Laatste dag

Vandaag de laatste dag in Lima. Na de wisseling van hotel had ik het eigenlijk gisteren al een beetje gehad, maar er zit nog een extra dag in. De hele tijd met Daniel en zijn Manuel rondgelopen. Helaas liep mijn afspraak met de kleine Alex mis, het is ook wat moeilijker als je in een ander hotel zit. Nou ja als je ineens gewisseld bent van hotel. We zijn inmiddels ingechecked voor het vliegtuig, nu is het nog een beetje hangen tot we gaan. Ik geloof dat alle souveniers gekocht zijn. Ik heb ontzettende zin om de trui te breien.
Liesbeth ik heb wel genoeg bier gedronken voor het komende jaar. Dus misschien moet het maar gewoon een wijntje worden. Ik kan wel proberen de lomo saltado te maken. Het boekje heb ik in mijn rugzak gestopt. Met nog 20 andere boeken die ik nog niet gelezen heb. Ik heb wel zoveel Baldwin gelezen dat ik daar de rest van mijn leven genoeg van heb. Ik zal maar zeggen dat in deze tijden waarin Obama aan de macht is, het wel leuk is om te lezen hoe het er in de VS nog niet zo lang geleden aan toe ging. Dit boek dat ik nu lees gaat over een de broer van een homosexuele gospelzanger. Maar echt veel is er ook weer niet aan.
De make-up man van Chaka............... ah, nou die had ik wel willen daten. Inderdaad er zal wel een hoop op haar gesmeerd worden. Als hij ook nog haar haar doet dan heeft hij meer dan een dagtaak. Op de foto zag het er straight uit. Ik hoor niets van de rest van de concertgangers dus het zal wel teveel gegil geweest zijn. Misschien moet Chaka een zangles nemen en niet alleen de hele tijd laten zien dat ze wel alles in huis heeft. Een resentie op het net heb ik ook niet kunnen vinden.
Ik ga Baldwin maar uitlezen.

Rustig

Nu blijkt weer dat de paardestaart ons morgen al voor het laatst heeft ingeboekt. Ik had gezegd 10 dagen, dat leek me vreselijk lang, bleken het toch 11 dagen te zijn. Nu zijn we omgeboekt naar het hotel las palmas, dat is wel 25 euro. Een ribbekast uit het lijf. Maar ja het is voor 1 nacht. Het hotel waar Liesbeth zat om de hoek is iets minder en duurder. Dus dan liever toch een beetje kwaliteit, Liesbeth het zit onderweg naar de lunch restaurants of Acapulco. Carlos Manuel kwam niet opdagen op zijn afspraak en ook Aldo kon bij nader inzien niet, waardoor het een rustige middag werd. Daniel kwam wel met zijn nieuwe liefde, en wonder boven wonder werd de lunch door hun betaald. Dat is hier uniek dat je niet hun lunch hoeft te betalen. Er gaan soms zonder te veel blikken of blozen drie mensen mee om te lunchen. Sommige echt alleen om effen te eten. Erg is het niet maar als ze dan allemaal in het spaans gaan roddelen over wie er niet bij is dan heb je toch het gevoel dat je alleen er bij mag horen omdat je de rekening betaald. Verder zijn we naar Down Town Lima geweest. Ik kreeg even een onveilig gevoel, naast het gevoel in het verkeer was dit de eerste keer. Het verkeer is hier vreselijk, ik zag wel borden dat je mensen in die wandelen moet respecteren, maar die hadden ze waarschijnlijk voor mij speciaal opgehangen.
Ondertussen is het concert van Chaka geweest. Ik heb een reactie van Michel. Veel gegil, maar ja dat is haar tak van sport.
Inderdaad Liesbeth we zijn aan het aftellen. Vandaag geen Eider gezien, maar nadat hij Reinier een hele nacht had wakker gesnurkt is hij een beetje uit de gratie. En iedere dag het bier erin is ook niet alles. Nog twee nachten hier....................... Een nacht in Solis en een nacht in Las Palmas. Oh de mooie jongen is terug in het internetcafe. Vast voor Reinier. Volgende week zondag kan ik weer rennen. Ik kan me woensdag, in de middag weer melden op het werk. Donderdag is het leven weer gewoon en vrijdag ben ik blij dat het weekend is.
Live is live................ Gisteren de hele avond naar slappige 80 muziek geluisterd.......

