Eten in Peru
MMMM zou ik er dan dun uitzien als ik al een bezorgelijk bericht krijg of ik wel voldoende eet en niet alleen maar aan het sloerie bakken ben. Nou mensen maak je geen zorgen. Ik stou voldoende weg. Gisteren chinees en lomo saltado. Dat Chinees is hier nog meer onderdeel van het dagelijks maal dan in Lima, ze zijn erg gek zeg maar op Nasi Goreng. Dat vult ook in de andere restaurants een deel van het menu (chaufa). Die Lomo Saltado was niet zo goed, misschien was het ook dat ik daarom ineens snel naar het toilet moest. Anyway dat is een soort geroerbakt vlees, met heel kort gebakken rode ui, paprika en soms nog wat onduidelijker groente. Er zit ook nog patat door, zodat het voor een hollander toch een beetje raar is, daarnaast ligt er op je bord een bergje rijst. Ik kreeg daar in die hut ook nog soep, dat was met een soort gaar gekookte, ik weet het niet, rijst, of iets wat er vaag familie van was.
Het meest bijzondere wat ik hier gegeten heb is natuurlijk die zoetwater dolfijn. Dat zijn enorme beesten meters lange vissen. Verder is de salade van boomschors ook wel bijzonder. Dat zijn hele lange dunne witte stroken, die ze aanmaken met behoorlijke hoeveelheid azijn. In die hut hadden ze ook een soort pepertjes die zo groot waren als doperwten. Ik heb er één een beetje stuk geprakt maar durfde hem niet naar binnen te laten glijden.
Ten opzichte van Lima mis ik hier de fruitsalades, die heb ik nog niet kunnen ontdekken. Verder had ik eigenlijk ook regelmatig zin in een taskoffie en iets van de plaatselijke bakker. Die bakker is er wel en verkocht vorig jaar ook nog zoet, maar daar zijn na mijn bezoek van vorig jaar meteen mee opgehouden. Ik heb één keer een stuk taart gegeten met caramel er op. Was wel lekker maar het was wel stevig, zeg maar. Verder eet ik hier eigenlijk altijd een menu. Dat kost maximaal 7 soles (2 euro) dan krijg je een voorgerecht, een bekertje drinken en een hoofdgerecht. Dat drinken is vaak een soort vruchtensap of chicha wat een soort maisdrankje gebrouwen van de blauwe mais met af en toe een stukje appel. Ze zijn hier allemaal erg wild van de peruaanse keuken. Bepaalde dingen, zoals ceviche zijn ook wel erg bijzonder en lekker. Andere dingen, zoals de polla alla brassa, denk je van tja daar kun je ook trots op zijn. Dat is gewoon een gegrild kippetje, bij voorkeur geserveerd met patat en een beetje laffe sla, zonder boomschors. De Ceviche is in limoen gemarineerde vis en zeevruchten, het is rauw maar alle vis bacterien gaan op de loop voor citroen. Ik eet het en hoewel mijn darmen ook niet de sterksten van peru zijn heb ik nergens last van. Verder eet ik ook hier maar steeds een voorverpakt ijsje. Vaak met chocolade smaak, al had Daniel een ijsje meegenomen met andere fruitsmaak en een verdwaalde rozijn. Verder is een nog een gerecht wat volgens sommige tot het hoogte punt van de peruaanse keuken en ook meteen tot hoogte punt van de internationale keuken behoort, en ik spreek dan met die sommigen over mensen die in sterren restaurants voedsel van minder kwaliteit wegstouwen. Het gaat hierbij om de zogenaamde Salci pappa. Dat is een gerecht met de beste knakworsten van peru, friet en mayo en ketchup. Ik vind zelf een pasta putanesca lekkerder maar er zijn zat vrienden van mij die er borden voor laten staan.
