Geflopte activity

Voor mensen die mijn blog volgen die weten dat een enorm hoogtepunt op de sociale kalender een activity was. Het is iets waar je tegen een paar euro bij iemand thuis een maaltijd koopt waarna er een feestje volgt waar je ook zelf je drankjes koopt. Mensen stellen hun huis beschikbaar voor een feest, dat is het meer. Nou ja ze hebben hier natuurlijk allemaal geen rode rot cent, dus zo erg is het niet. Was er gisteren weer één, ik had er stoere verhalen over verteld, voorzover je in een kringentje bier drinken natuurlijk stoer kan vinden. Bleek ik het ernstig verkeerd begrepen te hebben, en was het meer een soort van invitatie voor de lunch. Nou Sammy moet nog wel leren om zulke dingen uit te leggen. Nu lag er gisteren een pakket eten in de receptie, het was een bananenblad met rijst erin. In de rijst zat een ei, een stukje kip en een soort van calamata olijf. Ik heb het pakket van Liesbeth en Reinier maar weggegooid. Reinier is toch al bezig met een spreekbeurt over zijn darmen iedere ochtend. Dus het was vast een nuttige bijdrage geweest voor een spreekbeurt onderwerp. Er komt even geen nieuwe foto op het blog. Gisteren had ik me laten uitnodigen door een meneer die aan zee woont. Of liever gezegd hij had de sleutel van iemand die voor de finse ambassade werkte en Finland betaalde voor een mooi ingericht appartement voorzien van aanzienlijk meer luxe dan het huis van Diego. Het huis van Diego had bijvoorbeeld geen 3 toiletten en twee badkamers. Verder was er een lift waarmee je direct in het appartement kwam. Het zat wel direct boven het plaatselijke Leidseplein waardoor het wel dag en nacht een gezellige boel is. Peruanen houden van veel, veel, veel bier drinken waardoor ze natuurlijk ´s avonds helemaal gezellig zijn.

In Lima

Weer terug in Lima. Het was veel gereis gisteren. De bus naar Trujillio zou er zes uur over doen, maar hoe ze daar bij komen is een raadsel. We deden er bijna 10 uur over. Gelukkig waren de kamers er nog in het hotel. Ik stond alleen een uur te laat op de stoep van Victoria Julia. Ze deed dan ook niet open. Ik heb hard genoeg op de deur geklopt. Heb daarna bij haar om de hoek maar Chinees gegeten. Met garnalen en kleine stukjes kip, het was een kommentje gebakken rijst. We lekker. In de bus hadden we alleen gelunched met crackers. De kip liep nog levendig door het restaurant, verder op lag een dooie kip in stukjes. De keuringsdienst van Waren zou een atack gekregen hebben, een cola uit een flesje en wat crackers uit een dicht pak leek me een beter plan. Ook eten we veel bisuitjes, die zijn hier heerlijk. Liesbeth koopt er pakken van. Meestal waar 20 pakken in zitten. De bus tocht was wel mooi. Hij ging dwars door de Andes. Soms zweefden we bijna tussen hemel en aarde boven een rafijn. Er was ook al eens recent een bus naar beneden gestort. Gelukkig niet die van ons. In vergelijking met het bedrag dat die meneer ons voorrekende hebben we geloof ik 90% bespaart. De bus was 25 euro p.p. Inmiddels is het weer na de lunch. Er staan nog twee onderdelen op het programma. Het eerste is het leuke was ophalen, daarna komt Sammy nog. Ik was al naar de toeristenmarkt met de rest afgereist. Ik dacht echter dat ik een date had met Aldo, Aldo dacht daar anders over dus ik stond voor Piet Snot voor de Mac Donalds in Miraflores. Gelukkig was het onderdeel van de wandeling terug. Daarna heb ik nog een jongenman Diego in de ogen gekeken. Na alle Victors waarmee ik gisteren in de weer was, was een Diego een welkome afwisseling. Overigens heb ik Diego alleen in zijn ogen gekeken en geen verdere dingen met hem uitgespookt hij leek wel aardig. Even nog over alle Victors van gisteren. Het is natuurlijk zo dat Victoria Julia drie zonen heeft, Carlos, Victor en Victor Julio. Toen ik terugliep van haar huis ging ik het Plaza di Armas zitten, dat is altijd een goede plek om jongemannen en schoenpoetsers te bekijken. Ik had al snel aanspraak van een Victor. Maar die moest op een bepaalt moment naar huis. Toen kwam er een Victorio voorbij. Die was weer in gezelschap van Ceasar. Met Ceasar had ik lang geleden al een keer heel veel wijn gedronken. Daniel was daar ook bij. Ja sorry al die namen. Gisteren was het een dag van Victor. Onthou dat maar.
Verder lees ik een vaag boekje met de titel Inca Cola. Het gaat over een paar suffe engelsen die een tour door Peru doen in zoiets als 1990. Het is een backpack classic. Ik lees natuurlijk niet vaak een backpack classic. Maar misschien is het genre ook niet helemaal voor mij. Ze gaan wel leuk naar Huaraz en daarna naar Bolivia. Misschien raak ik er nog door geinspireerd. Maar ik denk niet dat ik 2 weken in de Andes ga lopen en met diaree op een ezel zitten. Dan is op kantoor toch leuker.
Verder heb ik voor twee mensen goede souveniers gekocht. Natuurlijk ook voor mezelf. Een heel baal Alpaca-wol. Daar ga ik een trui van breien, ik denk met ruiten. Verder heb ik voor Michel en Marjan een kadootje gekocht. Voor Michel heb ik hard gewerkt aan de bestelling. Het is geloof ik een beetje gelukt. Dont get fooled by the rocks that i got. Voor mijn gewaardeerde zuster heb ik een flink stuk van puur cajamarcaans product bij me. Voor degene die zichzelf al daar zien snuffelen. Nee het is een meer donkere specialiteit.
Ondertussen toen ik voor de Mac Donalds stond is de rest van het gezelschap zich te buiten gegaan aan Pisco Sour. Het is was....... Misschien moet ik zo toch een douche nemen voordat ik mij in de rest van het programma stort. Het is in het internet lekker warm, zullen we maar zeggen.
Ondertussen heb ik ook een afspraak met Ietje en Francien. Die andere zullen wel denken, mijn god waar haalt Jacques ze toch allemaal vandaan. Maar ja het is vele jaren hard werk dat ik hier verricht heb en daar mag je ook wel een beetje van genieten zo ondertussen.