Pachacamac en Lurin

Gisteren zijn we met behulp van Carlos Manuel naar Pachacamac geweest, hij had alleen bedacht dat het leuk was om zijn nicht ook te zien, die woont in Luren, maar dat is maar 10 minuten verder. Ik zag me nog even verkracht en vermoord in de goot in Luren liggen. Maar het bleek allemaal erg mee te vallen. We moesten op een vaag pleintje wachten tot ze kwam. Maar ze moest natuurlijk eerst een vers pak aantrekken. Gringos ontmoeten doe je ook niet iedere dag. Op de foto zien jullie ook nog eider, die wat in zijn mond aan het stoppen is. Het is geloof ik een soort gevulde aardappel. Het ziet er niet heel fraai uit. Carlos M. komt geloof ik vandaag niet opdagen. Je moet ze ook vaak nog een bellen om de afspraak te bevestigen. Een gewone afspraak voor morgen dat is heel moeilijk hier. Je moet dan toch nog twee keer bellen voor een bevestiging, of vragen waar ze blijven. Eider was gisteren in slaap gevallen in de bus. Nou doen al die bussen er natuurlijk uren en uren over, dus bij in slaap vallen kun je ook wel iets voorstellen. Maar ja daardoor was hij natuurlijk ook weer 20 minuten te laat. Lekker sloom. Vandaag met Reinier zijn nieuwe vriend ontbeten. Het is een hetero jongen uit de achterhoek. Hij maakt een wereld reis en brengt hier de harten van alle peraanse dames op hol. Ik denk wel dat hij om een praatje verlegen zat. Straks gaan we Daniel zien................

Eerst maar naar Down town lima.......

Geen strand

We zouden naar het strand met eider en de possie. Maar de moeder van Eider moest naar haar verstoten zoon en het avontuur werd een stuk minder. Ze wilden naar Miraflores het strand, maar dat zijn allemaal stenen, we zijn er nog wel heen gewandeld maar daarna toch maar weer met een taxi weggegaan. Ons gezelschap hebben we naar huis gestuurd, waardoor we nu rust in de tent hebben voor een paar uur. Het is wel een gedoe met Eider en dat zijn familie weet dat hij homo is. Zijn vader heeft inmiddels verteld dat hij in zijn jonge jaren ook nog wel eens heeft vergrepen aan andere jongens. De appel valt niet ver van de boom zullen we maar zeggen. Maar dat Eiders moeder hem voorgoed heeft genezen. De vader wil natuurlijk vooral dat de zoon gelukkig wordt, en dat schijnt toch het beste te zijn met een vrouw en kinderen, voor als je een man bent. Als je een vrouw bent ligt dat ongetwijfeld heel anders, maar daar heb ik nog een onderzoek naar gedaan. Ondertussen moet Franco de hele tijd naar de verhalen luisteren en naar de plannen van Eider om met hem te gaan wonen. Franco heeft echter weer een moeizame relatie met zijn moeder en hij zou het liefst bij haar blijven wonen zodat hij voor haar kan zorgen, en zij zijn bloesjes strijkt. Eider wil ondertussen graag met zijn vader praten, waarover weet ik niet precies. Ik zeg laat het rusten, laat ze maar een tijdje wennen aan het idee. Maar hij wil alles nu uitpraten en hij wil dat zijn vader weer van hem houdt. Ondertussen drinkt hij veel bier en vloeien de tranen, Reinier houdt regelmatig therapeutische sessies, en vraagt net als in Nederland 130 euri per uur. Nog een sessie en hij komt met meer geld terug dan hij ooit bijelkaar heeft gezien in zijn leven. MMMMm dan krijgt hij natuurlijk weer op zijn flikker van de douane. We gaan zo kleertje kopen en dergelijken................

