Op de valreep

Kan ik toch weer op het blogg. Gisteren ben ik later nog naar het Museum geweest van de Inca en pre inca zaken. Ze zijn geloof ik ten zuiden van Peru in Pachacamac heel goed bezig, daar hebben ze allerlei wetenschappelijk onderzoek gepleegd en er was een weense/peruaanse expositie met allerlei boeivolle zaken, zoals een geofferde schedel van een jongentje, en de allerlei mummy achtige zaken. Verder wist men

melding te maken van allerlei museums die aan het vernieuwen en verbeteren zijn. In het Noorden van Peru kun je zelfs een soort museum track doen. Dat is in de zachtglooiende Andes, een beetje europees landschap dus dat klinkt eigenlijk wel heel goed. Dat kan ik dan altijd een volgende keer doen. Al raak je misschien ook wel helemaal in de jungle.

Ondertussen is Kevin ook al weer verleden tijd. Hij zeurde maar over dat hij trek had, Chifa of Pollo, en verder zei hij voortdurend No - Jacques. Het leek mij nog wel makkelijk om het in Nederland als vriend te nemen, Kip Jacques, Chinees Jacques, Nee Jacques. Jammer........

Op de foto zien jullie Eider in een rood thirt (met de klok) Kevin, Alejandro, Daniel.

Verder dan maar een foto van de Inca tempel. Ik ben inmiddels in checked, digitaal en heb het hotel nog tot 18.00 dan kan ik nog een douche nemen, voordat ik het land uitga.

Ah het lukt weer

Nou het is wel zwaar om in te pluggen. Maar ik kan een entry maken. Vandaag de laatste dag, maar wat souvenirs gekocht. Ik ga een paar mensen vervelen met troep om mee te kopen. Ik kon me net inhouden om voor Anneke een flesje Vanille te kopen. Dan was het vast naar mijn hoofd gegooid. Nou ja we zullen zien, ik ben zelf in ieder geval blij met de aanwinsten. Dus misschien hou ik alles zelf. Verder heb ik twee zakken met kruiden gekocht. Ik ben benieuwd of het de beloofde eeuwige jeugd en slankheid geeft. Als het niet werkt ik heb 300 lyposuctie instituten gezien, dus dan kan ik daar ook altijd nog heen. Vandaag was ik naar de inca tempel en later naar het museum, en straks moeten we kevin opvissen uit down town lima, ze heeft natuurlijk geen geld. Zijn moeder geeft hem enkele kwartjes omdat hij maar een baan moet vinden. Ze heeft daar een point. Maar ja het is een aardig jongen. Ik ben weer ingeplugd voor de klm, stoel 36 a ik mag uit het raam kijken. Voor nu wil ik geloof ik graag een douche dus ik moet maar terug naar het hotel.
Jammer dat er geen foto bij kan. Ik had graag een foto van eh een mooi gebouw in Lima geplaatst of Kevin. Het zit er niet in.

Eindelijk

Ik kan weer eens op het blog. Nu heb ik alleen mijn camera niet bij me. Dat is jammer want ik zou wel een foto van Kevin op het blog willen zetten. Wat is er de laatste dagen gebeurt, ik ben weggegaan vanuit het inmiddels beroemde Hostal Conde, met name omdat de eigenaresse een soort van Christenunie aan het worden was. Ik mocht eigenlijk alleen nog maar zelf op mijn kamer zitten, en als er bezoek kwam moest ik met ze in de lobby zitten. Wat natuurlijk toch een beetje stom is, en ik kreeg dan ook nog steeds een boze blik in mijn nek. Dat terwijl ik mij daar niet verschrikkelijk heb misdragen. Eider en Daniel wisten een ander hotel Virrey, maar dat bleek nog al basic te zijn. Ik dacht voor 10 euri, maar ja aan de andere kant vond ik het er ook niet leuk, en de kamer was wel heel klein. Nu ben ik in een hotel nummer 3, in Miraflores, dat is een stuk duurder, maar het is wel prettig, en ik kan nu naar de actie van de Down Town disco kruipen. Dus dat is allemaal wel heel handig. Verder ben ik een paar keer op stap geweest met Eider en Daniel. God ze zuipen hier allemaal wel als ketters. Ik was vrijdag met ze naar de down town op het strand. Maar het is zo ver in een rammel busje dat tegen de tijd je er bent al patient bent, gek geworden en nog verschillende fysieke klachten ook, zonnesteek, wandelen nieren, long aandoeningen, rugpijn, stijve nek en een houten kont. Het bleek een soort verlaten vakantie park te zijn, dat s nachts tot leven kwam, inclusief strippers. Er was alleen heel veel bier doorheen gegaan en volgens die jongens was het een slecht plan om terug te willen naar Lima, dus hebben we daar geslapen. In een hotel deel, maar ja dat was zo als nederlanders met een hotel op Kreta, meneer de ombudsman de disco ging de hele nacht door en er was iedere nacht geschreeuw van dronken jongenlui. Aan dit avontuur ging een groot deel van de vrijdag op.
Donderdag ben ik met die typen door Miraflores gelopen en heb ik ook nog mister Fernando zijn geld gegeven voor zijn chololade kerstfeest met de Nino´s dat is een soort goedendoel van hem. Iedere kerst zamelt hij geld in om chocolade melk uit te delen ergens aan de armen.