Verder vind ik nog Papa Huannaca ofzo altijd wel lekker. Dat is koude aardappel met een soort koude kaassaus erover. Omdat dit natuurlijk het land is van de aardappeleters (Vincent heeft die peruaanse mutsen nooit helemaal goed weten te schilderen) komen ze in allerlei variaties terug. Ook op rare plaatsen, zoals in die lomo saltado, maar ook in een voorgerecht. Verder zijn de toetjes vaak ook een soort van die chiaca, dat is dan een soort stijfsel achtige supstantie zoet en paars. Ik weet het nooit of het nu meer fascinerend is om te eten vanwege de substantie of dat er sprake is van een lekkernij. Ik heb het deze keer trouwens nog niet gegeten. Als ik in Lima ben dan zit ik heel dicht naast de mac donalds. Ook daar ben ik nog niet geweest, maar soms is het wel lekker om te weten dat ik precies hetzelfde krijg als bij M. om de hoek. Of in de favoriete amsterdamse topzaken van een collega.
Verder is er nog tallarin, wij zouden dat waarschijnlijk pasta noemen. Dat komt dan weer in verschillende smaken. Ik vind de tallarin verde altijd wel lekker, in Nederland zouden we dat weer pasta met pesto noemen. Al lijkt het op pesto maar is het feitelijk net iets anders.
Ik drink hier trouwens zelden wijn, en bier bij de lunch eigenlijk ook nauwelijks. Terwijl wel de lunch het hoogtepunt is van de peruaanse eetdag.
Het ontbijt is meestal vrij simpel, ik krijg in het hotel toast met boter, jam en een beetje roerei. Verder is er koffie en papaya sap. In Lima ga ik voor een fruitsalade, met wat yoghurt en stroop. Verder eet ik daar een tamales, dat is een maisgebeuren in een opgerold bananenblad. Is wel lekker er zit altijd alleen een verradelijke olijf met pit in en een paar stukjes kip.
Wat ik vaak neem is vis, dat herken ik ook goed als woord op de kaart. Ik ben natuurlijk een beetje huiverig voor zoiets als tripa, wat we in nederland pens zouden noemen. Zover ik weet heeft nog niemand in Nederland dat voor me klaar gemaakt, en ik vraag me dan af waarom. Verder is er nog de arroz con mariscons, met zeevruchten, wat ik dan zelf weer Rissoto alla marina zou noemen, maar ja dat italiaans gaat er hier maar slecht in.
Nee ik kom niet gebakkerd terug...........................................
Het meest bijzondere wat ik hier gegeten heb is natuurlijk die zoetwater dolfijn. Dat zijn enorme beesten meters lange vissen. Verder is de salade van boomschors ook wel bijzonder. Dat zijn hele lange dunne witte stroken, die ze aanmaken met behoorlijke hoeveelheid azijn. In die hut hadden ze ook een soort pepertjes die zo groot waren als doperwten. Ik heb er één een beetje stuk geprakt maar durfde hem niet naar binnen te laten glijden.
Ten opzichte van Lima mis ik hier de fruitsalades, die heb ik nog niet kunnen ontdekken. Verder had ik eigenlijk ook regelmatig zin in een taskoffie en iets van de plaatselijke bakker. Die bakker is er wel en verkocht vorig jaar ook nog zoet, maar daar zijn na mijn bezoek van vorig jaar meteen mee opgehouden. Ik heb één keer een stuk taart gegeten met caramel er op. Was wel lekker maar het was wel stevig, zeg maar. Verder eet ik hier eigenlijk altijd een menu. Dat kost maximaal 7 soles (2 euro) dan krijg je een voorgerecht, een bekertje drinken en een hoofdgerecht. Dat drinken is vaak een soort vruchtensap of chicha wat een soort maisdrankje gebrouwen van de blauwe mais met af en toe een stukje appel. Ze zijn hier allemaal erg wild van de peruaanse keuken. Bepaalde dingen, zoals ceviche zijn ook wel erg bijzonder en lekker. Andere dingen, zoals de polla alla brassa, denk je van tja daar kun je ook trots op zijn. Dat is gewoon een gegrild kippetje, bij voorkeur geserveerd met patat en een beetje laffe sla, zonder boomschors. De Ceviche is in limoen gemarineerde vis en zeevruchten, het is rauw maar alle vis bacterien gaan op de loop voor citroen. Ik eet het en hoewel mijn darmen ook niet de sterksten van peru zijn heb ik nergens last van. Verder eet ik ook hier maar steeds een voorverpakt ijsje. Vaak met chocolade smaak, al had Daniel een ijsje meegenomen met andere fruitsmaak en een verdwaalde rozijn. Verder is een nog een gerecht wat volgens sommige tot het hoogte punt van de peruaanse keuken en ook meteen tot hoogte punt van de internationale keuken behoort, en ik spreek dan met die sommigen over mensen die in sterren restaurants voedsel van minder kwaliteit wegstouwen. Het gaat hierbij om de zogenaamde Salci pappa. Dat is een gerecht met de beste knakworsten van peru, friet en mayo en ketchup. Ik vind zelf een pasta putanesca lekkerder maar er zijn zat vrienden van mij die er borden voor laten staan.