Cajamarca

Op 2700 meter hoog in de Andes. We zijn er met een bus heen gehobbeld. De bus leek soms niet veel sneller dan stapvoets te gaan. Ik opende in de ochtend een gordijn en keek meteen 500 meter naar beneden. Er was recent een bus in het ravijn gestort, ik heb het gordijn maar weer dicht gedaan en nog een beetje doorgeslapen. Voor de mensen die een beetje om geschiedenis geven is Cajamarca van belang. Hier is de veldslag geleverd tussen de Incas en de conquestadors, eigenlijk hebben de spanjaarden een paar duizend incas in de pan gehakt. Ze raakten bij het zien van paarden en baarden in de war. Gelukkig was sinterklaas niet van de partij. Anders was de paniek compleet geweest. De incas hadden de spanjaarden wel kunnen hebben maar gingen niet tot de aanval over, ofzo. Anyway de grote inca koning Atahualpa werd gevangen gezet en sprak af met de spanjaarden dat hij vrij gelaten zou worden als het hutje vol met goud zou liggen. Hij bleek echter nog niet heel katholiek geworden te zijn, waardoor de spanjaarden nadat ze een heel huis vol goud hadden

hem alsnog onthoofd te hebben. Daarna volgden nog vele bloedige slachtingen. Cajamarca was nooit een hele grote stad voor de Incas Cusco was veel belangrijker dan hier. Maar het was geloof ik wel een belangrijke tweede stad. Hier dichtbij heb je nog de baden van de Incas. Vlak voor de grote strijd waren de Incas lekker aan het poedelen en lieten ze de spanjaarden voor wat ze waren.

Verder zijn we naar de Ventamilas de Oscusco geweest dat zijn een soort graven waarschijnlijk die ze 1300 voor Christus in de bergen hebben uitgehakt. Maar niemand weet er precies het fijne van. Nu wil Liesbeth steeds naar een toilet. Ondertussen lees ik Paul Bowles. Het gaat over het mooie leven in Tanger, in Marokko. Ik ga wel binnenkort, hierna een boekje lezen over rugzak toeristen die in Peru op de weg van het lichtende pad ofzo geraken.