Zaterdag kon ik daardoor niet zoveel doen, en meneer Galo vond het hostal in zo´n gevaarlijke buurt dat hij maar helemaal niet is verschenen. Gisteren heb ik wat boodschappen gedaan. Het slechte nieuws is dat Diesel uit peru verdwenen lijkt. In de grote warenhuizen, Ripley en Saga nog iets hebben ze het niet meer, ook niet in Jockey plaza. Dus tja ik heb maar een ander merkje gekocht. Verder had ik al wat thirts ingeslagen in Iquitos. Daarna ben ik naar de Incamarkt geweest, daar koop je toeristen spul. Zoals Inca vazen en kettingen en inca matjes. Maar ja ik heb natuurlijk al die troep al, ik heb alleen een vaas gekocht en een zilveren ketting die ik wil combineren met mijn hangertje uit KL.
Een soort internationaal setje.

Gisteren Humberto gezien met Julio in zijn aanhang. Ik had nog fotos voor Humberto, en het zou lullig zijn om met de fotos straks in Nederland te zitten.

Toen ik 2 uur in dat busje zat dat 30 km ten zuide van Lima startte had ik uitgebreid tijd om Lima in mij op te nemen. Ik moet zeggen als je door die eindeloze buitenwijken rijdt dan zie je toch ook wel enorm veel armoede. Allemaal mensen die 2 uur in de bus moeten zitten om thuis te komen, en dan maar de vraag of ze werk hebben. Ik denk wel dat een deel van het geld op gaat aan bier. Maar allemaal halve huisjes, met hier en daar een tweede verdieping. Af en toe de buitenkant een beetje afgebouwd, maar toch ook vaak bijna niets. En het gaat maar door natuurlijk voordat je al die 9 miljoen mensen gepasseert bent. Dat busje rammelt ondertussen maar door. Op de terugweg was de deur ook nog eens stuk, wat als relatief voordeel voor mij had dat er geen nieuwe mensen aan boord klommen. Over fruitmarkten die 24 uur per dag open zijn, maar waarvan je denkt het is maar goed dat ik niet weet dat mijn appel hier gekocht is, verder een eindeloze stroom van die halve huisjes. Je rijdt dan nog wel ineens langs Pachacamac, een pre-inca stad. Beroemd omdat de spanjaarden voordat ze het kort en klein sloegen eerst een hele tijd moesten wachten omdat de Inca die er de baas was liever aan het badderen was.

Voor vandaag heb ik nog niet echt een plan..............