Verder vind ik nog Papa Huannaca ofzo altijd wel lekker. Dat is koude aardappel met een soort koude kaassaus erover. Omdat dit natuurlijk het land is van de aardappeleters (Vincent heeft die peruaanse mutsen nooit helemaal goed weten te schilderen) komen ze in allerlei variaties terug. Ook op rare plaatsen, zoals in die lomo saltado, maar ook in een voorgerecht. Verder zijn de toetjes vaak ook een soort van die chiaca, dat is dan een soort stijfsel achtige supstantie zoet en paars. Ik weet het nooit of het nu meer fascinerend is om te eten vanwege de substantie of dat er sprake is van een lekkernij. Ik heb het deze keer trouwens nog niet gegeten. Als ik in Lima ben dan zit ik heel dicht naast de mac donalds. Ook daar ben ik nog niet geweest, maar soms is het wel lekker om te weten dat ik precies hetzelfde krijg als bij M. om de hoek. Of in de favoriete amsterdamse topzaken van een collega.
Verder is er nog tallarin, wij zouden dat waarschijnlijk pasta noemen. Dat komt dan weer in verschillende smaken. Ik vind de tallarin verde altijd wel lekker, in Nederland zouden we dat weer pasta met pesto noemen. Al lijkt het op pesto maar is het feitelijk net iets anders.
Ik drink hier trouwens zelden wijn, en bier bij de lunch eigenlijk ook nauwelijks. Terwijl wel de lunch het hoogtepunt is van de peruaanse eetdag.
Het ontbijt is meestal vrij simpel, ik krijg in het hotel toast met boter, jam en een beetje roerei. Verder is er koffie en papaya sap. In Lima ga ik voor een fruitsalade, met wat yoghurt en stroop. Verder eet ik daar een tamales, dat is een maisgebeuren in een opgerold bananenblad. Is wel lekker er zit altijd alleen een verradelijke olijf met pit in en een paar stukjes kip.
Wat ik vaak neem is vis, dat herken ik ook goed als woord op de kaart. Ik ben natuurlijk een beetje huiverig voor zoiets als tripa, wat we in nederland pens zouden noemen. Zover ik weet heeft nog niemand in Nederland dat voor me klaar gemaakt, en ik vraag me dan af waarom. Verder is er nog de arroz con mariscons, met zeevruchten, wat ik dan zelf weer Rissoto alla marina zou noemen, maar ja dat italiaans gaat er hier maar slecht in.
Nee ik kom niet gebakkerd terug...........................................
posted by Killvito | 6:02 AM
1 Comments:
Ondertussen eten wij hier gewoon boerenkool met worst. Gelukkig zit Ietje al in Peru en hoef je niet die rare aardappels voor haar te importeren. Overigens denk ik dat je papa niet blij maakt met die aardappelen hoor. Terwijl hij natuurlijk altijd erg geinteresseerd is in de aardappel en niet te vergeten de prijs.
Het valt me wel op dat er erg weinig reacties op het blog zijn. E-mailt iedereen je prive? Mildred had geprobeerd een reactie te plaatsen, maar die was in haar eigen e-mail terecht gekomen of zoiets beetje vaag verhaal.
En voor de rest is het vandaag de markt as usual. Hoewel vorige week was er bij Bax geen plaats en waren we afgesjokt naar de Garry Muffins. (lekkere soep, maar de koffie is meer dan 2,--) Ach als het straks weer terras weer is, is er genoeg plaats.
Post a Comment
<< Home