Ik heb net een gevulde advocado gegeten en biefstuk met pepersaus. Het was 3 euro dus dat viel wel mee. Verder dus zo´n hele nacht in een bus is toch ook wel een bijzondere ervaring al gebeurde er verder niets bijzonders, we gaan morgen overdag terug, dat zal ook wel een bijzondere trip worden. We scheuren tenslotte de andes af naar de kust. We wisselen in Trujillio wel van hotel omdat die we hadden nog al basis was. Al vond ik wel in mijn bed steeds geld, maar dat kwam misschien omdat het geld voor het dienstmeisje niet was weggehaald. Bedden opmaken schone handdoeken neerleggen, het hoorde allemaal niet tot haar kernkwaliteiten. Verder was het heel klein allemaal er zat 10 centimeter tussen de toiletpot en de muur. MMMMM nou ja het was maar voor 2 nachten. Het was een tip van Victor Julio maar het hotel is niet echt een tip om te onthouden. Ook door die grote wisseltruuk met dat busje, dat eerst 500 dollar was en toen 800 dollar. Gelukkig hebben we geen gebruik gemaakt van de service. Na morgen vliegen we weer terug naar Lima vanuit Trujillio. Ik vind het allemaal wel veel gereis. Ik blijf toch liever wat langer op dezelfde plek. Nu moet ik morgen alweer weg..............

Trujillio

We zijn nu in Trujillio, maar straks gaan we naar Cajamarca. We wilden eerst met een taxi gaan maar dat was nog al duur het was eerst 500 dollar en even later 800. Dat vonden we teveel en nu gaan we voor 15 euro zo ongeveer heen en weer. Vannacht en dan later overdag weer terug. In Trujillio ga je naar Chan Chan er is geen ontkomen aan, verder ga je naar de tempel van de zon en de maan. De ene mag je niet in, je mag er zelfs niet tegen opklimmen. Het hotel dat ik met veel moeite heb gevonden valt een beetje tegen. Liesbeth zegt dat het beter is dan het hutje van Diego, maar ja dat kan heel snel, dat was helemaal niets, een strooien dak, geen vloer alleen een soort slaapkamertje vlak onder het dak. Ons hotel is heel sober, ze waren vanmorgen nog net niet klaar met mijn kamer schoonmaken. Verder was ik een beetje bang omdat we geen gebruik maakten van de dure service. Maar dat bleek gelukkig geen probleem te zijn. Ze dachten waarschijnlijk als ze makkelijk ja zeggen tegen 500 dan zit 800 er ook wel in. We kregen wel een verhaal dat de weg heel slecht was.

Welnu gisteren zijn we eerst naar de Tempel van de Zon geweest. Al zie ik dat er vooral een foto is van de tempel van de maan terwijl we de weg aflopen van de tempel van de zon. Voor de liefhebbers is hij uit de Moche cultuur. Die is van een paar honderd jaar na christus. Daarna hebben ze het sooitje in de steek gelaten en hebben ze iets verderop Chan Chan gebouwd. Waar we daarna zijn heengegaan. Daar mochten we een hele tijd in de woestijn rondlopen. Het is daar mooi maar wel warm. Daarna zijn we nog naar de tempel van de draak geweest. Die is ook onderdeel van de Chan Chan cultuur. Vandaag zijn we een beetje door Trujillio aan het lopen geweest. Een paar tshirts gekocht en naar het museum geweest. Nu heb ik een ketting van Lapis azul. Ik heb nog geen flauw idee hoe ik aan die stenen voor Michel moet komen. Zucht.........maar dat moet ook vast in Lima lukken. Verder is het hier behoorlijk warm, al ben ik blij dat het gelukt is met de fotos. We hebben net bij Demarco gegeten. De pasta was een beetje te gaar gekookt, maar ik vond het niet erg. Liesbeth vond het teveel pap en kreeg geen brok door haar keel, er was ook nog salade en een klein beetje fruitsalade. Reinier wilde graag wijn drinken.