Eten in Peru

MMMM zou ik er dan dun uitzien als ik al een bezorgelijk bericht krijg of ik wel voldoende eet en niet alleen maar aan het sloerie bakken ben. Nou mensen maak je geen zorgen. Ik stou voldoende weg. Gisteren chinees en lomo saltado. Dat Chinees is hier nog meer onderdeel van het dagelijks maal dan in Lima, ze zijn erg gek zeg maar op Nasi Goreng. Dat vult ook in de andere restaurants een deel van het menu (chaufa). Die Lomo Saltado was niet zo goed, misschien was het ook dat ik daarom ineens snel naar het toilet moest. Anyway dat is een soort geroerbakt vlees, met heel kort gebakken rode ui, paprika en soms nog wat onduidelijker groente. Er zit ook nog patat door, zodat het voor een hollander toch een beetje raar is, daarnaast ligt er op je bord een bergje rijst. Ik kreeg daar in die hut ook nog soep, dat was met een soort gaar gekookte, ik weet het niet, rijst, of iets wat er vaag familie van was.
Het meest bijzondere wat ik hier gegeten heb is natuurlijk die zoetwater dolfijn. Dat zijn enorme beesten meters lange vissen. Verder is de salade van boomschors ook wel bijzonder. Dat zijn hele lange dunne witte stroken, die ze aanmaken met behoorlijke hoeveelheid azijn. In die hut hadden ze ook een soort pepertjes die zo groot waren als doperwten. Ik heb er één een beetje stuk geprakt maar durfde hem niet naar binnen te laten glijden.
Ten opzichte van Lima mis ik hier de fruitsalades, die heb ik nog niet kunnen ontdekken. Verder had ik eigenlijk ook regelmatig zin in een taskoffie en iets van de plaatselijke bakker. Die bakker is er wel en verkocht vorig jaar ook nog zoet, maar daar zijn na mijn bezoek van vorig jaar meteen mee opgehouden. Ik heb één keer een stuk taart gegeten met caramel er op. Was wel lekker maar het was wel stevig, zeg maar. Verder eet ik hier eigenlijk altijd een menu. Dat kost maximaal 7 soles (2 euro) dan krijg je een voorgerecht, een bekertje drinken en een hoofdgerecht. Dat drinken is vaak een soort vruchtensap of chicha wat een soort maisdrankje gebrouwen van de blauwe mais met af en toe een stukje appel. Ze zijn hier allemaal erg wild van de peruaanse keuken. Bepaalde dingen, zoals ceviche zijn ook wel erg bijzonder en lekker. Andere dingen, zoals de polla alla brassa, denk je van tja daar kun je ook trots op zijn. Dat is gewoon een gegrild kippetje, bij voorkeur geserveerd met patat en een beetje laffe sla, zonder boomschors. De Ceviche is in limoen gemarineerde vis en zeevruchten, het is rauw maar alle vis bacterien gaan op de loop voor citroen. Ik eet het en hoewel mijn darmen ook niet de sterksten van peru zijn heb ik nergens last van. Verder eet ik ook hier maar steeds een voorverpakt ijsje. Vaak met chocolade smaak, al had Daniel een ijsje meegenomen met andere fruitsmaak en een verdwaalde rozijn. Verder is een nog een gerecht wat volgens sommige tot het hoogte punt van de peruaanse keuken en ook meteen tot hoogte punt van de internationale keuken behoort, en ik spreek dan met die sommigen over mensen die in sterren restaurants voedsel van minder kwaliteit wegstouwen. Het gaat hierbij om de zogenaamde Salci pappa. Dat is een gerecht met de beste knakworsten van peru, friet en mayo en ketchup. Ik vind zelf een pasta putanesca lekkerder maar er zijn zat vrienden van mij die er borden voor laten staan.
Verder vind ik nog Papa Huannaca ofzo altijd wel lekker. Dat is koude aardappel met een soort koude kaassaus erover. Omdat dit natuurlijk het land is van de aardappeleters (Vincent heeft die peruaanse mutsen nooit helemaal goed weten te schilderen) komen ze in allerlei variaties terug. Ook op rare plaatsen, zoals in die lomo saltado, maar ook in een voorgerecht. Verder zijn de toetjes vaak ook een soort van die chiaca, dat is dan een soort stijfsel achtige supstantie zoet en paars. Ik weet het nooit of het nu meer fascinerend is om te eten vanwege de substantie of dat er sprake is van een lekkernij. Ik heb het deze keer trouwens nog niet gegeten. Als ik in Lima ben dan zit ik heel dicht naast de mac donalds. Ook daar ben ik nog niet geweest, maar soms is het wel lekker om te weten dat ik precies hetzelfde krijg als bij M. om de hoek. Of in de favoriete amsterdamse topzaken van een collega.
Verder is er nog tallarin, wij zouden dat waarschijnlijk pasta noemen. Dat komt dan weer in verschillende smaken. Ik vind de tallarin verde altijd wel lekker, in Nederland zouden we dat weer pasta met pesto noemen. Al lijkt het op pesto maar is het feitelijk net iets anders.
Ik drink hier trouwens zelden wijn, en bier bij de lunch eigenlijk ook nauwelijks. Terwijl wel de lunch het hoogtepunt is van de peruaanse eetdag.
Het ontbijt is meestal vrij simpel, ik krijg in het hotel toast met boter, jam en een beetje roerei. Verder is er koffie en papaya sap. In Lima ga ik voor een fruitsalade, met wat yoghurt en stroop. Verder eet ik daar een tamales, dat is een maisgebeuren in een opgerold bananenblad. Is wel lekker er zit altijd alleen een verradelijke olijf met pit in en een paar stukjes kip.
Wat ik vaak neem is vis, dat herken ik ook goed als woord op de kaart. Ik ben natuurlijk een beetje huiverig voor zoiets als tripa, wat we in nederland pens zouden noemen. Zover ik weet heeft nog niemand in Nederland dat voor me klaar gemaakt, en ik vraag me dan af waarom. Verder is er nog de arroz con mariscons, met zeevruchten, wat ik dan zelf weer Rissoto alla marina zou noemen, maar ja dat italiaans gaat er hier maar slecht in.
Nee ik kom niet gebakkerd terug...........................................

Nauta

Ik ben gisteren naar Nauta geweest. Normaal geeft deze opmerking je de enigsinds zorgelijke blik, oh god met JZ naar Nauta, waar heeft Jacques nu weer een zooitje van gemaakt. Deze keer valt het relatief mee, al was het wel een zooitje. Het is een dorpje waar iets verderop de Amazone ontstaat als twee rivieren bijelkaar komen, en daarna als Amazone doorstromen tot in de Oceaan. Het was een bustrip van ongeveer 2 uur, in een bus die natuurlijk betere tijden had gekend. Ik was zeker terug erg blij dat we er waren. Dat viel toen eigenlijk nog een soort van tegen want ik ergerde me al aan het slome rijden, bleek dat de bus kapot was, dus we moesten er uit, ik ben met mijn heren maar met een motortaxi verder gegaan. We hebben daar in dat dorpje alleen rondgelopen gegeten en een inca cola gedronken. Daarna weer met de bus terug, ik had echter aangedrongen op de trip omdat je met die bus een uitgebreide trip maakt over het eiland en dat leek me leuk, omdat ik zo voor een mietje relatief dicht bij de jungle zou kunnen komen. Dat was ook het geval, maar ja na een paar miljoen stukken groene plant zie je de verschillen toch weer minder. En er is natuurlijk ook veel kaalslag, dat doen ze volgens mij ook vooral om houtskool te stoken, dat zie je hier ook veel verkocht worden. Tja en daar kunnen we wel tegen zijn, maar ja als ze geen water en geen stroom hebben dan is aardgas of koken met inductie waarschijnlijk wel heel ver van hun bed. Dus eh ik ga er niets van zeggen, bovendien verkopen ze hier heel enge messen en hakbijlen en als ze daarmee achter je aan rennen.

Verder lag er in de haven een boot die naar San Martin ging. Die Larry komt daar vandaan. Dat is twee dagen gaans op een boot richting de kust van Brazilie. Ik schrok nog al van die boot. Een ieder die het log een beetje leest moet de foto maar een beetje opblazen. God wat hing er een troep aan die boot. We zien een motor taxi, voldoende stenen om een huis te bouwen en een boot. Die boot is misschien geen overbodige luxe want ik zag niet de noodzakelijke reddingsboten aan de zijkant vast gebonden. Wat een rommel slepen mensen mee, ik dacht dat ik erg was. Nou ja en deze trip valt het wel mee, al ben ik wel op reis gegaan met twee peper en zoutstellen, two weddings and eh............