De camera

Doet natuurlijk nog niet wat ik wil. Maar ja jullie hebben al een hoop foto´s gezien. De hint voor het eten komt luid en duidelijk over. Ik zal de meisjes uitnodigen. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik er dan een helemaal peruaans feestje van moet maken. Met onderdelen als de zoete wijn, het met zijn allen drinken uit 1 glas en dat soort zaken, of dat ik het toch een beetje nederlands kan houden. Met wel peruaans eten maar de rest toch nederlands, of in ieder geval volgens de westerse eet en drink traditie. Is waarschijnlijk beter. Dat drinken met een glas leidt bij mij, maar ook bij de anderen toch tot verwarring. In Trujillio gingen we naar een vrij basic bar, daar kregen we 4 flessen bier. Met 1 glas. Liesbeth snapte het niet en eigende zich meteen een hele fles bier toe. Die kreeg ze vervolgens niet op, het was toch de bedoeling dat je het bier door middel van het ene glas deelde. Dan kun je ook zelf je consumptie hoeveelheid bepalen. Met de fotos lukt het niet.
Het is mooi dat bij Liesbeth in huis iedereen de film leuk vindt. Misschien is het ook wel bijzonder. Ik ken natuurlijk in de loop van de jaren een hoop mensen hier, en een behoorlijk deel daarvan hebben we voor de film geintervieuwd, met daarnaast nog een paar mensen die we zo onderweg tegenkwamen. Maar als ik het vergelijk met andere tripjes dan kom ik toch vaak veel minder mensen tegen, dus dat maakt die trips hier wel bijzonder.
Vandaag hadden we weer een soort van nieuw sociaal hoogtepunt. Alex die ik nog uit Iquitos kende woont inmiddels in Lima. Hij woont daar in Los Olivos, dat is zeg maar de Bijlmer van Lima. Je wilt daar liever niet bij nacht en ontij verkeren. Het is 40 km van het centrum van Lima we moesten eigenlijk twee keer een uur in een busje zitten, maar ja omdat we westerse decadente stinkdekens zijn zijn we steeds een van de keren met een taxi geweest. Een taxi voor het hele stuk van 2 uur had ongeveer 10 euro gekost. Hij bleek dus echt in de sloppenwijk te wonen. Het is woestijn waar een asfalt weg doorheen loopt, dan loop je een zandpad op. Daar zijn steeds blokjes van hutjes, in één van die hutjes woonde zijn tante, die je hier Tia noemt. Tia was nog niet thuis, even later wel, ze nam een neefje mee, die Andre heette. Er zat ook nog een nicht voor de tv, die meldde dat ze ziek was. Ze zat de hele tijd aandachtig voor de tv, het was niet echt een schoonheid. De tante vroeg nog of ik van de meisjes in Peru en meer speciaal Iquitos hield. Ik heb een correct en beleefd antwoord gegeven. Ik meldde ook nog dat ik in Nederlands sjans had van een latina maar dat ik die te dik vond, dat vonden ze erg grappig. Ze wilden kip voor ons klaar maken. Alex werd naar de winkel gestuurd we gingen mee, maar de winkel was dicht. Het was een leuke wandeling door de sloppenwijk. Ze zijn hier wel redelijk overzichtelijk, allemaal gebouwtjes in de woestijn. Er waren niet veel mensen op straat. Ik had mijn camera meegesleept, maar het voelde toch niet heel goed aan om foto´s te maken. De foto´s staan op de grote camera, en ik geloof dat het zes weken duurt voordat er hier zo´n foto op het blog staat. Dus die houden jullie tegoed. Reinier en ik vonden het al een beetje raar om de helft van het maandsalaris te gaan opeten, dus wij vonden het niet zo heel erg dat de winkel dicht was. We zijn weer naar het hutje gelopen, hebben er een fles bier leeggedronken en zijn toen weer met een taxi, bus en taxi naar huis gegaan. We hebben gewoon in Miraflores uiteindelijk iets laater een lunch gebruikt. De kleine Alex is nog hier, hij is maar 1.60 meter we hebben hem ook te eten gegeven. Hier betaald nooit iemand iets, of bijna nooit iemand iets. Er was 1 keer iemand die een taxi betaalde, ik weet al niet meer wie. Dan valt je mond open van verbazing. Gisteren moest de hele Eider aanhang mee naar de lunch, zijn vriendje en Alejandro. Ze gingen meteen na de lunch weg, ik had het idee dat het toch meer voor hun zelf was als voor ons. Ik heb Eider later mijn Bintang shirtje gegeven. Het bleek bij nader inzien van een wonderlijke kwaliteit indonesische katoen te zijn, die wij in Nederland polyster zouder noemen. Hij was er blij mee, nu kan ik geen enkel tshirt meer weggeven, nou ja de collectie shirts die ik wilde weggeven is op. Ik heb nog een keycord, verder ben ik door de spullentjes heen. Ik had voor de kleine Alex een mp3 speler gekocht. Ik had ook allerlei spul mee voor Daniel maar die is geloof ik zeer druk met de nieuwe liefde en heeft geen tijd om mij te zien. Ik zal hem zo bellen.
Dat was het voor hoy dia..........