Fotos

Hierbij toch maar eindelijk een foto. Het filmpje is een vergissing en heeft niets te maken met het project de film. Misschien we een beetje want jullie zien hoe Reinier Antonio 10 vragen stelt. Hier zien jullie mij samen met Liesbeth boven op een pre-inca tempel . Midden in het altijd zonnige San Isidiro. Nu is het wachten op Daniel. Dat ga ik maar zo in het hotel doen. Vandag vertrekken we naar Trujillio. Jullie zien de kerk van San Fransisco, niet in San Fransico maar van, dat is toch weer een verschil. Hij was dicht cerrado para todo. Dat is hier toch ook wel ernstig in de mode.
Ik ga op Daniel wachten.........

hihi

Nou de video boodschap is niet veel een foto was beter geweest. Anyway jullie zien Antonio een van de 10 vragen beantwoorden. Hij wil een baantje in toerisme hebben dat is zijn grote droom. Ondertussen hoor ik van Tekla niets. Leeft ze nog, het zal we druk geweest zijn met de ontruiming. Nu zijn geloof ik wel de batterijen van de camera al weer op door mijn film avonturen. Lekker sloom, mmm ik ga maar nieuwe kopen. Ze waren 50 cent dus daar kan ik me niet echt een buil aan vallen.
Het was flink warm in het centrum van Lima. We hebben wel een leuke wandeling gemaakt. Hebben op het Plaza San Martin een watertje of vruchtensap gedronken en zijn daarna door de winkelstraat gewandeld. Ik heb niets gekocht. Ik heb wel mijn Bali Today shirt vandaag aan Antonio gegeven. Ik had Antonio de laatste avond de vorige keer ontmoet. Maar omdat het hier niet zo groot is kwam ik hem alweer tegen. Vanmorgen stond hij in alle vroegte op de stoep om met ons mee te gaan naar het centrum. Als het goed is is nu nummer 4 van de groep gearriveerd. Ik ben niet meegegaan naar het vliegveld, dat kunnen Liesbeth en Reinier hoop ik ook wel samen af, al weet je het nooit. Ik mocht gisteren we de onderhandelingen met de taxi weer uitvoeren. Ze liepen een beetje schaapachtig achter mij aan. Ik kan wel melden dat we volgens mijn normen niet te veel hebben betaald.
Morgen naar Trujillio. Met veel moeite een hotel kamer gevonden. Ik moest er Victor Julio voor inschakelen. Die ging bellen met een vriend die een hotel heeft. Het bleek echter moeilijk te zijn om gewoon te reserveren. De peruanen willen boter bij de vis zien, dus toen moest ik naar een bank toe om geld over temaken. Jammer was alleen dat ik naar de Interbank was gegaan en daar 3 kwartier in de hitte had staan wachten, waarna bleek dat ik eigenlijk bij de Continental bank had gemoeten. Lekker sloom......... ik was er mijn hele middag aan kwijt dat terwijl ik met mijn katerige overhitte lijf eigenlijk een siesta wilde houden. Ik moet zeggen van mijn plan om iedere dag een siesta te houden is nog niet veel terecht gekomen. Ik heb vandaag voor het eerst een dutje gedaan onder de middag, oh ja en ik was ook nog brak van het uitgaan. Het valt niet mee, oh nee.......

Filmpjes in plaats van foto

Shit heb ik filmpjes gemaakt in plaats van foto´s mmm. Nou het zal mij benieuwen. Ik denk niet dat het veel is. Maar ik laat ze gewoon op of het allemaal niets kost. Ik heb weinig meegekregen van de inaugratie van Obama. We vragen hier alleen in het kader van die vragen aan iedereen of er iets gaat veranderen met Obama aan het roer. Ze zeggen dingen ach hij is god niet, hij is maar president van één land, dat soort dingen. Maar het is wel leuk om het te horen van de mensen. Verder hebben we de hele dag door Lima gewandeld. Het museum voor de kunst was dicht, de kerk van San Fransisco ook en de kerk van Rosa de Lima ook. Het lijkt hier best heel westers met een Rijksmuseum, een Stedelijk museum en meer van dat soort fraais. Ik ga even het bericht publiceren om te kijken wat het is geworden met de foto...