Verder ga ik hier natuurlijk naar de homo disco gisteren alleen. Dat vinden ze hier maar zielig, maar ja als je staat met zo´n clubje dat je half kent en dat toch maar aan het sms en is op de dansvloer of met elkaar een beetje zit te roddelen, dan kun je natuurlijk net zo goed alleen gaan. Op zaterdagavond was er een groepje met twee dames. De heer uit het gezelschap kon nauwelijks op zijn benen staan. Ze zuipen hier allemaal als ketters, ik dacht al mmm ik ga iets verder op staan. Die dame wierp haar handtas nog om haar verloofde heen. Hij was zo dronken dat hij het eerst niet in de gaten had. Misschien is dat iets voor mijn vriendinnen, handtas werpen om de nek van de vriend. Later werd ze een bier gewijgerd, toen verloor die dame al haar charmes en wilde ze de kroeg verbouwen, ik dacht altijd dat je als dame je vriend daar voor had. Maar die moest haar tot bedaren brengen. Dat lukte eerst maar later toen dat biertje geweigerd werd moest ze de zaak worden uitgegooid. Met haar nog een andere dame en in ieder geval één meneer. God ze zuipen hier bijna allemaal

Verder is mijn zwager inmiddels jarig geweest oh............................. nou vanaf de log van harte.

Padre cotcha

Niet dat het veel bijzonders was, maar gisteren zijn we naar Padre Cotcha geweest, en later naar de disco. Het varen op de Amazone is nog het meeste avontuur. Het is toch wel een gigantische rivier en af en toe zie je een indiaan in een houten kano dobberen. Er vaart af en toe een boot voorbij met een dakje van gedroogde palmen, heel af en toe een boot met een iets grotere moter en dat is het wel. Verder alleen maar leegte en niksigheid. We gingen er naar toe met een soort van lijndienst bootje, dat was al avontuur, tenmidden van de voorraden levensmiddelen, die jullie hier achter mij nog versleept zien. Al is de foto verder niet zo goed. Ik geloof dat er in dit dorp iets meer voorspoed te melden was, er klonk overal muziek, dus ik denk dat ze er wel meer stroom hadden dan op zaterdag en zondag. Ik heb niet geïnformeerd naar het water. Maar ik denk dat het sanitair er niet zal overhouden. Verder heb ik nog een foto gemaakt van een combinatie van palmendak en golfplaten. Ik zag mij gisteren ineens in zo´n vervallen koloniaal huis zitten, een beetje met een stok over de boulevard lopen, en dan als een soort Dood in Venetie een verschrikkelijke ziekte oplopen. Maar ja zo met al die vervallen glorie heeft het hier wel wat, er is een appartement waar een soort opkamer te bewonderen is. Met al het licht aan. Ik zal nog een foto maken van een paar droom villa´s. In ieder geval staat de bovenverdieping van het huis van Eiffel ook leeg. Daar kan ik zo in, woon ik wel in een huis waar de architect best beroemd van is, om zijn golfplaten en boutjes en moeren bouwsels. Ik ga dan alleen wel sparen voor een airco.

Iquitos

Ik zal nog maar eens een reflectie op Iquitos geven, het is hier zeer warm, dat gaat geloof ik het hele jaar zo door. Het regent en dan is het een graad of wat koeler, maar of het ooit beneden de 25 graden komt, ik vraag het me af. Maar ja het is nu zomer en er wordt geklaagd over calor. Wat geloof is spaans is voor That heat, that heat. Verder heeft het een wonderlijke coloniale sfeer, het was dus booming in de rubber rond 1900. Toen rubbermagnaten hele villas uit europ de amazone op lieten slepen. Men heeft toen een boulevard gemaakt en het Plaza de Armas opgepimpt. Tegels werden uit portugal gesleept. En het andere hoogtepunt van de Iquitos architectuur, is natuurlijk een bouwwerk van de meester in het bouwen met staal, golfplaten en wat al niet meer meneer Eiffel, het schijnt dat een paviljoen van hem hier naar toe is gesleept en daarna als inspiratie heeft gediend voor alle golfplaat woningen in de wijde amazone omgeving. Het is alleen jammer dat het wel veel in ernstige staat van verval is.

Leef ik nog in Lima in de illuzie dat Peru beter af is dan Indonesie, in Iquitos weet ik het niet zo goed. Zoals eergisteren bij dat bezoekje maar twee avonden in de week stroom, geen water. En dan dat Belen gedoe waar je een paar palen in de Amazone slaat en er een vloertje en dak op priegelen en je hebt een hutje, als het water hoger komt in de amazone ga je met die paar spullen die je hebt op zolder zitten en na een tijdje daal je weer af. Volgens mij geen luxe leven, maar misschien wel iets wat de regering tot inspiratie zou kunnen dienen voor een volgend delta plan, maak de huizen maar overstroom proof. Is misschien wel goedkoper dan al die dijken toestand. Gisteren wederom naar een cotcha geweest. Ik zie dat ik geen enkele foto heb gemaakt, digitaal, dus het was blijkbaar niet echt de moeite waard. Het was ook een beetje meer van hetzelfde. Gisteren wel naar de lokale homo disco geweest, die van Carlos zeg maar. Een paar heren wilden mijn gezelschap, maar het leek me met het oog op onder anderen mijn spullen geen goed idee, dus ik ben alleen weg gegaan. Eerst was ik in gezelschap van half Iquitos, soms krijg ik wel de hik van al die extra mensen die maar mee moeten, en het gezeur van weer een drankje, daar ga ik zo wat van zeggen. Maar ja aan de andere kant is het hier normaal, als je hier geld hebt hebben je vrienden ook ineens geld. Ik voel me bijna Anna Nicole Smith, het hele E tv is aan haar gewijd, ik maak me serieus zorgen of er morgen wel de redcarpet is van de grammy´s hoe kan ik Mary J. zien in een nieuwe jurk. Die Nicole heb ik nu wel gezien, wonderlijk zo´n mens dat alleen maar dronken en mooi is. Nou ja sommigen zijn alleen maar dronken.

