iedereen een beugel beloofd. Nou hij is zijn belofte nagekomen. Net als trouwens de grote Berlosconi, die beloofd heeft na zijn verkiezing meteen de vuilnis problemen van Napels zelf op te lossen. Raar dat er nu nog die problemen zijn, misschien had hij moeten zeggen welke verkiezingen. Het book van Marielle over het huis in Cairo is uit. Wel een beetje sloom dat het voor iedereen geweldadig eindigd. Ik kan me niet zo goed hoe het vervolg eruit ziet, nu de homo is doodgeslagen, de terrorist zichzelf heeft opgeblazen en het meisje definitief een gevallen vrouw is. Ik weet het niet ik had zelf een paar cliffhangers gemaakt, en niet iedereen meteen te pletter geduwd. Nu heb ik 800 bladzijden Hillary Clinton te gaan. Nou ja nog 680

Blind typen en een klein mirakel

Nou een klein mirakel gebeurde gisteren dan toch nog, Leonardo stond een half uur te laat op de stoep. Ik was al plannen aan het maken om met een andere jongeman Rio in te gaan maar het bleek dus Leonardo te worden. Al moet ik wel zeggen dat hij ongeveer de helft van de tijd aan de telefoon heeft gehangen. Misschien is hij een zeer gewild object. Hij is niet vreselijk communicatief. Je moet natuurlijk als je de taal niet spreekt een beetje crea bea zijn met taal. Maar dat gaat me hem niet lukken. Hij praat zowieso al zo zacht dat ik hem nauwelijks hoor. Waarom hij dan steeds aan het bellen is. Ik ben met hem naar een cafe geweest. Maar of het nou heel bijzonder was. Ik ben hier in Brazilie toch een beetje een angsthaas. Als ik uren of een tijdje in de taxi moet zitten om de disco te vinden dan heb ik al geen zin meer. Waarom dan wel in Lima, daar weet ik de weg, en dat weet ik ook in Istanbul, en nog wat plekken in de wereld. Helaas weet ik de weg naar de homodisco in Amsterdam ook niet. Er staan trouwens veel fotos op facebook.
Gisteren ben ik eerst op pelgrimstocht geweest naar de Cathedraal van Rio, die gewijd is aan San Sebastiaan. Het is een kerk van een overweldigende schoonheid, alleen de kerk in Siracusa gewijd aan het beeldje dat ergens in februari 1953, maar het kan ook juni 1952 vreselijk begon te huilen. Je kan het beste de kerken omschrijven als acht of meerkantige theemutsen, in beton uitgevoerd. Je weet daarom niet of het grijs mooi is en je ah en oh moet roepen, mooi grijs is niet lelijk en de architect moet feliciteren met zoveel beton, of dat ze er nog iets tegen gaan plakken en je kan zeggen, ja je kan wel zien dat het nog niet af is, er moet nog echt een likje marmer op. Anyway de kerk, het was een vreselijk lelijk ding. Ik snap niet dat ze er blij mee zijn. Ik ben daarna met het treintje Santa Teresa ingegaan, niet dat ik met een tram een kerk inging. Het is een wijkje tegen een berg aangeplakt.
Het toetsenbord hier ontbeert erg veel letters, waardoor mijn cursus blindtypen, die ik meteen aan mijn 8 jarige zoon of dochter zou geven weer eens goed van pas komt.
Liesbeth en Jeanette ik ben blij dat jullie het blog zo trouw lezen. Dus ik blijf gewoon blog maken.
Ik ben nu terug in Sao Paulo. Eigenlijk zou ik dan vanavond flink moeten uitgaan maar ik weet niet precies ik naar toe zou moeten gaan. Zucht.

