De camera

Doet natuurlijk nog niet wat ik wil. Maar ja jullie hebben al een hoop foto´s gezien. De hint voor het eten komt luid en duidelijk over. Ik zal de meisjes uitnodigen. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik er dan een helemaal peruaans feestje van moet maken. Met onderdelen als de zoete wijn, het met zijn allen drinken uit 1 glas en dat soort zaken, of dat ik het toch een beetje nederlands kan houden. Met wel peruaans eten maar de rest toch nederlands, of in ieder geval volgens de westerse eet en drink traditie. Is waarschijnlijk beter. Dat drinken met een glas leidt bij mij, maar ook bij de anderen toch tot verwarring. In Trujillio gingen we naar een vrij basic bar, daar kregen we 4 flessen bier. Met 1 glas. Liesbeth snapte het niet en eigende zich meteen een hele fles bier toe. Die kreeg ze vervolgens niet op, het was toch de bedoeling dat je het bier door middel van het ene glas deelde. Dan kun je ook zelf je consumptie hoeveelheid bepalen. Met de fotos lukt het niet.
Het is mooi dat bij Liesbeth in huis iedereen de film leuk vindt. Misschien is het ook wel bijzonder. Ik ken natuurlijk in de loop van de jaren een hoop mensen hier, en een behoorlijk deel daarvan hebben we voor de film geintervieuwd, met daarnaast nog een paar mensen die we zo onderweg tegenkwamen. Maar als ik het vergelijk met andere tripjes dan kom ik toch vaak veel minder mensen tegen, dus dat maakt die trips hier wel bijzonder.
Vandaag hadden we weer een soort van nieuw sociaal hoogtepunt. Alex die ik nog uit Iquitos kende woont inmiddels in Lima. Hij woont daar in Los Olivos, dat is zeg maar de Bijlmer van Lima. Je wilt daar liever niet bij nacht en ontij verkeren. Het is 40 km van het centrum van Lima we moesten eigenlijk twee keer een uur in een busje zitten, maar ja omdat we westerse decadente stinkdekens zijn zijn we steeds een van de keren met een taxi geweest. Een taxi voor het hele stuk van 2 uur had ongeveer 10 euro gekost. Hij bleek dus echt in de sloppenwijk te wonen. Het is woestijn waar een asfalt weg doorheen loopt, dan loop je een zandpad op. Daar zijn steeds blokjes van hutjes, in één van die hutjes woonde zijn tante, die je hier Tia noemt. Tia was nog niet thuis, even later wel, ze nam een neefje mee, die Andre heette. Er zat ook nog een nicht voor de tv, die meldde dat ze ziek was. Ze zat de hele tijd aandachtig voor de tv, het was niet echt een schoonheid. De tante vroeg nog of ik van de meisjes in Peru en meer speciaal Iquitos hield. Ik heb een correct en beleefd antwoord gegeven. Ik meldde ook nog dat ik in Nederlands sjans had van een latina maar dat ik die te dik vond, dat vonden ze erg grappig. Ze wilden kip voor ons klaar maken. Alex werd naar de winkel gestuurd we gingen mee, maar de winkel was dicht. Het was een leuke wandeling door de sloppenwijk. Ze zijn hier wel redelijk overzichtelijk, allemaal gebouwtjes in de woestijn. Er waren niet veel mensen op straat. Ik had mijn camera meegesleept, maar het voelde toch niet heel goed aan om foto´s te maken. De foto´s staan op de grote camera, en ik geloof dat het zes weken duurt voordat er hier zo´n foto op het blog staat. Dus die houden jullie tegoed. Reinier en ik vonden het al een beetje raar om de helft van het maandsalaris te gaan opeten, dus wij vonden het niet zo heel erg dat de winkel dicht was. We zijn weer naar het hutje gelopen, hebben er een fles bier leeggedronken en zijn toen weer met een taxi, bus en taxi naar huis gegaan. We hebben gewoon in Miraflores uiteindelijk iets laater een lunch gebruikt. De kleine Alex is nog hier, hij is maar 1.60 meter we hebben hem ook te eten gegeven. Hier betaald nooit iemand iets, of bijna nooit iemand iets. Er was 1 keer iemand die een taxi betaalde, ik weet al niet meer wie. Dan valt je mond open van verbazing. Gisteren moest de hele Eider aanhang mee naar de lunch, zijn vriendje en Alejandro. Ze gingen meteen na de lunch weg, ik had het idee dat het toch meer voor hun zelf was als voor ons. Ik heb Eider later mijn Bintang shirtje gegeven. Het bleek bij nader inzien van een wonderlijke kwaliteit indonesische katoen te zijn, die wij in Nederland polyster zouder noemen. Hij was er blij mee, nu kan ik geen enkel tshirt meer weggeven, nou ja de collectie shirts die ik wilde weggeven is op. Ik heb nog een keycord, verder ben ik door de spullentjes heen. Ik had voor de kleine Alex een mp3 speler gekocht. Ik had ook allerlei spul mee voor Daniel maar die is geloof ik zeer druk met de nieuwe liefde en heeft geen tijd om mij te zien. Ik zal hem zo bellen.
Dat was het voor hoy dia..........