Eindelijk

Ik kan weer eens op het blog. Nu heb ik alleen mijn camera niet bij me. Dat is jammer want ik zou wel een foto van Kevin op het blog willen zetten. Wat is er de laatste dagen gebeurt, ik ben weggegaan vanuit het inmiddels beroemde Hostal Conde, met name omdat de eigenaresse een soort van Christenunie aan het worden was. Ik mocht eigenlijk alleen nog maar zelf op mijn kamer zitten, en als er bezoek kwam moest ik met ze in de lobby zitten. Wat natuurlijk toch een beetje stom is, en ik kreeg dan ook nog steeds een boze blik in mijn nek. Dat terwijl ik mij daar niet verschrikkelijk heb misdragen. Eider en Daniel wisten een ander hotel Virrey, maar dat bleek nog al basic te zijn. Ik dacht voor 10 euri, maar ja aan de andere kant vond ik het er ook niet leuk, en de kamer was wel heel klein. Nu ben ik in een hotel nummer 3, in Miraflores, dat is een stuk duurder, maar het is wel prettig, en ik kan nu naar de actie van de Down Town disco kruipen. Dus dat is allemaal wel heel handig. Verder ben ik een paar keer op stap geweest met Eider en Daniel. God ze zuipen hier allemaal wel als ketters. Ik was vrijdag met ze naar de down town op het strand. Maar het is zo ver in een rammel busje dat tegen de tijd je er bent al patient bent, gek geworden en nog verschillende fysieke klachten ook, zonnesteek, wandelen nieren, long aandoeningen, rugpijn, stijve nek en een houten kont. Het bleek een soort verlaten vakantie park te zijn, dat s nachts tot leven kwam, inclusief strippers. Er was alleen heel veel bier doorheen gegaan en volgens die jongens was het een slecht plan om terug te willen naar Lima, dus hebben we daar geslapen. In een hotel deel, maar ja dat was zo als nederlanders met een hotel op Kreta, meneer de ombudsman de disco ging de hele nacht door en er was iedere nacht geschreeuw van dronken jongenlui. Aan dit avontuur ging een groot deel van de vrijdag op.
Donderdag ben ik met die typen door Miraflores gelopen en heb ik ook nog mister Fernando zijn geld gegeven voor zijn chololade kerstfeest met de Nino´s dat is een soort goedendoel van hem. Iedere kerst zamelt hij geld in om chocolade melk uit te delen ergens aan de armen.

Zaterdag kon ik daardoor niet zoveel doen, en meneer Galo vond het hostal in zo´n gevaarlijke buurt dat hij maar helemaal niet is verschenen. Gisteren heb ik wat boodschappen gedaan. Het slechte nieuws is dat Diesel uit peru verdwenen lijkt. In de grote warenhuizen, Ripley en Saga nog iets hebben ze het niet meer, ook niet in Jockey plaza. Dus tja ik heb maar een ander merkje gekocht. Verder had ik al wat thirts ingeslagen in Iquitos. Daarna ben ik naar de Incamarkt geweest, daar koop je toeristen spul. Zoals Inca vazen en kettingen en inca matjes. Maar ja ik heb natuurlijk al die troep al, ik heb alleen een vaas gekocht en een zilveren ketting die ik wil combineren met mijn hangertje uit KL.
Een soort internationaal setje.

Gisteren Humberto gezien met Julio in zijn aanhang. Ik had nog fotos voor Humberto, en het zou lullig zijn om met de fotos straks in Nederland te zitten.

Toen ik 2 uur in dat busje zat dat 30 km ten zuide van Lima startte had ik uitgebreid tijd om Lima in mij op te nemen. Ik moet zeggen als je door die eindeloze buitenwijken rijdt dan zie je toch ook wel enorm veel armoede. Allemaal mensen die 2 uur in de bus moeten zitten om thuis te komen, en dan maar de vraag of ze werk hebben. Ik denk wel dat een deel van het geld op gaat aan bier. Maar allemaal halve huisjes, met hier en daar een tweede verdieping. Af en toe de buitenkant een beetje afgebouwd, maar toch ook vaak bijna niets. En het gaat maar door natuurlijk voordat je al die 9 miljoen mensen gepasseert bent. Dat busje rammelt ondertussen maar door. Op de terugweg was de deur ook nog eens stuk, wat als relatief voordeel voor mij had dat er geen nieuwe mensen aan boord klommen. Over fruitmarkten die 24 uur per dag open zijn, maar waarvan je denkt het is maar goed dat ik niet weet dat mijn appel hier gekocht is, verder een eindeloze stroom van die halve huisjes. Je rijdt dan nog wel ineens langs Pachacamac, een pre-inca stad. Beroemd omdat de spanjaarden voordat ze het kort en klein sloegen eerst een hele tijd moesten wachten omdat de Inca die er de baas was liever aan het badderen was.

Voor vandaag heb ik nog niet echt een plan..............