Moet ik mijn blog ten gelden maken

Misschien kan ik er rustig van gaan leven. Je weet het niet. In ieder geval krijg ik allerlei shit over mee heen in het portugees als ik het aanklik. Ik moet er in Nederland maar eens naar kijken. Misschien krijg ik daardoor 3 euro extra zakgeld om hier op te maken aan bier en andere zaken. Heb gisteren eindelijk eens op de koers gekeken. Ik dacht dat het iets minder dan een dollar was en daarmee dus iets minder dan een euro. Maar het blijkt nog al mee te vallen, een euro is meer dan twee van de plaatselijke muntjes. Dus de financiele schade valt dan relatief mee. Nu praat Leonardo ineens met me online, Ewerton wil wel afspreken vandaag en ook Paulo. Het wordt nog een drukte van onbelang zo op de laatste dag in Rio. Dat terwijl mijn missie voor vandaag eigenlijk vooral is naar de Kerk van de Heilige sebastiaan gaan. Misschien ga ik wel voor een heilige beeld. Je weet het maar nooit. Ondertussen heb ik wel mooie bierglazen gekocht, Peruaans model, zou ik zeggen, maar nu kijken ze allemaal kwaad hier, nee, nee Braziliaans model. Van die kleintjes in ieder geval. Er staat Brahma op. Ik moet toegeven niet zo mooi als Amstel, dit is de man en dit is zijn bier. Maar ik ben er wel blij mee. Mocht Eider ooit op de fiets vanuit Peru naar Amsterdam komen kan ik hem in ieder geval een biertje schenken. Tevens zal ik eens op onderzoek uitgaan of de Albert Heyn nog die liter flessen bier heeft. Dan kan ik als Liesbeth komt haar het gevoel geven een beetje in Peru te zijn. Al wil ze daar weer met een personal drinken.
Rudi van Danzig is uit, het was wel een beetje een cheepo manier van een boek schrijven, omdat minstens de helft van het boek uit dagboek aantekeningen en brieven van meneer Willem zelf bestonden. Hij vond ook nog in Apeldoorn een grote liefde. Tja wat moet ik ervan denken het voor de oorlogse homo leven. Al trouwde deze meneer wel 4 maanden nadat de relatie was verbroken en produceerde daarna in samenwerking met zijn dame het respectabele aantal kinder van 11. Het eindigde zoals bekend met een exectutie in de duinen. De familie die de beste man altijd met de nek had aangekeken, wat wil je een kladloper, kunstenaar, zeur en homo. Ik ben tenminste geen kunstenaar..... Heeft daarna voor eerherstel gewerkt. Wat pas ver, ver na de oorlog is gekomen. Gerrit van der Veen is de grote held, het mietje helaas niet. Gisteren was ik in de Copa gebleven. Langs het strand gelopen, terrasjes gezeten aan het strand gezeten, later eindelijk eens een caprinia gedronken. Daarna het boek uitgelezen. Tja ondanks het bekende einde. Ik loop steeds uit het hotel met net te weinig koffieshot. I need a hot shot, hot shot, koffie shot. Ik moet zo maar een metro gaan zoeken. Als je het hier een klein beetje snapt is het allemaal wel te overzien. De metro brengt me snel naar het centrum.

Le Boy

Gisteren dan eindelijk de party muiltjes aangetrokken en naar de disco geweest. Het was vooral saai, ik ben tot half twee gebleven ik neem aan dat de meeste Rio boys gewoon bij hun moeder thuis in bedje lagen. Anyway het is een grote hut, vrij hoog en een goede licht installatie al was het er wel een duisternis. Ik ben weg gegaan toen de show begon. Het waren een stel dragqueens, gelukkig ware ze wel uitgebreid aan het babbelen. Als ze alleen maar Madonna playbacken of Corry Konings dan heb ik er helemaal meteen genoeg van. Het hoort er bij zullen we maar denken. Overal ter wereld stop 4 homos bij elkaar in een disco laat iemand een optreden bedenken en er komt een meestal oude vriend in een jurk opdraven. Altijd leuk met telkens weer, mina of Sugarwalls van Sheena Easton, oh nee dat nu weer niet. Nou ja toen ben ik maar naar huis gegaan. Mijn geld had aanspraak van een jongen die na een beetje hoe heet je een biertje wilde. Daarna vond hij better people en kon ik stoppen met me afvragen of hij geen beugel zou moeten hebben. Dat doen ze hier vaak op latere leeftijd, en hij had er best een nodig.

