Thuis

Weer thuis. Er zijn veel mensen in Hong Kong dat kun je toch wel makkelijk stellen. Er zijn wat wonderlijke zaken daar aan de hand één de dingen die wonderlijk is de camera handel. Ik heb mijn zinnen gezet op een digitale canon eos 400 ofzo. Ga met Maureen die een digitale ritsratsklik wil hebben zo'n winkel in. Gaan zitten, beginnen te praten, al snel blijkt dat die camera's tussen de 400 en 500 van de lokale munten kosten, eigenlijk met een nul er achter maar we mogen zo hoofdrekenen naar euri. Heel gezeur, creditkaart geswopped. Vervolgens blijkt dat ze die camera ergens anders uit de chinese republiek moeten halen en ze eigenlijk die hele camera niet willen verkopen. Het schijnt een barrel te zijn, de erven canon zouden zich de lensen uit hun ogen moeten schamen. Raar gedoe, onzekerheid is het gevolg koop ik geen barrel, maar ja blijkt dat ze die camera eigenlijk ook gewoon helemaal niet hebben. Raar nou ja vervolgens wordt mijn dingetje van de creditkaart verscheurd en staan we verbaast weer op straat. Later nog een keer precies hetzelfde, het lijkt verboden om zo'n camera daar te kopen. Nou ja gelukkig doet mijn kleine camera en mijn oude camera het ook nog goed maar het is wel raar.
Verder er wat foto's op gezet. Ik heb een enorm hakmes gekocht, van henkels internationaal. Ik begrijp uit het kookboek dat je alleen maar chinees kan koken met zo'n mes. Het lijkt mij een beetje overdreven maar ja.
Ik was nog uit geweest in mooi Hong Kong. De chinese mannen is niet het neusje van de zalm. Het was er op zaterdag heel druk. Maar niemand keek naar mij om, maandag weer. Was het rustiger en had ik meteen sjans van een dikke jongen. Maar ja het was nog recht op het doel. Ik wilde echter geen keeper bij hem zijn. Toen er een andere gringo tegenover hem ging zitten en vroeg waarom drink je niet, was het mijn curtain call en ben ik ergens anders gaan zitten. Aan de praat met een jongen. die was wel aardig maar vertrok al snel. Gevolg was wel dat ik lekker vroeg thuis was.
Daarna de laatste dag nog één thirt gekocht en door Hong Kong gewandeld. Op het vliegveld had ik nog aanspraak van een jongen uit Macao. Altijd handig voor de contacten later. Ik ben in Shen Shen een kettinkie kwijt geraakt en Mo op het vliegveld haar chinese Elle wonen, als iemand een van deze twee dingen ziet graag een reactie.

