Moet ik mijn blog ten gelden maken

Misschien kan ik er rustig van gaan leven. Je weet het niet. In ieder geval krijg ik allerlei shit over mee heen in het portugees als ik het aanklik. Ik moet er in Nederland maar eens naar kijken. Misschien krijg ik daardoor 3 euro extra zakgeld om hier op te maken aan bier en andere zaken. Heb gisteren eindelijk eens op de koers gekeken. Ik dacht dat het iets minder dan een dollar was en daarmee dus iets minder dan een euro. Maar het blijkt nog al mee te vallen, een euro is meer dan twee van de plaatselijke muntjes. Dus de financiele schade valt dan relatief mee. Nu praat Leonardo ineens met me online, Ewerton wil wel afspreken vandaag en ook Paulo. Het wordt nog een drukte van onbelang zo op de laatste dag in Rio. Dat terwijl mijn missie voor vandaag eigenlijk vooral is naar de Kerk van de Heilige sebastiaan gaan. Misschien ga ik wel voor een heilige beeld. Je weet het maar nooit. Ondertussen heb ik wel mooie bierglazen gekocht, Peruaans model, zou ik zeggen, maar nu kijken ze allemaal kwaad hier, nee, nee Braziliaans model. Van die kleintjes in ieder geval. Er staat Brahma op. Ik moet toegeven niet zo mooi als Amstel, dit is de man en dit is zijn bier. Maar ik ben er wel blij mee. Mocht Eider ooit op de fiets vanuit Peru naar Amsterdam komen kan ik hem in ieder geval een biertje schenken. Tevens zal ik eens op onderzoek uitgaan of de Albert Heyn nog die liter flessen bier heeft. Dan kan ik als Liesbeth komt haar het gevoel geven een beetje in Peru te zijn. Al wil ze daar weer met een personal drinken.
Rudi van Danzig is uit, het was wel een beetje een cheepo manier van een boek schrijven, omdat minstens de helft van het boek uit dagboek aantekeningen en brieven van meneer Willem zelf bestonden. Hij vond ook nog in Apeldoorn een grote liefde. Tja wat moet ik ervan denken het voor de oorlogse homo leven. Al trouwde deze meneer wel 4 maanden nadat de relatie was verbroken en produceerde daarna in samenwerking met zijn dame het respectabele aantal kinder van 11. Het eindigde zoals bekend met een exectutie in de duinen. De familie die de beste man altijd met de nek had aangekeken, wat wil je een kladloper, kunstenaar, zeur en homo. Ik ben tenminste geen kunstenaar..... Heeft daarna voor eerherstel gewerkt. Wat pas ver, ver na de oorlog is gekomen. Gerrit van der Veen is de grote held, het mietje helaas niet. Gisteren was ik in de Copa gebleven. Langs het strand gelopen, terrasjes gezeten aan het strand gezeten, later eindelijk eens een caprinia gedronken. Daarna het boek uitgelezen. Tja ondanks het bekende einde. Ik loop steeds uit het hotel met net te weinig koffieshot. I need a hot shot, hot shot, koffie shot. Ik moet zo maar een metro gaan zoeken. Als je het hier een klein beetje snapt is het allemaal wel te overzien. De metro brengt me snel naar het centrum.