Vandaag wilde ik naar het museum van Oscar Neymeyer ofzo gaan kijken. Het is een vliegendeschotel met modernige kunst. Maar dat heb ik vorig jaar al in een andere hut gezien en ik las dat je onderweg makkelijk beroofd wordt. Je moet met een taxi een boot en weet ik wat allemaal en nu heb ik ineens geen zin en ga ik maar mijn boekje lezen aan de copacabana en zo koffie drinken.

Het boek is nog steeds over de kunstenaar. Het is wel een zeur, misschien is het kunstenaars eigen. Nooit geld en alleen maar zuipen en dan geen zin hebben om iets te doen. Hey dat verhaal komt bekend voor als het over kunstenaars gaat. Verder gaat hij op zoek naar hitsige heren in Urk en Volendam. Ik heb zelf al aan veel plaatsen gedacht om te kijken naar hitsige heren, maar als het om de homosuele liefde gaat heb ik Urk en Volendam eigenlijk tot op het heden over het hoofd gezien. Met name de kermis in Volendam is iets waar je makkelijk een makker op kunt doen, tenminste in de 1930 s. Ik weet niet of het nog steeds zo is. Ik moet er heen of een verkenner sturen.

Fotos opladen in facebook gaat maar sloom. Ik snap het met al dat portugees natuurlijk ook niet zo heel erg goed.

Sebastiaan

Liesbeth het is alleen maar het tshirt op het knaapje, de forse knaap zelf moet er nog een keer in. Ik denk dat ik er wel mee te kerke kan gaan. Sebastiaan, een martelaar, meestal wordt je op onfrisse manier ten dood gebracht. Nadat hij als soldaat bekeerd was geworden geraakt is hij geloof ik eerst voor de leeuwen gegooid, maar een goede martelaar laat niet in een keer het leven en later is met pijlen omgebracht. De pijlen hebben hem vervolgens wereld beroemd gemaakt. Ik geloof dat hij in 1969 opgehouden is met heilig zijn omdat toen de katholieken een soort van schoonschip in de heiligen toko hebben gehouden.
Vandaag naar de Ipanema gelopen. Ik kon niet zeggen dat het homo strand een grote atractie was. Er waren 7 vrouwen en 3 homos. Misschien was het weer te matig, of waren ze druk op het werk. Al die dingen komen voor. Daarna door de Reina Elisabeth teruggewandeld en de hele Copacabana afgewandeld, ook daar was het niet echt vreselijk druk. Een bier gedronken en nu vraag ik me af wat de avond gaat brengen.

San sebastiaan

Na al mijn geleuter over de heilig. Kan ik de enige lezer van het weblog natuurlijk geen foto onthouden van de laatste aanschaf in mijn gardarobe. Dat is niet helemaal waar, ik kocht daarna nog twee tshirts en twee zwembroeken, maar toch. Hierbij de foto van het tshirt met de heilige San Sebastiaan er op. Er is ook nog een kerk die ik kan bezoeken. Maar ik weet nog niet of ik daar toe geraak. Gisteren rondgelopen in het centrum. Het winkel gedeelte heet Saara, het lijkt best veel op een grote spaanse winkelketen, maar is toch anders. Ik had alleen het gevoel steeds in rondjes te lopen. De voornaamste missie, een beeld kopen van de heilige maagd Maria is gelukt. Dit wordt dan vervolgens overhandigd aan de moeder van Thom omdat ze de leeftijd heeft bereikt dat het beeld kostte in Reals. Verder was het wel een leuk dagje. Ik keek aan het eind van de dag maar eens op mijn mobieltje en schrok een beetje van een werk bericht. Gezondheidsproblemen...............