In het chinees

Het wordt steeds wonderlijker dat internet gebeuren. Ik zie nu allemaal chinese tekens rond het blog. Veel grenzen over gegaan. Blijkt dat Macau ook al weer een ander land is, of een stadsstaat of hoe die dingen heten. Na een tochtje van een uur met een zeer rap veer waren we daar. Het bleek er knus te zijn, een blokje grachtenpanden nagebouwd, een Pallazo uit Venetie en nog wat ander shit. Het bleek er tering heet te zijn, maar gelukkig waren alle aanwijzingen ook in het portugees. Vandaag naar China geweest, ook hier kwamen weer formuliertjes aan te pas. Toch raar dat je in Europa dagen kunt reizen met een auto zonder ooit met je paspoort te wapperen, hier is aan het eind van de metrolijn al een grens. De grens met China was wel echt, dat is een slotgracht met allerlei prikkeldraad en heftigheid. Het bleek echter vooral een shopping centre te zijn zo vlak over de chinese grens. Enorme mall met wel regelmatig dezelfde spullen. Nou ik ben de twee t-shirts rijker en Maureen twee paar sloffen. Verder was het er ook warm, en hebben we een stukje van een straat ingelopen. We hebben er gestoofde sla gegeten en garnalen met bittere meloen. Dat was wel lekker, en een spare rib. Gister avond hebben we die typische keuken van Macau geprobeerd. Er was een soort groente saus met een olijf erin. Dat was waarschijnlijk met het oog op de portugese smaak. Verder een koolstoof gebeuren met stukjes paling erin. Wat ik zelf had uitgekozen ben ik al weer vergeten.
In dat Macau zelf hebben we bij een chinese hut gegeten. Daar leek alles in het chinees te zijn. Gelukkig bleek er later toch nog een beetje engels onder op de kaart te staan. Maar het hield niet over. Ook in Macau heb ik twee t-shirts gekocht. Ik laat een spoor na in de rekken. Steeds twee thirts missing. Al heb ik ook nog een chinees hakmes gekocht. Ik las weer in het aangeschafte kookboek dat het essentieel is bij chinees koken. Ik ga er nog achter komen wat het verschil is met een gewoon gesneden ui, en een ui gesneden met het chinese mes.
Morgen weer naar huis en nu klinken de beatles in het internet gebeuren, oh het is eigenlijk een koffieshop.
Morgen naar huis, eigenlijk overmorgen, 12.05...........................dan om 6 uur in Nederland, lekker vroeg in de ochtend.

Bali laatste dag

Zo al weer de laatste dag op Bali. Gisteren is Nizar al vertrokken. Ik maakte me nog een beetje zorgen of hij wel echt weg zou gaan. Dat La bella vita op Bali stond hem wel aan. Het is beter dan zijn leven in de campong. Maar ja, hij hoort daar en had nou ook niet meteen alle skills om op Bali een gloedvol bestaan op te bouwen. Hij had al wel aan Zany gevraagd of ze geen baantje voor hem wist. Maar ja het leven is hier voor veel mensen al moeilijk genoeg zonder ook nog eens voor Nizar te hoeven zorgen. Ik dacht even oh oh, als hij maar weg gaat, ik zei daar moet je naar toe voor de incheck linksaf, en hij gaat rechtsaf, ik dacht oh god, maar ja ik ben maar blijven staan tot hij daadwerkelijk achter de horizon van het inchecken verdween. Later stuurde hij een sms dat hij in Djakarta was, dus het zal wel goed gegaan zijn. Daarna 's avonds in een soort bierstube gegeten en ben ik nog een keer alleen uit geweest, where is your bf. Moest ik steeds aanhoren. Die is weer thuis.
Zo terug naar het hotel. De kamer was 20 euro per nacht, met airco en verder was de kamer wel redelijk basic. Maar er was een zwembad, en 300 australiers die voor australiers rustig waren. E'en keer zaten er nederlanders van het verantwoorde model, duidelijk herkenbaar. Overigens pik je de hollanders er ook wel redelijk uit. Er lopen hier wel mensen rond, met de schaamte voorbij. Heren die met een gezellige buik, met hun halfblote torso gaan eten. Dames in hun beste zomergoed, gisteren een dame met een doorschijnende broek. Zo'n broek die onder iets moet, en niet al zo dat je de hele gezellige onderbox ook ziet, er stonden gelukkig geen beertjes of andere onzin op. Ik heb nog geen vrienden gemaakt onder de toeristen. Zelfs de relnicht doet wel aardig maar ik hoef er geen vrienden mee te zijn.
Op naar Hong Kong................

