Raar dat blog

Ik ontdekte de incalampen bij toeval. Archelogen vragen zich af hoe ze er gekomen zijn. Er loopt nu een debiel jongentje met zijn broertje de internet hut binnen.

Kan ik er ook tekst tussen proppen. Dit is een test. Eens kijken wat er gebeurt straks bij publicatie.



Ik heb net de taal terug gezet naar Engels, maar waarschijnlijk mag dat niet, want het is allemaal weer in het spaans. Oh de kookclub komt zonder mij bijelkaar. Ik ben benieuwd wat ze gaan maken. Ik ben wel snel vervangen zeg. Valt me nog mee dat ik niet in de kookpot ben gegaan.

De jongen op de foto is Alejandro. Die houdt voorlopig nog het record met op tijd zijn, en mij zien. Dus eh we kunnen nog wel een keer afspreken. Na dat die Mitcher niet kwam opdagen, ben ik maar op tempel pad gegaan. Helaas was de eerste tempel gesloten. Ze waren geloof ik extra hard aan het opgraven. Je weet het niet. Het leek mij op een soort schoolwerktuinen. Een van de jongens die ik tegen kwam woonde er trouwens zo ongeveer bovenop. Daarna ben ik naar een olijfbomen bos gelopen, dat ik trouwens niet kon vinden. Volgens de Rough Guide, het grootste stuk groen van Lima, en ik mis het. Huh wat is dat toch met mij en natuur. Daarna ben ik weer doorgelopen naar tempel nummer 2. Ik vond het zelf een beetje overgerestaureerd, Ik vraag me bijvoorbeeld af of die pre inca schijnwerpers orgineel zijn, of een latere toevoeging. Helaas weet ik zo weinig van de plaatselijke cultuur dat ik er geen zinnig woord over kan zeggen. Maar ja het was wel leuk om even overheen te huppelen. Ik had niet het gevoel dat het echt druk was daar op de pre-inca tempel.

Ik denk dat hij er vroeger uitzag als die tempels in Trujillio, maar ja ze zijn zo spaarzaam met de informatie dat je er bijna niet achterkomt. Het ding ligt trouwens wel helemaal midden in de stad.

Vandaag heb ik ceviche gegeten en tallarin verde. Wij zouden dat pasta met pesto noemen. Maar hier moet het weer anders heten. Gisteren met een Pizza bakker gepraat. Toen liep het water mij in de mond om een pizzaatje in Napoli te eten, gewoon Margeritha, met heerlijke witte wijn uit een plastic bekertje. Wat kunnen dingen toch lekker zijn. Overigens had ik ook al een visioen van een stuk monzerella in mijn mond proppen met parmaham er omheen. Dus misschien heb ik toch stiekum aan drugs gezeten ofzo. Maar ja het zijn dan wel inspirerende drugs, ik dacht ook nog na over caponata.