Ik ben net naar het busstation geweest om mijn busreis naar SP veilig te stellen. Ik heb het zonder te vragen met publiek transport gedaan. De bus reed echter wel heel Rio door, eerst langs de plekken langs de kust en daarna door het centrum het was me nog al een reis. ALs ik er zaterdag naar toe ga neem ik een taxi. Verder lees ik nu het boek van Rudi Van Danzig over de homosuele kunstenaar en verzetstrijder WIllem Arondeus. Een belangrijk werk van hem schijnt in de baarsjes te zijn. Toch raar om daar in Rio achter te komen.
Ik heb vreselijke zin in koffie, ik geloof dat ik daaraan ga toegeven.

Regen

Gisteren was het maar een sloom dagje. Het regende bijna de hele dag. De winkels waren dicht en het meneertje had dus geen zin in een afspraak. Ik eet daardoor de stroopwafels zelf maar op. Anders had in mariakaakjes gekocht. Nu zit ik dus one step up te eten. Ik ga weer naar het centrum van Brazilie. Beetje rondlopen, nu zijn de winkels wel open. Ik ga op zoek naar een maria beeld, en hoop een schilderij van de heilige sebastiaan te vinden. Als dat niet tot de mogelijkheden behoort dan graag een sebastiaanse jongeling, het liefst met pijlen doorboort in het echt. Het moet kunnen. KLM en ING zijn schijnbaar in de war geraakt van mijn emails. Ik heb hun alleen maar de vraag voorgelegd, wat moet ik nu doen, het antwoord wat ze willen geven, ophouden met ons mailen, opzoek gaan naar een schilderij van de heilige sebastiaan en een leven beginnen mogen ze waarschijnlijk niet geven. Dat zal wel in strijd zijn met de polacy van de bedrijven. Kijk als de een mij nou een schilderij stuurt van sebastiaan en de andere een jongeman met wat pijlen links en rechts decoreert dan klaag ik nergens over.
Ik h oop dat het weer beter blijft. Ik ga er maar wel vanuit. Anders ga ik de hele dag bij C&A en Mac Donalds rondhangen.

Vrienden II

TSSSSSSSSSSSSSSSSS die latino´s gisteren zei ook nog meneer R. zijn afspraak af. Ik dacht dat ik vandaag met hem op stap zou gaan vandaag en ben daarvoor zelfs onkristelijk vroeg opgestaan. Maar hij zei dat het geen goed plan was omdat het zou regenen. Nou het is droog en je kan natuurlijk hier ook nog andere dingen doen dan op het strand liggen. Nou ja het voordeel is dat ik van mezelf ben. Ik hoef niet naar meneer R. te kijken, die ondanks zijn weinige lentes rimpeltje heeft om zijn ogen. Ik probeer een foto te downloaden maar heb daar nog niet veel succes mee. Je kan je afvragen of ik hier zelf wel ben, maar zeg maar het belangrijkste nadeel van alleen op vakantie zijn is dat je geen fotos van jezelf krijg voor een mooie kerk of weet ik veel wat. Ik heb nu een foto gemaakt met de camera voor me houden. Tja wat we allemaal al weten wordt bevestigd in de foto ik heb een verschrikkelijk dikke kop. Verder liep ik gisteren door het centrum van Rio. Daar zijn alle koloniale gebouwen. Omdat het zondag was, was het uitgestorven. Maar daarom wel overzichtelijk. Ik was in het park van de republiek. Daar wonderlijke beelden in een over expresieve stijl, vast van een plaatselijk bekende en gewaardeerde pottenbakker. Ik ben nog steeds niet naar de disco geweest. Ik weet het valt jullie tegen, wel naar wat barren, maar een disco, ik dacht ik ga zaterdag met Leonardo, maar ja die bleef liever bij zijn moeder. Gisteren zat ik er over te denken, maar ik moest vroeg op en terwijl ik las over de italiaan en zijn vader was ik in slaap gevallen. Net vlak voor het einde toen de hoofdpersoon met de Vespa onderuit gaat. Een typisch italiaans ongeval. Gelukkig was het een romein dus hij had wel zijn helmpje op. Als het een napolitaan was geweest was ik in slaap gevallen nadat het boek uit was. Toen belde meneer R. mij nog wakker om te zeggen dat de date niet door ging. Ik dacht nog ook lekker op tijd, en was vervolgens ook niet voldoende georganiseerd om mijn alarm etc. te veranderen. Nu heb ik alle tijd

