Ah webmail

Ik heb maar eens in de webmail gekeken. Nou dat is natuurlijk niet handig dat ik een heel verhaal in het spaans krijg over dat mijn wachtwoord verlopen is. Ik snap er natuurlijk geen bal van hoe je dat dan zou kunnen wijzigen. Alleen een mail van Ivo gelezen. De discussie wanneer is iets financieel of niet. Ik heb die webmail maar weer gesloten. Het leek alleen wel te gaan over gezeur met nummers. Ivo boos omdat hij geen nummertje krijgt, Edward boos omdat hij geen nummertje krijgt, en ik maar dromen over het nieuwe werken. Het OGA is net de Jackson Five, Its easy as one two three. Ondertussen wil ik naar het Museum de Nation, weer een collectie Peruaanse vazen zonder uitleg. In de bar moet je je vingers opsteken over hoeveel vazen je wilt. Gisteren was Sammy er, later kwam Eider natuurlijk met zijn nieuw lief, en ik had ook nog een date met Erick (zie de tarapoto verhalen) en een gezelschap dame, Wilson. We gingen naar een bar in Berlin, een iets rustiger, meestal staat de muziek 2 keer gehoorsbeschadiging, hier was het maar half gehoorsbeschadiging. Het vegetarisch restaurant van vorig jaar is gesloten ze missen geloof ik alle noodzakelijk vergunningen. Ik vraag me af of de keuringsdienst van waren ook een vinger in de pad had. Ik was ooit een keer in de Minotauro toen daar alles van bevoegdgezag binnen kwam vallen in het kader van homo pesten. Nu doe ik dat zelf natuurlijk ook graag, maar alleen op Reinier. Anyway er waren mensen van bouwen, milieu, geluid weet ik veel wat het was wel een club van 20 mensen. Ik zag mij al in het lokale gevang belanden, met een busje bezoekers van de Minotauro maar ik mocht gewoon naar huis.

Hiervoor had ik gisteren geschreven. We zijn weer naar het Museum de Nation geweest. Ik hoopte dat het iets meer open was. Maar dat was niet heel erg het geval. Er was nog de expositie over Het lichtende pad. Daar wordt de burger niet vrolijk van. Dat was een zeer geweldadige slag tussen die Lichtende typen en het bevoegdgezag. Men zag er zeker niet tegenop om elkaar uit te moorden. De Maoistische club deed in de coke handel en verdiende zo centjes om burgers het leven zuur te maken, en om de politie het leven zuur te maken. Nu heeft de politie natuurlijk ook weer flink zijn best gedaan om de zaak uit te moorden. Nou over deze gezellige toestand was een expositie, waarbij van de fotos gezegd moet worden dat ze in zwart wit waren, waardoor een klein deel van de gruwelijkheden ons gespaard bleef. Verder was er een expositie over het Inca trail. Dat is toch net iets meer dan van Cusco naar Machu Pichu kuieren. Je kan van La Paz naar Quito kuieren. Dat is volgens mij net iets langer dan het Pieterpad. Je kan onderweg nog over hele stukken Inca pad kuieren. Ze hadden hier natuurlijk geen paarden, en Llama zijn sympathiek luie beesten als je ze te veel bagage opbindt (volgens mij 20 kilo) dan kwatten ze in je gezicht en gaan liggen wachten op een nieuw plan. Ik vind dat wel een soort aardige houding van ze. Anyway er was omdat er geen paard was ook geen behoefte aan de uitvinding van wagen, waardoor de Inca wegen alleen maar wandelpaden waren, waar je met je Llama een flinke wandeling over kon maken. Anyway ze hadden fotos van Ayacuho dat zag er erg mooi uit. Ook in het eerste deel van de expositie, maar dat zag er weer minder fraai uit natuurlijk.
Verder was er een clubje vazen, een lapje stof en nog wat onzin informatie. Er was een blokje speciaal gewijd aan vazen in de vorm van aardappel. Ze hebben hier 5000 verschillende soorten aardappel, van paars tot knal geel. Ik heb een mooie foto gemaakt van een aardappel vaas maar die houden jullie te goed.
Speaking of the potato.............. Ik weet niet hoe duur ze hier zijn. Ik zal die informatie nog opzoeken, maar of ik dat voor alle 5000 ga uitvinden dat is misschien veel werk.
Ze zijn er hier wel dol op, je hebt bijvoorbeeld papa hucaine, dat is een voorgerecht van aardappel met een gele koude kaassaus, papa relana, dat is weer gevulde aardappel. Je hebt causa di papa. Een van de twee zal ik eens proberen te maken in Nederland, dat lijkt een beetje op een opgerolde cake, met een vulling erin. Het ziet er leuk uit, soms is het iets minder, maar ik had het met tonijn en dat was wel erg lekker. Ik heb aan Gian Pierre gevraagd wat je met de Papa Secca moet doen, de gedroogde aardappel maar dat werd me niet geheel duidelijk. Hij had het over koken met chocolade en suiker. Ik weet het niet aardappel met chocolade. Ik denk dat het werk mij dan vermoord. Nou ja ik heb toch maar twee logins op de webmail, dus ik ben voor het werk al bijna ingesmeerd met gedroogde aardappelen met chocolade. Het zijn de nieuwe veren met pek.

Daarna heb ik Daniel nog gezien met zijn ex pareja Manuel. Verder was de hele gang uit Tarapoto in de disco maar ik had geen zin om die van bier te voorzien. Er was nog wel een jongen uit Iquitos die redelijk was opgedroogd. Hij zag er nog steeds echter erg jong uit.
Vandaag is het heerlijk zonnig in Lima.......................
Het zout is hier nog lang niet op.