In de boot etc.

Gisteren was weer een boeivolle dag, het bestond voor een deel uit het liedje van Tom Petty uit de goodold days, gelukkig zing Linda Rondstad het, The waiting Game, ik heb het gisteren 73 keer gespeeld. Maar ja er was een goede reden, want Manolo, niet die van de volkstuin, maar één die er uitziet als de gemiddelde latino, maar dan niet die van de romantische dans, maar één die rond de tafels loopt in een shirt wat geen wasmiddel heeft gekend sinds Nixon president was. Verder is hij wel aardig, en best schoon en voetbalt hij in het eerste ofzo van Iquitos. Anyway die Manolo heeft een oom met een vakantie park en daar zouden we heen. Bleek dat zijn moeder een ongeluk had gehad met zo´n motorcar, dat zijn zeg maar van die brommer taxis. Nu zit ik regelmatig doodsangsten uit als ik er in zit en dus blijkbaar niet voor niets. Daardoor ging de trip echter niet door. We gingen wederom met een boot naar een indianen dorp. Die jongen, die jullie half nakende hebben kunnen zien, dat er alleen op zaterdag en zondagavond stroom is, niemand in het dorp tv heeft en dat het stromende water de Amazone heet. Hij keek zelfs een soort verbaast dat ik vroeg of er stromend water was. MMMM willem A. heeft nog een lange weg te gaan. Maar ja ik vind die tochtjes per boot waarvan ik dan maar steeds denk dat het op de amazone is wel leuk. Het zijn wel steeds andere sloten, maar ja als ik de naam al niet kan onthouden, zou het dan wat worden voor jullie, ik weet het niet. In dat dorpje hebben we de hoofdstraat afgelopen, veel meer was er ook niet, er lagen wat mensen verveeld op hun veranda. Verder was er een soort van brug over iets dat er erg insecterig uitzag, waar ik niet op durfde, ook omdat je door een plasje moest. Dacht ik krijg ik nog bloedzuigers en pirahnias aan mijn snikkel ook. Ondertussen moet ik nu voor Mo een pirania vangen, en waarschijnlijk een krokodil waar ze een tas uit gaat maken.

Oh de Italiaanse hit van Donna Summer is op de radio. Wat een gedoe met Anna Nicooltje, ze zag er zo welvarend uit, voldoende om een heel indianen dorp van melk stromen te voorzien (alla clock work orange). Nu is ze bij Papa Joe die ook al niet meer is. Dat terwijl A........ nog haar zinnen op hem had gezet. Misschien, nou ja ik ga ook niet verder speculeren. Maar ja het is bekend, iedereen is verliefd op de Hammond speler van de band.................

wow

Shakira, shakira..............

Besjes uit het bos, tijger ogen van de berg, en nog wat ander spul, straks for sale in Amsterdam

Eindelijk..........

Het is wel een gedoe geworden dat blog, ik moet nu via google er naar toe, ik zal binnenkort ook wel moeten betalen om naar mezelf te kijken. MMMM, dat is dan helemaal raar geworden. Anyway ik ben er weer op. Welnu de avonturen van gisteren. Ik ben wederom naar Belen geweest. Ik dacht dat met dat rondlopen op die markt dat er misschien nog meer moest zijn. Dus ik heb tegen Jorge gezegd dat ik met een boot naar Belen wilde.

Ik weet niet of het wat wordt met die foto´s. Anyway we gingen weer naar dat vage werfje waar we ook naar het indianen dorp konden vertrekken. Ik wilde een slome boot. Wel zo relaxed. We moesten langs heel Iquitos varen, want ik geloof dat de werf in het westen is, en Belen in het Oosten. Maar ja mijn geografische kennis is natuurlijk niet zo groot. Anyway ik met zeg maar peruaanse jongen 1, 2 en 3 in de boot. Veel gebabbel en gegiegel, dat ik allemaal voor lief heb genomen. Het was een half uur varen of zo langs Iquitos, een of andere hotel project domineert de gehele historische binnenstad van Iquitos. Het is een schande. Vooral omdat het ding leeg staat. Daarna via een soort woud van waterlelies naar Belen. Ik dacht dat men in Peru beter af was dan in Indonesie, nou ja ze hebben hier geen natuurrampen. Maar het is daar in Belen ook niet alleen maar pure rijkdom. God wat een armoede. Het zij