van de wereld om naar C&A te gaan. Ik denk dat ik mijn fiets in die parkeerplaats bij de Bijenkorf zet, ik wil namelijk twee zwembroeken kopen. Ik heb als ik terug kom uit brazilie voor de rest van mijn leven zwembroeken. De mode moet echter niet te veel veranderen. Ik verwacht dat hier niet, als de zwembroeken uit de jaren 50 hier nog hip zijn, zal het de komende 50 jaar ook nog wel zo zijn.

Voor de liefhebber het artdeco gebouw staat op geschreven dat je een beetje lief moet zijn voor homo´s. Het is maar dat jullie het weten.

Vrienden

Het moge bekend zijn ik vind latino´s leuk. Alleen dat manana, caramba its the samba, is soon enough for me, dat geeft me nog wel eens fever. Zo bijna de hele Peggy Lee collectie in één zin. Gisteren dacht ik dat Leonardo om 20.00 zou komen. Ik moest zelfs eerder afscheid nemen van een nieuw ontdekte vriend. Stom zat ik daar voor niets te wachten. Ik ben later alleen naar het centrum gegaan, maar had geen zin om tot 1 uur te wachten voordat de typen hier de disco gaan bevolken. Ik vond het maar een beetje engig op straat. Overigens deden de dakloze jongenmannen wel een striptease en gingen ze netjes in hun onderbroekje slapen. Helaas doen ze dat natuurlijk niet voor mijn vermaeke, maar omdat het serieuse noodzaak is. Overigens voelde ik mij mede door al die halfnaakte slapende heren toch weer minder veilig. Wel raar, eigenlijk loop je door de slaapkamer, maar toch......

Verder is het hier volop lente. In de supermarkt is een bloemenstal ingericht omdat het primavera is.

De busrit van Sao Paulo naar Rio is zeker leuk. Het is natuurlijk ook voor een deel saai. Ik las een italiaans boekje, gewoon vertaald in het Nederlands. Ik weet niet of het uit mijn eigen boekenkast komt, maar dan heb ik het in 2003 van Ida gehad, toch lief. Het is zoiets als in de Ban van mijn vader. Over iemand wiens vader overleden is en er ineens een viezige meneer op de stoep staat die beweert dat zijn vader een russische spion was. Bla bla, nou hij is weer begonnen met roken.

