Oh oh

Nou als deze blog lukt is het een klein mirakel. De helft van de letters zijn blokjes, dus het is een beetje, om met Carry Tefsen (wie citeert haar nog op Bali); op goed geluk. Nizar is een vriend opzoeken, dus ik kan 10 minuten langer op het internet. Ik probeer de foto's maar niet te downloaden. Te ingewikkeld, ik plaats ze later bij de verhalen. Is dat een deal. Af en toe valt hier een spatje regen naar beneden, natuurlijk net toen ik bijvoorbeeld bij het zwembad lag. Maar verder schijnt voortdurend de zon, ik moet zeggen dat ik de kleine meisjes die vragen of ik een massage wil nog kan weerstaan.
Gisteren in de taxi Denpasar ingeweest, dat is zeg maar waar de Balinezen een grote stad hebben alhier. Eerst naar een soort toeristen markt, maar die bleek half afgefikt te zijn. Waar is de brandweer wanneer je die nodig hebt. Aan de andere kant die miljoen tshirts en gebatikte lappen ja dat wil wel branden. Er stond in de rough guide dat de andere pasar was afgebrand, maar misschien is dat hier dagelijkse kost.
Verder naar een mal, dat bleek een enorm, doch enigsinds sloom warenhuis te zijn, met eindeloze collecties net niet spul. Daarna weer op zoek naar een schilderijen handel. Nu ben ik de min of meer gelukkige eigenaar van een schilderij met een balineze jongenman in het midden. Maar ja je ziet niet vreselijk duidelijk dat het een jongen is. Maar kunstig is het wel. Daarna weer met de taxi terug naar het hotel. Het was een mooie toch zullen we maar zeggen. 's Avonds ben ik nog een locale supermarkt ingeweest, maar daar kon ik niet echt iets van mijn gading vinden, misschien scheelt het ook nog dat ik in Hong Kong een slag kan slaan. Vanmiddag komt de door mij langverwachte tassen mannen.
Ondertussen wordt hier naast mij getimmerd. Het klinkt bijna als boven mijn hoofd. Misschien zijn dit wel mijn famous last words. Oh het leven gaat gewoon door. Mooi dan kan ik alle 2400 overige liedjes op mijn discman nog beluisteren. Gelukkig hoorde ik hier het mooie lied. Mother how are you today (laat ik zeggen dat ik verdrongen heb wie het zingt).
Verder stikt het hotel van de Ozzy's. Er is een die lijkt weggelopen van de crocedieel dundy set. Ze spreken natuurlijk een soort flying doctors spraak. Ik wil liever niet met ze praten. Er is een homo setje bij geloof ik. Een verscheen als dragqueen in de homo bar. Hij dook zelfs bij de andere sterren achter het gordijn en kwam later terug met een show deel. Nou houden die indische meisjes (m/v) erg van gewoon een dramatisch lied of een huppel lied ten gehoren te brengen (in de playback) . Soms aardig, meestal mmmmmm nou boeiend. Deze jongen uit het hotel maakte er echter een camp show van zodat er in ieder geval een glimlach om mijn mond verscheen. Wel raar om die jongen de volgende dag weer bij het ontbijt met een biertje te zien. Eigenlijk was dat de dag daarvoor maarja, het leven van een dragqueen gaat dus ook al over veel biertjes en niet over rozen. Vandaag doe ik lekker weinig, ik heb net een wandelingentje gemaakt voor de lunch, en ben nu hier en ga zo terug naar het hotel. Ik lees nu 'e'en of ander boek van een homo ('t zal eens niet) zijn biografie volgens een fan die inleiding schreef een groot genie. Uit het boek blijkt het nog niet echt. Maar ja normaal schrijf hij SF fictie, dat is natuurlijk ook not my cup of tea.