vanille uit Ubud

Vandaag Maureen opgehaald uit Ubud, we gingen met Zany mee. Het eten was gisteren in Ultimo, een italiaans restaurant, en een echte hot spot. Op de achtergrond zong een dame, live een jazzy repetoire. We moesten lang wachten op een plek en werden op de sofa geplaatst, zodat we bijna lounchend moesten eten. Naast ons zat een groepje dat steeds luider werd en dingen als baci, baci naar elkaar riepen. Nou ja het was wel naar italiaanse smaak zullen we maar zeggen. Ik had een bistecca alla piazoillia (zal ik wel verkeerd schrijven). Naar de dramatische panna cotta durfde ik dat geen tweede keer te proberen. Die Panna cotta was een soort van melig. Ik weet niet hoe ze het voor elkaar kregen, ook het sjak advies van drank erdoor was niet opgevolgd. Ik nam een limoen ijsje met mango spaghetti , daar leek het tenminste op. Samuel nam een creme brule. Ook die vond ik anders dan je zou verwachten, het was heel erg veel boter smaak, ik miste daar juist weer het meel effect, en zeker ook het eier effect. Omdat we hier toch op bali zijn had ik er vanille door gemikt. Maar ja wie ben ik, een ouwe zeur zeker. Maureen vond ook al mijn panna cotta beter. Dus het legt niet helemaal aan mij.
Ik denk wel dat ik mij kan aanmelden als chef hier, kan Maureen mooi die jazzy nummers zingen.
Vandaag dus naar Ubud, met Zany en Samuel. We hebben daar vooral over de pasar gelopen een lunch gedaan en Maureen opgepikt. Cis ging naar Amed. Het dorp waar Maureen al eerder was en waar de verhalen vooral over ongedierte (scorpioenen, duizend poten en kakkerlakken).
Daarna moesten we naar het vliegveld om Ben op te halen. Morgen gaan Nizar naar huis maar hij heeft geloof ik niet veel zin. Kan ik me ook wel voorstellen hij heeft natuurlijk toch echt een week vakantie gehad van zijn eigen leventje, maar ja hij heeft geloof ik hier niet echt iets ontdekt wat een gat in de markt is waardoor hij ineens op Bali als meneertje zou kunnen leven.
Het eten in Ubud was niet veel bijzonders, het heette rijsttafel, maar op de rest van bali zou je het Nasi Campur noemen, terwijl wij het waarschijnlijk weer Nasi Speciaal bij de toko zouden noemen.

Geen blokjes en geen foto's

Vandaag valt er nog niet zoveel te melden. Te laat uit bed gerold, omdat we gisteren na de Q bar nog La Vida loca geweest waren. De ervaring leert wel dat die typen hier een weinig kunnen dansen. Ze doen hun best maar zelfs de go-go dancers, dansen nog geen deuk in een pakje boter. Die la vida loca bleek een soort gemixed tent te zijn. We gingen tegelijk met twee jongens er heen, ze gingen onderuit met de brommer, en daarna was het wel gedaan met de mooie benen van die ene jongen. Tenzij je het leuk vind om het net als Mae West te doen met mensen die (bij Mae van het boksen) lekker onder het bloed zitten. Het was alleen wel prettig dicht bij het hotel dus zijn we naar huis gewandeld in de mexicaanse nacht. Vandaag bij het zwembad gelegen en naar het strand geweest. We gaan zo met Zany en Samuel eten. Oh ik mag al wel weer opschieten.
Verder lees ik een saai boek, over een zelfingenomen, zwarte, homosexuele, sf schrijver. Ja als James Balwin al de jackpot had met zwart en gay, dan mag deze meneer wel helemaal buiten zijn city pumps lopen. Maar ik vind het boek nog niet het beste boek ooit, of zelfs het beste boek tijdens deze vakantie. Misschien vandaag, maar dat komt omdat ik alleen in de Deense vertaling van een boek over Tracey Lords gekeken heb, en in een boek uit de Ooievaars reeks (Romantiek van eigen bodem) van Leni Saris, helaas is mij de titel ervan ontschoten, maar volgens mij had ik het nog niet gelezen, dus het het kan niet Romantiek binnen de afdeling bodem geweest zijn.