n allemaal hutjes in het water gebouwd. Ze moeten natuurlijk rekening houden met dat die Amazone nog een flink stuk omhoog kan komen. Sommige hutjes was echt niet veel meer dan een paar palen, een dak van droge bladeren en een plank, eigenlijk waren de meeste hutjes zo hier en daar was nog iets meer vastigheid te zien, zoals een school en een kerk. Tussen de hutjes in dobberden bootjes meestal houten kano´s. Die je natuurlijkhier voor relatief weinig uit het bos kan hakken, en bos, lijken ze zo van een afstand genoeg van te hebben. Je kon met die boot ook niet echt er doorheen jakkeren want dan was het halve dorp vloerloos. Er waren nog een paar jongens op een boot waarvan één aan het moonlighten sloeg. Er zal daar ook wel niet veel gebeuren. Het stikt in het hotel van de bejaarde franse touristen. Ik weet het niet het is een plaag, vorig jaar waren er nog peruaanse jongens. Het wordt allemaal minder. Gister middag heb ik verder niet veel bijzonders gedaan, heb snel gelunched en ben een siesta gaan houden met de airco. Vandaag ga ik geloof ik naar een toeristisch park van een oom van zeg maar peruaan nummer 7, daar volgt nog wel een foto van. Ik krijg steeds nieuwe jongens voorgesteld, gisteren een net zo groot als prince, maar met een voortand kwijt. Hij wilde wel mijn hand vasthouden geloof ik. Maar ik heb nog bedenktijd aangevraagd. Het staat zo slordig op de trouwfotos een man zonder voortand, en een gouden tand staat weer zo cheapo

Men oh men

Tja nu is het ineens een google experience geworden het blog. Ik dacht ik ross er even snell een verhaaltje in blijkt dat ik een google account moest aanmaken. Wat ik daar nou weer mee moet, verder mag je de taal wel wijzigen in je blog, maar dat mag niet te lang duren van de Peruaanse regering, het gaat meteen terug naar spaans. Nou ja ik heb maar ged

aan wat ze vroegen. Ik hoop maar dat ik dit mag plaatsen en dan zie ik morgen wel weer verder. Ik was gisteren met de jongens naar een Cotcha, wat de lokale spraak is voor meertje. Ik weet niet of het gaat met de foto´s oh ja toch. Ze staan er ineens. Nou misschien wordt het nog wat met al dit gedoe. Anyway het is zo heet hier dat je altijd wel een ijsje verdient. Ik koop maar verpakt ijs, anders ben ik straks mega dun. En hoewel dat de bedoeling is ben ik nog niet klaar voor een van Henk Blauuw zijn diepte reinigen. Ik zat net heel erg te zweten. Net of ik de ergste kater uit mijn drank carriere had, maar met een derde van een biertje zal het toch wel niet. Ik moet zeggen dat de boys hier trouwer zijn in het verschijnen. Hier komen ze een soort van redelijk opdagen. Die hele mooie jongen is een beetje uit beeld verdwenen. Maar ja er blijft genoeg over. Ik heb na al die avonturen van het maken van een google account niet veel zin en inspiratie meer over. Ik heb van Jorge net een stapeltje boeken gehad. Ik denk vooral in de afdeling pulp, maar ja ik was al bang dat ik door mijn boeken heen zou lezen.

Meer in de Jungle

Nou gisteren met een Martin (niet die van Mariolein ) en Jorge naar Borah ofzo geweest. Een oort waar je Indianen half naakt kan zien dansen, en deze kinderen dus geheel naakt. Het was wel een soort van avontuur. We moesten op een boot die
vervolgens met een relatieve noodgang de Amazone op schoot, daarna gingen we een soort binnensloot in, hup zeg maar de Sawa in. Ik had een beetje een dorp verwacht, maar het bleek een grote hut te zijn, met een aantal mensen in niet veel kleding, ze wilden dolgraag een show doen. Maar dat leek me iets te veel van het goede, ik heb ze maar wat geld in de handen gestopt. Daarna was er nog het aanbod om naar een Serpenteria te gaan. Dat is een slangenboerderij. Ik zie de dames glunderen, zijn daar nu mijn tasjes, en bijgehorende schoenen gekocht, gemaakt van slangenleer. Nee ik ben niet zo van de slang, dus ik heb het overgeslagen. Hier loopt ook nog ´s avonds een meisje rond met een slang rond haar nek, waar je tegen betaling vast aan mag zitten. Sinds ik echter op bali al die babyfotos met slang heb gezien wil ik eigenlijk niet meer. Maar dat met zo´n bootje op de Amazo
ne is toch wel leuk. Het duurde niet zo heel lang. Maar ja we gingen wel vrij hard. Daarna zijn we op mijn verzoek naar Belen gegaan dat is een stad boven de Amazone, of een wijk. Ik moet nu toch echt Fitzerald van Herzog zien. Want dat is voor een deel daar opgenomen. Er bleek een interresante doch stinkende markt te zijn. Er waren ook een soort lokalen Reigers, die echter een soort combi waren van reigers en aasgieren. Ik vond ze er niet smakelijk uitzien. Ik was natuurlijk ook bang dat ze op mijn kop zouden schijten. Dat is niet gebeurd. Het is er ook gevaarlijk met zakkenrollers, maar ook die heb ik niet gezien. OH Juan Carlos komt net binnen. Hij ziet me niet eens de slome. De foto met weer een nieuwe jongenman is Larry. Die is hier meganico en heeft volgens mij een beetje een eenvoudig leven. Hij is hier alleen zijn familie ziet hij niet. En hij loopt met zijn schriftje een beetje rond.

Nou dat was het even voor nu. Nu begrijp ik dat Mil ook mijn log leest. Moet ik nog beter op mijn woorden gaan letten.