Lima

Liesbeth houdt ondertussen gesprekken over waar ter wereld je allemaal andijvie kunt eten. Dat is van groot belang, omdat ze gaat proberen niet andijvie etende volkeren te bekeren. Bij ons Iquitos in het hotel zat een groep van de Evangelische of Andere Kerk. Die gingen in de jungle een kerk bouwen, want daar zo vonden zij grote behoefte aan. Ze hadden dit daarvoor in Zambia of ergens in Afrika gedaan. De dame waar de rest mee had gesproken zag er ook uit als een rechtschapen christen. Toch mooi........ Ik weet alleen niet voor wie.
Vandaag zijn we relatief in alle vroegte teruggevlogen naar Lima (10.00 s morgens). Dat ging allemaal heel voorspoedig. Rond 13.00 waren we in het hotel. Ik had alleen gezegd dat we veel later aan zouden komen waardoor de kamers nog niet klaar zijn.
Gelukkig is het hier minder heet dan Iquitos, 35 graden is toch wel warm. Hier is het geloof ik 26 graden, dus dat scheelt een slok en borrel.
Met de fotos gaat het ondertussen nog niet heel goed. Mijn kleine camera laat steeds batterijen helemaal meteen leeglopen. Of ze laden niet op.
Gisteren was na Nauta nog een avondprogramma. Er was eerst een gezamenlijke maaltijd met Cela en haar zus, 23 nichtjes en Diego. Ik had me laten uitnodigen bij zoiets als Carlos, daar was een ceremonie voor zijn vader die zes jaar geleden overleden was. Ik ging daar na heel snel een paar frietjes met kip gegeten te hebben met Nestor heen. Carlos bleek het zelf echter te saai te vinden en was nog niet thuis. Na een tijdje naar een broer geluisterd te hebben die het vooral had over hoeveel pa misten en hoe god en jezus voor ze waren zijn we weer weggegaan. Bij Nestor thuis hebben we daarna een bliksem bezoek afgelegd. Waarna we weer terugkonden naar de Boulevard om te kijken hoe er bier werd gedronken en hoe kleine meisjes kauwgom verkopen en een oma gepunnikte zaken. De oma bleef heel lang naast mij staan toen ze voor de vierde keer te had gekregen dat ik niets van haar wilde. Ik was natuurlijk bang dat ze dood zou neervallen. De kleine meisjes van 5 -6 jaar gingen aan mij zitten. Ook niet iets waar ik heel erg van gediend ben op het moment dat ik mij net probeer te concentreren op een besprekje.
Daarna heb ik rustig mijn koffer ingepakt. Het gewicht is inmiddels gedaald naar net onder de 20 kilo. God wat sleep ik toch allemaal mee.
Cela en de moeder van Diego en een van de 13 jarige sloerie nichtjes van Diego hadden hempjes aan van Maureen. Nu is Cela wel een beetje vetter dan M, maar ze had zich toch in een hempje weten te wurmen. Tja wat zal ik er van zeggen, de herinnering aan M. is wel helemaal weg. Maar ja het is goed dat ze gebruikt worden en die latina´s lopen er toch wel meer sexy bij dan de mensen in Indonesie. Ik raak ook snel door mijn oude tshirts heen hier.
Voor vandaag is er verder geen programma. Ik had verwacht dat meneer Antonio op het vliegveld zou staan maar die stond er niet. Verder had ik in Iquitos nog een beetje op Nestor gerekend maar ook hij was er niet. Diego was er wel, dat viel weer mee. Jorge had de hele tijd geen tijd voor ons, die was te druk met werk (?) en een vriendje. Nu schijnt hij zelfs met het vriendje naar Cusco te zijn, het loont toch om achter toeristen aan te lopen.
Ondertussen begrijp ik dat het werk ontruimd was in het kader van de oefening, maar dat er nog wel belangrijke verbeter punten zijn. Nou die ga ik dan wel vernemen. Jammer dat ik de sensatie mis.