Ja ja

Gezeur met foto's

Nou die foto van Nizar houden jullie nog steeds tegoed. Ik zit nu weer in het blokjes internet cafe. Ik vind het al een klein wonder dat ik een blog kan maken. Gisteren hebben we Cis A. getroffen. We hebben samen gegeten en vanmorgen hebben we een slinger gehad naar Zany. Ik wilde op jacht naar een schilderij en Zany weet prima waar en hoe je een goede deel kunt krijgen. Meestal gaat het met weglopen en heel veel boos kijken en gezeur, maar krijg je wel je item voor de helft van de prijs. Het is een schilderij geworden met twee boedha's en een soort naieve voorstelling van het mooie leven op de sawa. Wel gezien door de ogen van een kunstenaar dus of het in het echt ook zo leuk is, tja dat weten ze alleen hier. Daarna nog een thirt en een pakje voor Nizar gekocht. Daarna gegeten met zijn drieen omdat ik in een spending mood was heb ik getracteerd, die 2,5 euri kon er wel vanaf. Ik had alleen wel net een rommelend buik, nu niet meer, dus misschien zit er ook nog een gratis ontslakken gedeelte bij het eten. Ook nog de foto's voor Nizar laten ontwikkelen, dat lukt hier dan weer wel. Daarna nog in bali bakery een koffie gedronken en een ijs gegeten. Omdat het 5 keer zo duur was wilde Zany tracteren. Echter haar nicht (een echte, met T&A) kwam worsten ophalen en haar vriendje moest laten zien dat hij rijk was dus hij rekende alles af. Handig voor Zany. Daarna nog geruime tijd door de Carrefour gehuppeld; een enorme supermarkt. Zany was te laat voor haar volgende afspraak maar daar had ze toch al niet zoveel zin in.
Dat gaat om een dame die een jaar in Bali wil blijven maar we vroegen ons af waar ze van zou moeten leven. Ze geeft Reiki, maar ja met al die meisjes die je hier al massage, ying, yang en ping pang aanbieden vraag je af of het een gat in de markt is.
Gisteren te lang met mijn achterwerk bij het zwembad gelegen waardoor ik vandaag een beetje aangezet was, maar dat zal naar een dag in de zany mobiel wel weer over zijn, dus kan ik morgen weer.
Heerlijk dat niets doen. Ik heb toch wel aanleg voor rijk zijn geloof ik.

