Vrienden

Het moge bekend zijn ik vind latino´s leuk. Alleen dat manana, caramba its the samba, is soon enough for me, dat geeft me nog wel eens fever. Zo bijna de hele Peggy Lee collectie in één zin. Gisteren dacht ik dat Leonardo om 20.00 zou komen. Ik moest zelfs eerder afscheid nemen van een nieuw ontdekte vriend. Stom zat ik daar voor niets te wachten. Ik ben later alleen naar het centrum gegaan, maar had geen zin om tot 1 uur te wachten voordat de typen hier de disco gaan bevolken. Ik vond het maar een beetje engig op straat. Overigens deden de dakloze jongenmannen wel een striptease en gingen ze netjes in hun onderbroekje slapen. Helaas doen ze dat natuurlijk niet voor mijn vermaeke, maar omdat het serieuse noodzaak is. Overigens voelde ik mij mede door al die halfnaakte slapende heren toch weer minder veilig. Wel raar, eigenlijk loop je door de slaapkamer, maar toch......

Verder is het hier volop lente. In de supermarkt is een bloemenstal ingericht omdat het primavera is.

De busrit van Sao Paulo naar Rio is zeker leuk. Het is natuurlijk ook voor een deel saai. Ik las een italiaans boekje, gewoon vertaald in het Nederlands. Ik weet niet of het uit mijn eigen boekenkast komt, maar dan heb ik het in 2003 van Ida gehad, toch lief. Het is zoiets als in de Ban van mijn vader. Over iemand wiens vader overleden is en er ineens een viezige meneer op de stoep staat die beweert dat zijn vader een russische spion was. Bla bla, nou hij is weer begonnen met roken.

De busrit, Sao Paulo kent een soort van eindeloze straten met wibauthuis achtige flats. Vaak zijn ze opgelukt met een soort van zwarte leuzen grafiti. Het ziet er vrolijk uit. Op een bepaalt moment rij je langs de gevangenis en dacht ik even dat een Braziliaanse Joran naar me zwaaide. De foto is trouwens van het busstation. De bus was redelijk confortabel. Tussen Rio en SP is er relatief weinig verkeer. Veel vrachtverkeer en bussen. Ik zou een snelweg verwachten die helemaal vol staat maar dat valt wel mee. Alleen in de steden is het vreselijk hectisch. In Sao Paulo heb je sommige stukken waar er wel vier wegen boven en onder elkaar zijn, hoe je daar met de routeplanner nog wijs uit kan worden, ik weet het niet. Hetzelfde geldt voor Rio. Daar rij je bij binnenkomst eerst langs allerlei Favela´s. Door Google earth denk ik dat ik daar nu goed moet kijken omdat je dan lijken op straat ziet liggen. Eigenlijk zag het er feitelijk wel vriendelijk uit, een beetje mensen op straat die een balletje trappen. Niet mijn idee van moord en doodslag. Daarna gingen we ook weer op wegen die nog het meest lijken op een half leeggegeten bord spaghetti. We waren op een bepaalt moment wel 100 meter boven moeder aarde. Ik was natuurlijk bang dat de bus en al naar beneden zou klappen. Gelukkig zou mijn notebook dan niet beschadigen. Maar we kwamen gelukkig via een mooi slierte spaghetti weer met alle wielen op moeder aarde terecht. Ook kreeg ik deze keer zonder verder gezeur mijn koffer in handen. De tocht gaat voor een deel door gezapig landschap met koeien en beetje vage landbouw. De koeien zijn niet zwartwit. Op een bepaalt moment moet je over bergen. Dan verandert de handel een beetje, veel cocosnoot bieden ze aan en wordt de weg enger. Ook enger natuurlijk omdat de snelheid voor een deel wordt ingegeven door hoe hard kan deze luxe wagen. Er kruipen dan allerlei tankautos en vrachtwagens met lange obstakels de berg op. Daarna waren ze nog een tijdje bezig met wat werk aan de weg, maar ja ook dat hoort er natuurlijk bij. Ik zou zelf zeggen leg een trein aan tussen die twee steden. Dat is een investering, maar heb je je levenlang plezier van. Er liep een vaag spoortje maar dat was niet meer dan voor een Dieseltreintje. Overigens heb ik mijn Diesel onderbroeken nog niet aangehad. Ik bewaar ze nog voor een goed moment. Heb al wel een nieuwe zwembroek. Ik moet nu toch echt gaan bakken aan het strand. De tweede foto is het blauwe fietsenplan. Je kan bij het metrostation nog een fietsje pakken en een paar keer de copa op en neer fietsen, het liefst alleen in zwembroek en in ieder geval met een flinke tatoeage ergens. Als je een beetje vettig ben is een min maar hoeft je er niet van te weerhouden.

Ondertussen heb ik de balkonscene gemist. Of niet meegemaakt. Ik ben benieuwd. Laat ik het kabinet maar veel sterkte wensen, ik geloof dat ze het nodig hebben. Niet dat het mijn steun heeft en verder is mijn gaydar bij Mark Rutte zekers geen 0.