Bericht uit Ayachuco

Hierbij wederom een bericht uit deze stad. Het is een beetje een wonderlijk oort, met die 30 kerken die dicht zijn. De kerken zijn heel laag van bouw, ze hebben mooie elegante bogen, maar een joost zou bij de kruisgang zeker zijn hoofd stoten. Gelukkig lijkt het er op dat hier weinig Mestizo (?) gen is. Want de gemiddelde bewoner hier kan recht op onder een boog van 1.60 hoog lopen. Ik denk dat het voor 99% pure Peruanen zijn. Misschien de bovenklasse iets meer west europees bloed. Maar ja die komt zich natuurlijk niet voorstellen.
Ik ben blij met je commentaar Liesbeth. Joanna wist mij via facebook ook te melden dat ze het blog leuk vond en nog een paar mensen via de mail.
Vandaag was de expeditie naar Wari. Ik moest ervoor met een bus, met een familie van 2 kindertjes, en twee giebel meisjes uit Lima. De gids wiens naam ik alweer vergeten ben is de hele tijd aan het woord geweest. In het museum heeft hij de geschiedenis van Peru nog een keer in 3 kwartier verteld. Ik heb mij inmiddels onder behandeling van spataderen laten stellen. De stad van de Wari, waar we trouwens niet veel van zagen, bestaat uit stevige muren van natuurlijke steen een paar tempel achtige gebouwen en iets wat ze een paleis noemden. Die tempelachtige gebouwen waren rond, met niches waar waarschijnlijk de belangrijke typen uit de stad zaten te kijken. Het is anders dan in Italie, waarbij het feestelijk kop afhakken een vermaak is voor de hele stad, hier mogen er maar een paar mensen van genieten. Ik vond dat niet zo´n slimme zet, maar ja ze krijgen hier natuurlijk ook geen brood, dus ook geen spelen. Het waren natuurlijk aardappelen en cocabladeren, en misschien als je daar voldoende van neem dat je dan niet eens meer naar de Hartog wilt fietsen. Verder viel er niet veel te zien. Het is tenmidden van cactusplantages, waar de cactusvijg van afvalt. Die noemen ze hier Tono. Wat bij mij op de kaart tot verwarring leidt, ik dacht dat er een sapje was van tonijn. Ik weet niet of dat smakelijk is, maar nee het het is de cactusvijg. Die overigens bloedrood is. De cactus is een smakelijk hapje voor de Conchilla ofzo, een soort van schildluis die wij tenslotte allemaal weer graag opeten omdat het de belangrijkste bron is voor rode kleurstof in de voedingsmiddelen industrie.
Na het bezoek aan Wari moesten we nog naar het punt van de veldslag tussen de spanjaarden en de liberadors, onderwie Simon van de Bolivard. Ook dat was natuurlijk een goed moment om los te gaan voor de gids. Ook daar kreeg ik een verhaal van naar mijn gevoel een uur over de bloedige veldslag en hoeveel beter het allemaal niet was voor het bevrijde Peru, Columbia, Equador, Haiti en nog wat plaatsen. Het was een enorme obliks ontworpen door een Spanjaard. Ik had dat zelf niet gedaan zeg maar het monument op de dam laten ontwerpen door een duitser. Maar anders was het misschien een vaas geworden. Het regende ook nog. Ik ben daar wel een beetje verbrand geraakt op de Pampa hier. Overigens ging de gids op de terugweg nog grappen vertellen ook. Nou dat was natuurlijk helemaal een dolle toestand. Die meisjes voor mijn vermaakten zich kostelijk. Ik heb geen moeite gedaan om vrienden te maken. Fotos blijven jullie even schuldig.
Ik heb me wel aangemeld bij Google ads ofzo. Ik hoop dat ik vanaf nu slapend rijk ga worden. Maar wil wel meteen mijn excuus aanbieden voor als jullie hinderlijke reclame door het beeld zien flitsen. Maar ik dacht alles is met reclame dus dan kan mijn blog dat ook nog wel hebben. Mijn excuus hiervoor. Maar als ik rijk wordt dan nodig ik iedereen die mijn blog leest mee op excursie hier in mooi Ayachuco.