Oh oh

Nou als deze blog lukt is het een klein mirakel. De helft van de letters zijn blokjes, dus het is een beetje, om met Carry Tefsen (wie citeert haar nog op Bali); op goed geluk. Nizar is een vriend opzoeken, dus ik kan 10 minuten langer op het internet. Ik probeer de foto's maar niet te downloaden. Te ingewikkeld, ik plaats ze later bij de verhalen. Is dat een deal. Af en toe valt hier een spatje regen naar beneden, natuurlijk net toen ik bijvoorbeeld bij het zwembad lag. Maar verder schijnt voortdurend de zon, ik moet zeggen dat ik de kleine meisjes die vragen of ik een massage wil nog kan weerstaan.
Gisteren in de taxi Denpasar ingeweest, dat is zeg maar waar de Balinezen een grote stad hebben alhier. Eerst naar een soort toeristen markt, maar die bleek half afgefikt te zijn. Waar is de brandweer wanneer je die nodig hebt. Aan de andere kant die miljoen tshirts en gebatikte lappen ja dat wil wel branden. Er stond in de rough guide dat de andere pasar was afgebrand, maar misschien is dat hier dagelijkse kost.
Verder naar een mal, dat bleek een enorm, doch enigsinds sloom warenhuis te zijn, met eindeloze collecties net niet spul. Daarna weer op zoek naar een schilderijen handel. Nu ben ik de min of meer gelukkige eigenaar van een schilderij met een balineze jongenman in het midden. Maar ja je ziet niet vreselijk duidelijk dat het een jongen is. Maar kunstig is het wel. Daarna weer met de taxi terug naar het hotel. Het was een mooie toch zullen we maar zeggen. 's Avonds ben ik nog een locale supermarkt ingeweest, maar daar kon ik niet echt iets van mijn gading vinden, misschien scheelt het ook nog dat ik in Hong Kong een slag kan slaan. Vanmiddag komt de door mij langverwachte tassen mannen.
Ondertussen wordt hier naast mij getimmerd. Het klinkt bijna als boven mijn hoofd. Misschien zijn dit wel mijn famous last words. Oh het leven gaat gewoon door. Mooi dan kan ik alle 2400 overige liedjes op mijn discman nog beluisteren. Gelukkig hoorde ik hier het mooie lied. Mother how are you today (laat ik zeggen dat ik verdrongen heb wie het zingt).
Verder stikt het hotel van de Ozzy's. Er is een die lijkt weggelopen van de crocedieel dundy set. Ze spreken natuurlijk een soort flying doctors spraak. Ik wil liever niet met ze praten. Er is een homo setje bij geloof ik. Een verscheen als dragqueen in de homo bar. Hij dook zelfs bij de andere sterren achter het gordijn en kwam later terug met een show deel. Nou houden die indische meisjes (m/v) erg van gewoon een dramatisch lied of een huppel lied ten gehoren te brengen (in de playback) . Soms aardig, meestal mmmmmm nou boeiend. Deze jongen uit het hotel maakte er echter een camp show van zodat er in ieder geval een glimlach om mijn mond verscheen. Wel raar om die jongen de volgende dag weer bij het ontbijt met een biertje te zien. Eigenlijk was dat de dag daarvoor maarja, het leven van een dragqueen gaat dus ook al over veel biertjes en niet over rozen. Vandaag doe ik lekker weinig, ik heb net een wandelingentje gemaakt voor de lunch, en ben nu hier en ga zo terug naar het hotel. Ik lees nu 'e'en of ander boek van een homo ('t zal eens niet) zijn biografie volgens een fan die inleiding schreef een groot genie. Uit het boek blijkt het nog niet echt. Maar ja normaal schrijf hij SF fictie, dat is natuurlijk ook not my cup of tea.

Nog meer Bali

De foto's moeten jullie op wachten. Gisteren en vandaag zijn we met de auto op pad geweest. Eerst om de dames weg te brengen. Naar een hotel ergens ver van Kuta aan het strand. Wel mooi maar kritisch ver van de disco. Was ook een mooie tocht, toch wat van de ingewanden van Bali gezien. Hotel 1, en stad 1 werden afgekeurd waarna we nog een uur verder gingen rijden. Dat beviel de dames beter, en ze konden er blijven. Van onze trip door bali is toen een minder terecht gekomen en we zijn langs de kust terug gereden, dezelfde weg als heen. Het stikt hier echt van de tempeltjes, je bent zowieso ook verplicht wat thuis te hebben. Maar in de dorpen lijkt het of er om de drie huizen nog een tempel is. We zijn vandaag naar twee toegeweest. Een is Tanah Lot, dat is een tempel op een rots in zee. Bij hoog tij kun je er niet naar toe lopen. Je kan daar beneden een paar rijst korrels in je hoofd laten duwen en een bloem achter je oren, het tij was echter al op waden, zodat we het achterwege hebben gelaten. Daarna nog naar een tempel aan een meer. Helaas was het daar mistig en regen zodat het op het moment zelf vooral koud was. Later klaarde het iets op. Leuk voor het foto moment. We hebben twee van de drie bali meren gezien. Verder eten we natuurlijk flink veel. Vandaag bij een een touritrap ding geweest met buffet, ik hoefde me niet te generen als hollander, het zat er vol mee. Ik zit liever in een kleine rot warung te eten. Er zijn hier echter ook tal van grote (enorm soms) restaurants hele maal gefungsenged, en gepingponged in bali style. Maar ja ik weet het niet helemaal.
Er zijn natuurlijk tassen besteld. Die worden vrijdag afgeleverd. Helaas doet de camera foto downloaden het niet. Jammer, nou ja ik zie ze zelf in ieder geval. Ook belangrijk
Ik lees nu zoet een boek over een paar jongens en een oude schuit die eind 19e eeuw nederland onveilig maken.
De lemoncello is hier 1,4 euri per shot. Dat moet ik voor de liefhebber even vermelden.

