Ze gaan alweer

Nou voor Liesbeth en Reinier zit het erweer op. Ze lopen nu nog rond om wat dingen te organiseren. Maar daarna vertrekken we naar het huis van Eider. Ik hoop dat we daar niet alleen op zijn verdieping hoeven te zitten het is daar tering heet. Ik ga vragen of we ook beneden mogen zitten. Morgen is daar de grote activity. Ik weet nog steeds niet wat het is. Maar zo gauw ik het weet ga ik het in Nederland ook organiseren. Het is volgens mij gewoon een feest met een maaltijd. Je moet alleen 10 soles betalen, nou ja dat is 2,5 dus het valt zwaar te overzien. Ik ben wel benieuwd. Maar ja ik heb ook logistieke problemen, morgen is mijn was pas om 18.00 klaar. Dus dat wil ik wel ophalen. Ik doe er nog een foto van Caral op. Dat was toch wel heel leuk. Volgens Manuel om nog maar eens met een naam te komen is er grote discussie in de Peruaanse archeologen club. Men is het er niet over eens of het een stad is, of een plaats met wat religeuse gebouwen. De dame die het ontdekt heeft, feitelijk herontdekt claimt dat het een stad is. Want een stad zo oud hadden we nog niet in Las Americas, anderen denken echter dat het een tempel complex is, zoals je er wel meer heeft. Anyway die dame organiseert exclusieve tours naar de site, en die zijn wel 300 dollar per stuk. Daar verdient ze zelf natuurlijk niets aan want zo zijn ze hier niet. Hihi

Anyway je kan een soort amphitheater zien, een paar tempels, en omdat het een stad moet zijn zijn er woningen ontdekt voor de sjiekere klasse en een kleiner huis met een eigen tempel gebeuren. Je krijgt natuurlijk bij die verhalen van een gids wel het gevoel, wat kunnen jullie hier nou van weten. Je moet het natuurlijk eigenlijk allemaal maar uit je duim zuigen. Nou ja je ziet grote brokken graniet gemetseld en er zijn resten van voedsel enzo gevonden, er moet dus wel duidelijk iets van stevige beschaving geweest zijn. Het is alleen maf dat het een soort midden in de woestijn is. Daarom is het waarschijnlijk ook snel weer verlaten, toen er een klimaatswijziging of iets dergelijks was. Misschien een modderstroompje, dat ineens linksgedraaid werd, in plaats van rechts. Een riviertje hier betekent altijd een stad en leven.

We reden eerst 30 km lang door eindeloze peperplantages en suikerriet. Dat steken ze in de hens voor ze het oogsten. Reinier denkt dat hij nu eindelijk het geheime inca recept heeft ontdekt voor bruine rietsuiker. Ik hoop niet dat hij het thuis gaat proberen. Al is het wel een leuk moment voor een activity kan de brandweer met iedereen aan de wagen geklamt ook uitrukken. God wat heb ik toch een dikke kop. Ik kan zo een ouwe inca worden. Nog een teint erbij en en 20 cm krimpen.

De mannen droegen daar van die cabellero hoeden, het is allemaal niet bedacht.