Iquitos

Terug in de jungle zullen we maar zeggen. Ik ben Iquitos, hier stond meneer Jorge wel te wachten op het vliegveld. Ik stop er meteen een foto bij van deze held, en meneer Carlos die wel een beet
je dikkig is, het is hier in de plaatselijke disco, adonis. Er is geen airco maar het bier is er wel goedkoop. Er was nog een jongen die mij een slokje aanbood van weer een of ander alcohol met fruit smaak. Maar volgens mij wordt je er alleen maar heel ziek van. Ik ga straks met ze indianen kijken. Die schijnen ergens te bewonderen te zijn. Ik ben benieuwd. Hij lacht wel leuk die Carlos, zie ik als ik type. Verder ik ben met hem en Juan Carlos gaan rondlopen, heb een enorm stuk kip gegeten, kun met gebakken banaan. Die ze hier als een soort friet naar binnen werken. Ik had met rijst genomen, al die experimenten. Overigens is die banaan niet zoet, maar ik denk wel veel zetmeel waardoor het inderdaad op een aardappel lijkt. Het is hier vandaag bewolkt, gisteren klaagden ze over dat het zo warm was, ik zou zeggen wat maakt het uit of het 33 of 35 graden is. Je voelt je toch de hele dag in need of shower. Ik heb hier een iets duurder hotel genomen maar wel airco en een tering groot bed. Er is een zwembad, maar als je tegen mij zou zeggen kijk een mooie outdoor jaicuzie (?????) dan had ik het ook geloofd.
Ondertussen zit er een meisje van 19 tegen mij op te rijden. Ik zal Ietje bellen. Die trouwens naar haar aktie van het aanbieden om het hotel te reserveren weer veilig verdwenen is in de grotten van lesbisch lima. Overigens is meneer Carlos een soort van gastheer in de disco. Wat het precies inhoud ik weet het niet, maar hij mocht dingen omroepen in de disco. Ik zag de kleine Larry nog op straat, een kleine timide jongenman die zegmaar familie is en hier vanuit een of ander jungle dorp naar toe is gegaan zonder familie etc, om in de grote stad een mooi leven op te bouwen.
MMMM verder Juan Carlos gezien, de hele stad noemt hem Shakira, vroeger vond hij het nog leuk maar nu ervaart hij het toch wel als een belediging, het arme kind. Hij doet in alle vroegte franse les, wat je daar mee moet in Iquitos is mij een raadsel, al zaten er naast ons fransen aan tafel, dus misschien en is hier natuurlijk een hoogtepunt het huis van meneer Eiffel.

Huwelijk en kater

Gisteren was een wonderlijke dag, nadat Sammy en consorten door een kater te lang in bed gebleven waren ging de lunch afspraak mis. Ik heb gewoon om de hoek gegeten en ben daarna mijn siesta gaan doen. Daarna kwam meneer Galo langs, die inmiddels al weer 26 is geworden. Reinier, wat is het toch met die 20 jarigen, waarom blijven ze niet altijd 20. Nou ja Reinier kan hier vast een wetenschappelijke verhandeling over geven, en ondertussen nog even verwijzen naar Faust en Dorian Gray. Ondertussen was ik uitgenodigd voor het huwelijk van meneer Edin en zijn vriend Rafo. Het gebeuren vond plaats in downtown Lima, volgens Galo was het er meer dan levens gevaarlijk, dus heb ik Eider maar gebeld en gevraagd of hij en Daniel meewilden.

(Even Daniel is die jongen die wel vaker in de verhalen terugkomt, hij woonde eerst in Trujiollo, maar na de introductie met Eider hebben ze elkaar niet meer los gelaten. Eider is weer een van die twee broers Sammy en Eider. Bij hun ben ik welkom aan moeders lunch tafel. Moeder denkt niet dat er iemand homo is in haar familie, terwijl er toch iedere dag 5 over de vloer zijn daar. )

Het was weer een typisch peruaanse vertoning, op de uitnodiging stond 9 uur. Maar toen wij er om iets voor 11 aangerold kwamen zaten er een paar jongens verveeld te staren. Na een half uur kregen we een kadetje, waarvan ik nu denk dat ze misschien nog over waren van een begrafenis. Zo rond 12 uur verscheen de drank en de gastheren. Edin dacht dat ik uit Australie kwam. Dat was dan weer een min punt. Ze zagen er alle twee netjes in een pakje uit. Ik zag ze wel in de keuken zo´n stress gesprekje hebben, zo van sukkel jij zou toch de vlaggetjes in de kaas prikken. Waar is dat dan sukkel....... Maar ja dat was maar even. Ondertussen kwam er een club jongens in hun paasbest. Er was al een oude nicht in een soort kantenbloesje, waarschijnlijk was zijn moeder net overleden (dat verklaart ook die kadetjes). En had hij het snel uit de vitrage in elkaar kunnen punniken. Ik heb er geen brandtest op kunnen doen. Toen volgde er een officeel gedeelte met uitgebreide toespraken van vrienden in het spaans. Iedereen leek gelukkig al deed de manier in het kantenbloesje nog een gooi naar de aandacht. Toen volgde er een gebeuren met ringen. De drank ging inmiddels rijkelijk rond. Het was een soort vodka jus. Maar dan annoniemer. Alcohol met gele fruitsmaak zullen we maar zeggen. Ik had ook maar mijn kadootjes gegeven, een peper en zoutstel van de ten kate markt en wat expresso kopjes. Er ging nog meer drank rond en ik moest met Edin dansen. Daarna hebben we nog een tijdje verveeld zitten kijken en zijn we met een taxi naar de homo disco Down town gegaan. En toen was het ineens zes uur s morgens. Ik denk dat ze de klok hier verzetten ofzo. Die regering hier, ik weet niet. In de disco uitgebreid mijn onderhouden met meneer Emilio en zijn vriend Joel, maar ik zong het Cher lied, Sooner or later we all sleep alone. Ik moet wel zeggen dat die disco dreun in mijn hoofd van het lied wel heel hardnekkig is. Oh in de disco moest ik ook nog sangri drinken. Ik denk dat die combinatie van al die spiritus een soort van killing is.
Anyway vandaag ga ik naar Iquitos, en laat ik afsluiten met een citaat van Paula Abdul, There is always the promise of a new day.

