Asbestos

In Huaraz zijn de gebouwen niet zo vreselijk hoog, waardoor je meteen ook alle daken kan bekijken. Nou is Huaraz herbouwd na de aarbeving in 1970. Eigenlijk zijn daarmee alle gebouwen asbest verdacht. Een kleine inspectie, door iemand die een diploma heeft voor het herkennen en het fabriceren van asbest leverde ook vrij veel asbest op. Eigenlijk overal, gelukkig is het Peru nog een degelijk materiaal. Ik moet de foto dan ook met jullie delen. Met al die opgesomde voordelen, zou je het zelf toch ook weer gaan gebruiken. Het is in Huaraz natuurlijk de vraag of het erger is om bij een aardbeving je huis en je leven te verliezen of te stikken in de asbest. Marielle ik ga de foto in de cursus gebruiken. Het geeft me een mooie aanleiding om over stroopwafels, asbestos, peru en nog wat andere zaken te lullen. Als de foto tenminste download.

Verder als de foto downgeloaded is zet ik er ook nog een foto van de markt in Huaraz op. Daar lagen een hoop cavia opengesneden. Ook netjes met een stuk of zes cavia´s erin. Die waarschijnlijk ook wachten moesten tot ze iemand zijn lunch zouden worden. Verder ook allerlei vlees en stukken van beesten die wij normaal niet zien. Ik werd twee keer bijna onwel door kwalijke dampen. Ik werd ook nog bijna, maar bijna is dus niet gerold. Iemand duwde mijn portomonai omhoog, maar ik voelde het meteen. Met al die jongens hier voel ik natuurlijk meteen aandacht in de kruissteek.
Verder was het wel leuk, ik had nog bijna een weegschaal gekocht, maar toen het bleek dat het i euri 25 was kon ik ineens niet bedenken wat een mens er mee moest. Het was zo´n haak met daarboven kilo streepjes, maar onhandig meteen hele kilos. Waarschijnlijk handig als je van je vrouw 3 kilo cavia moet kopen, en voor 5 kilo schapenkoppen. Kun je op de markt nog even nagaan of je niet opgelicht wordt.

Ik had ineens wel de shopping kick. Ben 2 t shirt rijker, en wat zooi. Ik heb verder nog een tas aangeschaft voor een dame.

Ik krijg maar opmerkingen over die wit regels die eigenlijk peruaans zand geel zijn. Dus eh ik ben weer in Lima. Ik heb onderweg gedacht aan de verhalen over bussen die naar beneden donderen. Ik kan me er vanalles bij voorstellen. Zo hoog op een berg sjezen. Gelukkig heeft die Cruz de Sur twee bestuurders, die elkaar afwisselen. Verder is het vlak buiten lima een grote zand bende. Allemaal duinen, honderden meters hoog, onder een perfecte hoek van volgens mij 45 graden, maar het kan ook meer of minder zijn. Daar rijden ze natuurlijk ook als gekken. Dat terwijl het daar ook nog drukker is. Nou ik ben weer in Lima. De kans om hier onder een auto te komen is ook niet gering. Maar ik zal proberen uit te kijken.

Ok dan, en ik blijf in Lima. Ik heb wel genoeg van het door Peru reizen. Misschien ga ik Ietje nog opzoeken, en anders kan ik hier vast nog wel een nieuwe vriend vinden. Ik zet er nog maar een oudere foto van Lima boys op, van Humberto, Julio en Eider. Eider kijkt altijd stom op fotos hij gaat serieus kijken, maar lijkt daardoor vooral op een eend. Gelukkig heb ik die hier nog niet op een markt zien liggen. Ik heb die foto lichter gemaakt. Ik vraag me alleen af of het een succes is. Ze kijken nu een beetje als de fotos in The others.

Ik heb ondertussen het 13e boek uit. Het was nu Christopher Isherwood, Memorial. Ik heb ook een Stevie Wonder greatest hit aangeschaft. Maar het viel een beetje tegen. Rare keus van greatest hits, bijvoorbeeld Woman in Red.