Terug uit Nauta

Het zou natuurlijk als een werk afspraak kunnen klinken, ja nee ik moest naar Nauta, en ik kan niet anders zeggen dan dat het er heet aan toeging. Het voorstel was om naar een Cotcha te gaan, een soort natuurparkje waar ze hier dol op zijn. Maar eigenlijk zag ik het niet heel erg zitten en we gingen met een taxi, dat was 2,5 p.p. en die reed helemaal door naar Nauta, ik vond het niet erg. In Nauta zijn we met twee vriendelijke schippers meegegaan. Die voeren ons weer voor een paar tientjes naar de bronnen van de Amazone, er springen twee rivieren in elkaar en dan begint de Amazone. Nu ik weet dat er zoetwater dolfijnen aan alle kanten in de Amazone zwemmen zie ik ze ineens ook overal. Eén toen we net in de boot zaten en later nog een keer één. Maar ja het was maar even. Ze zijn te druk om goed te poseren. Die tochten op de rivier zijn altijd mooi. Het werd een beetje wonderlijk op de terugweg omdat Diego de hele tijd met de matroos zat te flirten, die het niet erg leek te vinden. Gelukkig was er de afleiding van de dolfijn. We zijn ergens op een uitkijktoren geklommen waar je het allemaal kom zien gebeuren. Maar ja je moet er wel een beetje fantasie voor hebben. Er staat wel een flinke stroming in het stuk van de Maranon rivier dat we opgevaren zijn. Ik vermaak me hier inmiddels met een Nestor, wat toch wel een leuke naam is.
We maken een film, dat komt omdat Liesbeth en Reinier altijd met zulk soort projecten bezig zijn. We vragen iedereen 10 vragen. Nou ja iedereen als we mensen een beetje beter tegenkomen. Vandaag was Nestor aan de beurt. Ze reageren allemaal heel goed en proffesioneel, meer proffesioneel dan ik zou doen. We hebben al een lijst met mensen, de tante van Diego, een visfarmer, Sammy, Eider, Diego en nu Nestor en we gaan er nog een paar aan toevoegen. Het is een leuk project. Nu moet er alleen iemand gezocht worden die al dat gepraat kan vertalen naar mooi nederlands. Dat is een deel van het project dat we nog even waren vergeten..........
Tja nu komt zo de tante van Diego met haar gaan we de laatste avond op stap. Maar ik ben ook uitgenodigd bij een mietje om te herdenken dat zijn vader 6 jaar geleden is overleden. Ik moet het allemaal zien te combineren.
Morgen gaan we terug naar Lima. Het leven zal een beetje overzichtelijk zijn, eigenlijk waarschijnlijk niet, maar we gaan het zien........

Geen foto

Allemaal avonturen. Gisteren bij Celia, de tante van Diego, we kregen Arroz con Pollo, in Nederland zou het kip met rijst zijn. Ze gooien er een speciaal kruid doorheen waardoor het erg smakelijk is. Verder was er salade van boomschors met advocado en tomaten. Ga toch een poging ondernemen voor foto{s op het blog. Anders krijg ik alleen maar gezeur en gedoe. Het lijkt te lukken, maar ja zeker weten doe je het niet. Gisteren uitgebreid in de jungle op pad geweest. Als echte toeristen een beetje opgelicht, en dat soort zaken. We zijn met een bekende van Manuel naar de jungle geweest. We hebben ons daarvoor in een boot gehezen. Eerst gingen we naar Belem, de krottenwijk die op palen gebouwd is en waar de Amazone of een rivier die daar op uit komt vrijelijk door de straten stroomt. Een straat heet er Venezia. Het begon echter flink te regenen, ik weet ook niet waarom ze tropisch regenwoud zo noemen. Ik ga er over nadenken. Daarna gingen we naar het Dolpinarium, niet in Hardewijk, maar gewoon bij

Iquitos. Daar zagen we inderdaad twee dolfijnen, zoetwater dolfijnen, ze hebben twee soorten, grijze en roze, het zijn net mensen. Hier zijn bang dat als je zwanger bent de dolfijn je kind overneemt of iets dergelijks. Daarna zijn we wezen kijken bij een visfarm. Het leek mij niet nodig om de dansende indianen weer last te vallen. Die worden toch al overstelpt met toeristen waar ze dansje voor moeten doen. Daarna hebben nog naar Kaaimannen en belachelijk grote vissen gekeken, beetje kleurgoudvis, met zwart en dan 2 meter lang. Wel bijzonder het was een beetje jammer dat het de hele tijd regende. Of tenminste een groot deel van de dag.

Anyways op zondag waren we dus bij Diego en zijn familie. Vorig jaar waren we per ongeluk ontdekt door zijn familie, toen hij met ons op stap was. Nu worden we door de familie geclaimd. Ik weet niet of hij dat altijd even leuk vindt. Hij is de deur uitgezet door zijn stiefvader waardoor hij zo op het oog heel idilisch woont onder een rieten dak met een roos bij de voortuin en in de achtertuin een stervruchtenboom. Maar ja het is niet allemaal rozegeur en manenschijn, het is natuurlijk binnen op de zeg maar lemen vloer niet heel luxe en als Willem A. de waterput zou zien zou hij meteen geld sturen voor twee emmertjes water, die Diego dan zelf zou moeten halen. Oh shit het is gaan regenen.

Weer vandaag beetje slome dag. Mijn nieuwe bekende Nestor kwam om 10.00 maar moest allerlei gedoe met zijn brommer waardoor we hem niet meer terugvonden. Ik heb mijn collectie tshirts een beetje weten aan te vullen, ja het was nodig.