De busrit, Sao Paulo kent een soort van eindeloze straten met wibauthuis achtige flats. Vaak zijn ze opgelukt met een soort van zwarte leuzen grafiti. Het ziet er vrolijk uit. Op een bepaalt moment rij je langs de gevangenis en dacht ik even dat een Braziliaanse Joran naar me zwaaide. De foto is trouwens van het busstation. De bus was redelijk confortabel. Tussen Rio en SP is er relatief weinig verkeer. Veel vrachtverkeer en bussen. Ik zou een snelweg verwachten die helemaal vol staat maar dat valt wel mee. Alleen in de steden is het vreselijk hectisch. In Sao Paulo heb je sommige stukken waar er wel vier wegen boven en onder elkaar zijn, hoe je daar met de routeplanner nog wijs uit kan worden, ik weet het niet. Hetzelfde geldt voor Rio. Daar rij je bij binnenkomst eerst langs allerlei Favela´s. Door Google earth denk ik dat ik daar nu goed moet kijken omdat je dan lijken op straat ziet liggen. Eigenlijk zag het er feitelijk wel vriendelijk uit, een beetje mensen op straat die een balletje trappen. Niet mijn idee van moord en doodslag. Daarna gingen we ook weer op wegen die nog het meest lijken op een half leeggegeten bord spaghetti. We waren op een bepaalt moment wel 100 meter boven moeder aarde. Ik was natuurlijk bang dat de bus en al naar beneden zou klappen. Gelukkig zou mijn notebook dan niet beschadigen. Maar we kwamen gelukkig via een mooi slierte spaghetti weer met alle wielen op moeder aarde terecht. Ook kreeg ik deze keer zonder verder gezeur mijn koffer in handen. De tocht gaat voor een deel door gezapig landschap met koeien en beetje vage landbouw. De koeien zijn niet zwartwit. Op een bepaalt moment moet je over bergen. Dan verandert de handel een beetje, veel cocosnoot bieden ze aan en wordt de weg enger. Ook enger natuurlijk omdat de snelheid voor een deel wordt ingegeven door hoe hard kan deze luxe wagen. Er kruipen dan allerlei tankautos en vrachtwagens met lange obstakels de berg op. Daarna waren ze nog een tijdje bezig met wat werk aan de weg, maar ja ook dat hoort er natuurlijk bij. Ik zou zelf zeggen leg een trein aan tussen die twee steden. Dat is een investering, maar heb je je levenlang plezier van. Er liep een vaag spoortje maar dat was niet meer dan voor een Dieseltreintje. Overigens heb ik mijn Diesel onderbroeken nog niet aangehad. Ik bewaar ze nog voor een goed moment. Heb al wel een nieuwe zwembroek. Ik moet nu toch echt gaan bakken aan het strand. De tweede foto is het blauwe fietsenplan. Je kan bij het metrostation nog een fietsje pakken en een paar keer de copa op en neer fietsen, het liefst alleen in zwembroek en in ieder geval met een flinke tatoeage ergens. Als je een beetje vettig ben is een min maar hoeft je er niet van te weerhouden.

Ondertussen heb ik de balkonscene gemist. Of niet meegemaakt. Ik ben benieuwd. Laat ik het kabinet maar veel sterkte wensen, ik geloof dat ze het nodig hebben. Niet dat het mijn steun heeft en verder is mijn gaydar bij Mark Rutte zekers geen 0.

Lizzy

Oh ik dacht al ik heb een nieuwe stalker. Tja dat notebook. Ik kan mezelf niet troosten met een nieuwe want dan gaat de douane mij verliefd aankijken en aan mijn hoofd zeuren. Ik zat er wel over te denken om de zuid amerikaanse okra mee te nemen. Maar naar een blik op telegraaf.nl weet ik ook niet of dat nou een heel goed idee is. Ik heb nog nauwelijks fotos gemaakt. Misschien vandaag en misschien plaats ik ze ook alleen op facebook. Oh al die sociale media. Ik word er tureluurs van. Ondertussen heb ik de VIVA triller van Suzanne van der Meer uit. Cruise heette het boek. Als ik zelf een boek had geschreven met een dergelijke titel had het er heel anders uitgezien. De kaft was zeker geen juffrouw geweest in een zomerjurkje op de achterplet van een boot. Nou ja er komen aardige homo´s in voor dat is al weer heel wat. Ik ben nu in Rio, na zes uur in de bus gezeten te hebben. Die rijdt je van Sao Paulo in één streep naar Rio. Ik heb onderweg nog naar Corpsbride gekeken. Maar mijn portugees daar moet ik nog op oefenen. Op mijn bericht aan de klm dat mij notebook is gestolen hebben ze al gereageerd. Helaas met een email dit is een automatisch bericht, bla. bla dat is dan weer minder. Ik geloof dat het vandaag wel heet gaat worden. Ik ga de plaatselijke winkeltjes verkennen en een beetje iets drinken aan het strand. Ik ga maar niet voor de volledige bak variant. Dat moet ik dan misschien nog heel lang bezuren. Ondertussen wordt het hotel geloof ik duurder, maar Paulo stond nog steeds achter de receptie te glimmen. Ik heb het gevoel nog niet veel beleefd te hebben. Maar dat komt vast nog wel. Ik heb deze keer geen airfrance toestel gezien