Lima lima

Vanmorgen omdat Liesbeth er niet is heb ik me meteen verslapen. De mannen op de foto zijn voor het hotel een glasvezel of iets dergelijks aan het aanleggen. De stoep is beton dat ze moeten openbreken. Echt een goede pheumatische hamer of iets wat er op lijkt hebben ze niet. Dat moeten die mannentjes zelf doen. Daarna storten ze opnieuw een vloertje. Het is een heel werk. Ik weet niet waarom ze niet gewoon betonnen tegels gebruiken. Het zou ze de helft van het werk schelen. Onderweg in de Andes waren ze steeds aan de weg aan het prutsen. De weg bestond voor een groot gedeelte ook nog eens alleen uit een puin of stenen laag. Ze waren er grond aan het zeven, maar hier kwakken ze dat gewoon door een hor heen met een schep. Die hor hebben ze misschien afgepakt van goudzoekers.
Gisteren in de disco met allerlei heren uit de jungle gepraat. Ze kwamen uit Tarapoto. Dat staat nog op mijn lijstje van steden die ik wel zou willen bezoeken. Het is 25 uur in de bus. Die jongens gingen vandaag terug. Mijn god wat een eind in de bus. Het zal ook wel een hobbel weg zijn, zo dwars door de jungle. Je kan vanaf daar geloof ik verder met de boot naar Iquitos maar dan moet je er nog 4 dagen bij optellen. Het kost dan wel niet veel. Al heb je geloof ik kans om beroofd te worden. Dat is dan natuurlijk weer minder.
Reinier was een jongen uit Nederland tegengekomen. Die wilde in het hotel, maar het hotel is vol. Verder liep Jorge die normaal in Iquitos hoort te zitten hier gewoon op straat voorbij. Hij was met zijn vriend. Dat was niet echt moeders mooiste. Hij had bijvoorbeeld een hazenlip. Was erg mager en had zich niet vreselijk goed geschoren de laatste maand. Ik vond het geen smakelijk hapje.....

Liesbeth is ook al weer weg

Het wordt hier rustig. Eerst Joanna weg, en nu Liesbeth ook al weg. Zit Reinier met mij opgescheept. De film is waarschijnlijk wel leuk aan het worden. Liesbeth heeft gisteren nog een rondje gemaakt langs wat punten in Lima die de verhaallijn ondersteunen. De foto is Joanna met haar tijdelijke vriendin. Die ineens haar vriendin was geworden na de aanschaf van een pakje kauwgom, chicklies voor 1 sol. Verder een foto van Antonio. Antonio vind ik altijd terug in de disco dat is wel makkelijk. Hij verzekerde Liesbeth nog dat hij haar nooit zou vergeten. Ik heb nu een peruaanskookboekje gekocht waarin de basis recepten volgens mij goed beschreven staan. Ik heb een kookboek in het Nederlands maar dat is pure bagger. Het belangrijke recept Lomo saltado, zeg maar geroerbakte rundvlees met patat er door, daar ontbreekt in het boekje de patat. Dat is natuurlijk omdat wij hollanders het niet kunnen handelen om in onze geroerbakte vlees nog friet meegebakken te zien, maar het is een essentieel onderdeel. Dus of je schrijft geen kookboek of je doet het goed. Vorige jaar had ik een boekje in het engels gekocht, daar gooiden ze meteen weer met allerlei half recepten. Daar staat nu in ieder geval dat het gaat om rietsuiker siroop en anders suiker in de Pisco Sour. Kijk dat begrijp ik in ieder geval. Ik ben dus blij met het boekje. Arme iedereen die dan binnenkort aan het geroerbakken vlees zit met patat er door. Verder had ik Ietje en Francien gezien. Bij de Cafe Cafe Arturo en Ceasar zaten er ook. Ze zijn hier druk met een project dat zoiets heet als Twin live. Ik heb niet precies gevraagd wat het is. Ik denk een soort herbalive, daar zijn ze in peru wel heel druk mee. Ik heb daarna een beetje met de dames rondgelopen. De heren waren toen al verdwenen. Ik heb met Ietje en Francien nog een ander hoogtepunt uit de peruaanse keuken gegeten. Salsipappa. In het het Nederlands zou je deze delicatesse waarschijnlijk een patatje knakworst noemen. De knackworst gaat wel even op de grilplaat waarna je er een crema bij mag kiezen. Dat zou bij ons dan weer saus heten. De sauzen die ik heb gekozen waren mosterd en ketchup. Stel je toch eens voor deze zeldzame lekkernij. Vandaag heb ik Milanese gegeten, dat is kipfilet er zat rijst en patat bij. Daarna hebben we Liesbeth naar het vliegveld gebracht. De moeder van Eider zou ook nog komen, maar nadat we hadden verzekerd dat ze er om half 5 moest zijn was ze er 10 voor 5 nog niet. Slome peruanen altijd te laat. Eider is op het vliegveld gebleven want hij wilde wel met zijn moeder praten. Dat kan waarschijnlijk geen kwaad zijn grote slome broer heeft ontdekt dat Eider homo is en heeft alles aan Pa gezegd. Nou deugt de grote broer niet heel erg en is het voor hem wel leuk dat er een ander zwart schaap in de familie is. Nu is Eider in de stress en wil hij niet meer naar huis, bang dat zijn vader hem iets aandoet.