okd ik ben er dtoch

Welnu ik weet waar waar het venster zit. Voor Anneke is het misschien nog een leuke tip om in te loggen als Kookclub, dan vanuit daar een log te maken. De fdoto toont mij op het strand. Ik was er niet optimaal gelukkig, terwijl je sammy ook ziet en Carlos die net met zijn bril aan het googelen is, speciaal voor Mariolein zie je dat ik de slippers aanheb. Later kwam de branding opzetten, ik moest snel mijn tas op schoot zetten het water klotste bijna tegen mijn kont aan.

Het ziet er met foto´s toch meteen een stuk gezelliger uit. Ik weet niet wat er gisteren daarna is gebeurd, ze wilden allemaal mee uit, maar niemand kwam opdagen, moest ik helemaal alleen op zoek naar nieuwe vrienden. Dat is wel gelukt. Ging toch nog vrij makkelijk, ze zullen verder wel niet heel trouw zijn, maar ja voor gisteren was het wel weer genoeg.

Lima en strand

Na het nodige wachten ben ik gisteren op het strand geweest. Ik moet zeggen dat als je de gemiddelde peruaan op een asesment stuurt dat er waarschijnlijk uitkomt dat het gehele land ten onder gaat aan besluiteloosheid. Wonen ze hier heel hun leven vragen ze aan mij of ik sugesties heb voor het strand. Ik moet zeggen dat ik moeite heb met het blog, ik zit er nog niet helemaal in zoals daarvoor. Ik vind het ook stond dat je de taal niet kan aanpassen. Het toetsenbord heeft een hele makkelijke D. Dus als er een d dteveel is dan is het door het toetsenbord. Ik wil eigenlijk een foto plaatsen maar ik zie nu niet meer hoe ik het veld kom. Ga dit plaatsen en daar nog even naar op zoek.

Lima

Nou nou, nadat ik alleen op het vliegveld gestaan had, kwam gisteren de hele familie zeg maar één voor één aangezet, eerst Daniel, met wie ik een fruitsalade heb gegeten en naar Miraflores ben afgereisd om een ticket voor Iquitos te bemachtigen, dat is gelukt nu nog het hotel. Ik heb net een mailtje gestuurd. Ik wacht nu weer op Daniel om naar het strand te gaan. Voor Peter de andere Daniel is denk ik zwanger ofzo, het gebeurt niet vaak maar als ik met hem uit ga ben ik die dunne. Verder Sammy gezien met zijn verse verloofde Carlos, en ik heb natuurlijk later ook Eider gezien, nu bijna een jaar het vriendje van Daniel (de kleine niet de dikke). De dikke Daniel die ik meteen tegenkwam maakte zijn reputatie van afspraken niet nakomen meer dan waar. Hij kwam natuurlijk weer niet opdagen. Eerst moest ik met Jothao en Eider ergens eten, men 3 kwartier in de taxi, midden in de getto zat ik. Daarna weer terug, het eten was goed maar niet echt spectaculair. Lomo saltado, wat het gewoonste gerecht ter wereld is in Peru. Zijn er verder nog ontwikkelingen, nou Ietje heeft zich nog niet gemeld. Wel jammer want nu ik bezig ben met een medische cursus zou ik natuurlijk leuk op haar kunnen oefenen. Verder waar blijft die kleine toch. Ik zal maar eens rondmailen dat ik dit weer doe, al snap ik jullie behoefte aan plaatjes.

killvito40

Ok mensen ik zal het blog weer bijhouden. Voor de liefhebbers. Wat valt er te melden, ik heb al twee boeken uitgelezen, wel leuk het ene boek speelt in de jaren 50 in Nederland en gaat over homo´s die gechanteerd worden en drugs gebruiken, moord en overspel, het andere boek gaat over Hollywood 20 nu, en heeft precies dezelfde thema´s. Misschien schrijft Vestdijk ook nog wel over wat andere dingen, maar ik ben niet helemaal een vestdijk fan geworden. Ik vond het boek zeg maar naar sigaren en achterkamertjes ruiken, een beetje na tafelen bij Jan Peter B. Brrrr. Verder was de vlucht rustig, al tuimelde ik dronken uit het vliegtuig, en al die slome schatjes stond natuurlijk niet klaar om me af te halen. MMMMM nou fraai.
Ik heb nog geen kralen gekocht, of ben ook nog niet op tassenjacht geweest. Ik heb al wel Daniel gezien, maar die is dik geworden. Zeg maar een speklap aan het worden. MMMMM en ik kan hier natuurlijk ook al niet naar de sportschool.

killvito40

killvito40