Internet is hier traag

Ondertussen weet ik niet of iemand het blog leest. Internet is hier in ieder geval maar sloom. Dat kan ik overigens niet zeggen van sms, ik heb inmiddels 20 keer het bericht van tineke ontvangen. Mijn god steeds hetzelfde bericht, terwijl ik zit te typen nog een keer, nou ik ga klagen bij de Hi, Tineke misschien moet jij ook maatregelen nemen. Ik ga nog een keer kijken of het lukt met de foto hier, maar ook dat vraag ik me af.
Verder zit ik in een ander hotel dan Maureen en party. De dames Sabine en Marjolein. Marjolein was 10 juni jarig, en bij de plaatselijke bali bakery had Sabine een taart besteld. We zaten echter in een vage hardrock kroeg. Gelukkig was de band er net mee gestopt. Daarna gelukkig niet die nacht, maar de volgende dag, moest ook nog de verjaardag van Nita gevierd worden. Ik weet niet of het lukt met de foto. Misschien moet ik dat thuis dan maar met de edit knop doen ofzo. De moderne tijd, net wat u zegt.
In Kusnadi zijn hollanders naast ons gaan zitten, ze informeerden naar het weer, of het iedere ochtend regende, maar ja ik ben geen expert op gebied van het plaatselijke weer. Gisteren niets bijzonders gedaan, eerst bij zwembad gehangen, toen gelunched en toen naar het strand. Terwijl we s avonds met de dames hadden afgesproken. Daar hebben we weer eenvoudig indisch mee gegeten.
De dag daarvoor na de lunch met Nita zijn we naar een pasar geweest. Maar ja Nizar was nog geen expert in het van het lijfhouden van vrouwtjes die de weg wilden wijzen of het inkopen van vanille. Dat ging nog wat moeizaam. Ik dacht met zo'n jongen erbij moeten de prijzen vreselijk laag worden, maar daar moet ik hem nog op trainen.
De foto ik geef het op...........

Jammer.

Bali

Eindelijk eens geen Peru op het blog, nee azie, bali en Hong Kong. Ik kan het niet laten om de eerste foto van Hong Kong te laten zien. Je gaat bijna zingen, its a raining morning in Hong Kong and it seams to be raining all over the world" However according safe routines we can not refill the plan and load luggage during a thunder storm. So we have to wait at least another half an hour before we can refill. We can control all except the weather.
Verder is het Internet hier niet echt snel te noemen en zit ik op een soort lounche kussen waardoor ik niet weet of ik hier straks nog een beetje soepel vandaan opspring. Ik weet het niet met het binnenhalen van foto's zonder foto's is het natuurlijk wel saai.
Verder is er nog het avontuur rond de kleine Nizar. Hij is 23 en uit Bogur (ik dacht Jakarta; maar ja het is een uur of wat verder rijden). Ik had via de moeder van Ben geld gestuurd en daarmee was een ticket aangeschaft. Maar ja Nizar heeft nog nooit gevlogen. Ik had al verschillende sms's jes van hem gehad waaruit blijkt dat hij zich zorgen maakt over het avontuur ( will you give me eat). Maar ja op het sms'sje heb je geld voor de taxes op het vliegveld had hij niet gereageerd. Ik leg dat dan uit als een ja. Maar gelukkig bleek Zanny hem meegenomen te hebben. Ze had ook zijn taxe betaald, en hem bij de hand genomen. Anders stond hij waarschijnlijk nog op Java. Gelukkig is het een aardige jongen, waardoor ik nog een dag wacht met hem weer naar huis sturen. Marjan die foto opladen is toch waarschijnlijk net een straat te ver voor dit internet cafe. Dus die hou je van me te goed. Je zal zeg maar watertanden van jaloezie.