Het is moeilijk om iedere dag een blog te schrijven. Zoveel maak ik nu ook weer niet mee. Ik heb net rijst met bonen en biefstuk gehad. De biefstuk hier is dun gesneden als een plakje ham en de rijst met bonen was doorelkaar geroerd. Een aardig gerecht maar niet het allerlekkerste gerecht ooit.

Ik hoop dat zo mijn kamer klaar is, het is 15.00 ze moesten het nog schoonmaken. Lekker sloom.

Weer in Iquitos

Zomer, nou het schijnt hier 98 fahrenheit te zijn, en een meneer die een centje aan ons wil verdienen melde dat het soms wel 39 graden wordt. Het is in ieder geval to darn hot. Maar ja dat was natuurlijk onderdeel van het plan. Gelukkig is in Iquitos alles nog min of meer hetzelfde. Iedereen komt ´s avonds producten aanbieden, en een enkeling biedt zelfs zichzelf als product aan. Het meisje met de slang was er alleen niet. Morgen gaan we met iemand met een boot de Amazone op. Het is de bedoeling dat we de hele dag onderweg zijn. We hebben al profiant ingeslagen. Water gaan we om de hoek nog kopen. Piere is niet komen opdagen op de afspraak met Reinier. Verder was Daniel te druk in Lima om mij te zien. Wat natuurlijk erg jammer was ook omdat ik altijd bergen kado´s voor hem bij me heb. Nou ja die kan ik binnenkort wel aan hem geven.
Ik heb voor de moeder van Eider wat van Maureen haar spulletjes meegegeven. De rest ga ik zo overhandigen aan de tante van Diego. Die ons wederom heeft uitgenodigd voor een lunch. Erg lief. Ondertussen is Diego door zijn moeder de deur uitgezet, en woont hij volgens eigen zeggen in een hutje van stro bij de Amazone. Die moeder van Diego is hertrouwd met een politie agent ofzo en die zal wel niet zitten wacht op zo´n mietje dat de hele dag niets doet. Verder is iedereen er gewoon.
Nu moet ik voor Michel from the Block peruvian rocks meenemen. Als hij er maar niet bij gaat zingen vind ik alles best. Ik heb nog geen foto´s gemaakt waarmee ik het blog kan opleuken. Dat zal ik morgen wel doen. De fotos met mijn grote camera doen er wel een week over om op het blog te geraken en dan ben ik alweer thuis.
Gisteren zijn we eerst naar het Museum geweest voor de oude peruaanse zaken. Ze hebben daar een granieten, zeg maar grafdeksel die geloof ik 2800 jaar oud is ofzo. Het is een van de hoogtepunten van de peruaanse beschaving, te vergelijken met het hunebed van Havelte. Net als het hunebed van Havelte had ook de steen van Chavin zijn religeuse betekenis in de loop van de tijd verloren. Daar waar het hunebed van havelte plaats maakte voor een vliegveld was de de steen van Chavin vele jaren in gebruik als tafel. Het verhaal wat ik Liesbeth heb verteld is dat hij vanaf 2400 jaar geleden in gebruik is als tafel, maar dat er wel veel discussie in de familie was of die oude tafel niet een keer weg mocht, en dit voor een paar duizendjaar.
Je ziet er een tafreel op van wat ze ook niet weten wat het is, waardoor ze net als ik een leuk verhaaltje er omheen jokken.
Die tempels van Chavin ben ik een keer geweest dat was wel indrukwekkend, maar net als alles hier een mooie tocht voor je er bent.

In Lima

Na een min of meer eindeloze vlucht zijn de 11.000 km weer achter ons en zijn we in Lima. Er stond een hele fanclub op de luchthaven, Eider, Franco en Alfredo. Het ging niet eens in 1 taxi. Jammer genoeg was er wat mis gegaan met de reserveringen in het hotel waardoor Liesbeth nu in een hotel om de hoek zit, waar ze in dollars moet betalen wat wij met soles kwijt zijn. Jammer net uitgebreid ontbeten. Maar ja omdat het ook meteen een lunch was had ik ook wel vreselijke trek.
Verder nog niet veel meegemaakt. Er is een boek uit Troost van Griphart, nou dat is al het zoveelste boek recent wat ik lees over eten. Duidelijk is dat geen chefkok ga worden wat ik denk dat experimenteren met smaken toch voor mij hogere wiskunde zal blijven.