Nog maar wat Rio
Ik geloof wel dat het een latino ziekte is, afspraak maken en niet nakomen. Daarom stond ik gisteren voor pietsnot voor de Rio Palace hotel (volgens de Rough Guide) kun je er hinkstapspringen over de mietjes, maar die waren er gisteren een niet of nauwelijks en ook mijn date was er niet. Jammer voor hem zullen we maar zeggen, nu heeft hij iemand anders moeten vinden die voor zijn lunch betaald.
Ik ga zo maar naar het deel van Lima wat Central heet, volgens de Rough Guide (die ik natuurlijk nog blind vertrouw na het verhaal over de mietjes) kan dat prima met de bus.
Ik moet straks Mel Franzoni extrato de Propolis kopen. Het schijnt van bijen afgeschraapt te worden. Ik weet niet door wie, misschien wil ik het ook niet weten. Het schijnt een paardenmiddel tegen verkoudheid te zijn. Misschien zou het beter te zijn een paardenmiddel te hebben van paarden, dat is vast makkelijk schrapen.
Gisteren weer een beetje rondgewandeld in de copacabana. Ik ken het nu wel. Ik heb een leuk keukenhulpmiddel gekocht, ik weet alleen de naam al niet meer. Ik heb er nog één extra meegenomen. Maar ik weet niet of de gelukkige ontvanger er echt blij mee zal zijn. Nou ja dan is er wel iemand anders blij mee te maken. Het is voor het specifieke gebruik perfect.
Het leuke marktje dat de eerste dag bij het hotel aan het eind van het straatje was ontstaan hebben we niet meer terug gezien. Vandaag is het mijn laatste dag in Rio morgen ga ik weer naar Sao Paulo, ben ik daar nog een paar dagen en dan naar huis.
Ik weet niet precies wat het is met die foto´s ik probeer het ook niet eens meer, ik zal als ik thuis ben er wel een paar fotos tussen zetten. Meestal slurpt de computer meteen de fotos op, maar de drie of vier keer dat ik het hier geprobeerd heb gebeurde er niets. Ik weet het niet en al dat gebrabbel in het portugees maakt het er natuurlijk ook niet helderder op. Al ben ik wel blij dat het geen chinees is, daar snapte ik natuurlijk helemaal geen fluit van.
Ach en mijn verhalen zijn toch leuker dan de foto´s. Ik heb slechts een foto waar ik zelf op sta. Slecht ook nog een keer...............
Ik ga zo maar naar het deel van Lima wat Central heet, volgens de Rough Guide (die ik natuurlijk nog blind vertrouw na het verhaal over de mietjes) kan dat prima met de bus.
Ik moet straks Mel Franzoni extrato de Propolis kopen. Het schijnt van bijen afgeschraapt te worden. Ik weet niet door wie, misschien wil ik het ook niet weten. Het schijnt een paardenmiddel tegen verkoudheid te zijn. Misschien zou het beter te zijn een paardenmiddel te hebben van paarden, dat is vast makkelijk schrapen.
Gisteren weer een beetje rondgewandeld in de copacabana. Ik ken het nu wel. Ik heb een leuk keukenhulpmiddel gekocht, ik weet alleen de naam al niet meer. Ik heb er nog één extra meegenomen. Maar ik weet niet of de gelukkige ontvanger er echt blij mee zal zijn. Nou ja dan is er wel iemand anders blij mee te maken. Het is voor het specifieke gebruik perfect.
Het leuke marktje dat de eerste dag bij het hotel aan het eind van het straatje was ontstaan hebben we niet meer terug gezien. Vandaag is het mijn laatste dag in Rio morgen ga ik weer naar Sao Paulo, ben ik daar nog een paar dagen en dan naar huis.
Ik weet niet precies wat het is met die foto´s ik probeer het ook niet eens meer, ik zal als ik thuis ben er wel een paar fotos tussen zetten. Meestal slurpt de computer meteen de fotos op, maar de drie of vier keer dat ik het hier geprobeerd heb gebeurde er niets. Ik weet het niet en al dat gebrabbel in het portugees maakt het er natuurlijk ook niet helderder op. Al ben ik wel blij dat het geen chinees is, daar snapte ik natuurlijk helemaal geen fluit van.
Ach en mijn verhalen zijn toch leuker dan de foto´s. Ik heb slechts een foto waar ik zelf op sta. Slecht ook nog een keer...............
1 Comments:
Je hebt een goed leven. Vergeleken met meneer Peer, Edgar:
"Autogoeroe Frits Hessing heeft de voormalige wethouder en loco-burgemeester van Amsterdam, Edgar Peer, voor de rechter gesleept omdat die een Maserati Quattroporte 4.2 automaat (€ 181.887) is gaan rijden zonder af te rekenen."
Uit de Telegraaf, haha. En allemaal disses onder de reacties natuurlijk.
Om nog even te zingen dan, voordat je naar Sao Paolo gaat:
Woh-ho-oh-oh, when my ba-a-aby (when my baby)
When my baby smiles at me I go to Rio (Rio...)
De Janeiro
I'm a Salsa fellow-ow
When my baby smiles at me
The sun'll lightens u-up my li-ife
And I am free at last, what a blast
Grüssi,
M.
Post a Comment
<< Home