Geen notebook wel sokken

Nou het valt relatief allemaal mee. Ik heb mijn koffer terug. Zelfs de fraaie italiaanse tas waar perfect mijn notebook in past. Alleen is het notebook niet in de koffer. Alle andere zaken wel, zoals mijn camera. Ik ben een beetje minder in de stress. Maar helemaal leuk is het nog niet. Vandaag hier een beetje rondgewandeld. Ik had al een nieuwe onderbroek gekocht. Beter mee verlegen dan om verlegen. Verder heb ik het Achter het riet boek uit. Het gaat over de periode dat Brazilie een beetje in Nederlandse handen was en een suikerriet planter een soort van Sm relatie onderhoud met een slaaf. Een wonderlijk boek zullen we maar zeggen. Ik had het onderweg naar hier al uit, ook omdat mijn mp3 speler geen groot succes was, die hield er naar drie nummers van Adele Bloemendaal al mee op.
Ik ben dus blij met mijn diesel onderbroeken, mijn camera en ik geloof dat ik mijn spartacus ook nog heb. Ik baal alleen wel van die Notebook. Aan de andere kant was die nou ook weer niet vreselijk duur, dus misschien kom ik daar wel overheen.

Balen in Brazil

MMMMM kom ik na de nodige reis toestanden aan in Sao Paulo heeft iemand anders mijn koffer meegenomen. Dus ik zit hier zonder de gebruikelijke zaken die je normaal in een koffer stopt, of moet stoppen, van lenzenvloeistof tot notebook. Geen onderbroeken, geen shampo, geen sokken en geen camera. Ik voel me net niet bestolen, maar nu begint het gevoel wel te komen. Ik zou zelf denken een minder snugger iemand, zeg maar een kwijlende dumbo zou dit nog kunnen doen, maar op een bepaalt moment ontdek je toch verschillenen. Ik neem aan dat mijn diesel onderbroek de burger aan het denken moet zetten, en anders toch wel mijn spartacus. Daarna geraak je natuurlijk in een dillema. Ga ik toegeven dat ik olie dom ben, ja/ nee. Ik zou zelf kiezen voor ja, omdat je waarschijnlijk toch je eigen koffer wilt, met wel het juiste luchtje en misschien ook de juiste reisgids. Spartacus is natuurlijk leuk maar wellicht sta je ineens met vrouw en kinderen op het homo naaktstrand. Eh natuurlijk vertegenwoordigd zo'n koffer ook nog eens flink wat waarde, van de Dieselonderbroek tot de shampo van kruidvat. Ik heb een survival pakket gehad van de KLM/ airfrance, maar ik geloof toch dat ik voor mijn terugreis wel een schone onderbroek wil. Ik hoop maar dat er domme en eerlijke mensen bestaan.
Ik kan online volgen wat er met mijn kofffer gebeurt, maar ja als ie bij Johnny Dumbo ergens thuis staat valt er natuurlijk globaal weinig te volgen. Verder ben ik opgelicht door de taxi maar ook daar van ga ik maar niet te veel wakker liggen.
Ik vroeg me ondertussen nog af of ik hier de hele tijd op mijn koffer moet gaan zitten wachten maar dat lijkt me nog al grote onzin. Als hij vandaag nie terugkomt dan verwacht ik dat de kans dat hij nog terug komt maar 10% is. Shit mijn leuke italiaanse notebook tas zit er ook in.
Trouwens mijn telelens ook.
Ik heb wel mijn kleine camera bij me.

Zo ga ik aan de receptie vragen of ze kunnen bellen en ondertussen snap ik niets van de msn hier. Ik krijg maar geen overzichtslijst van wie er online is en wie niet.

Oh mijn oplader zit ook in de koffer. Als iemand een boodschap heeft dan wordt emailen het snelste.