Helaas lieve mensen
De foto´s gaat niet lukken.
H.W. geraken we nu nooit van het gezeur af. Op naar nieuw gezeur over Mario die altijd maar het kacheltje blijft weghalen, de liefde voor de haarborstel en kunst kopen. Tja zijn leven was vast goed. Nou ja nog een paar dagboeken en we zijn er van af. Nee na 20 dagboeken over 22 jaar verspreid geef ik het nu niet meer op. Dat kan er ook nog wel bij. Oh er komt een leuke jongen het internet gebeuren binnen. Het is wederom warm hier. Maar in vergelijking met Sao Paulo is het wel goedkoop het internet hier. Misschien heeft ze water. Het ziet er niet naar uit. Ik blijf hier nog een dagje. Ik vind het wel relaxed hier. Ik zal later er een foto bijplakken. Ik weet niet waarom die camera´s het niet doen. Ik was net over een vismarktje gewandeld. Ik denk dat het makkelijker is als ik een foto maak van een mevrouw met een vis op haar kop, dan dat ik een picasso vind hier op de lokale kunstmarkt. Die is er overigens wel. Ik heb dat gisteren bekeken, nu 99% is voor de braziliaanse huiskamer op te leuken. Flutterige schilderijen van fruit, de zee, het mooie panorama en ongetwijfeld een leuk setje. Slechts twee hadden een soort latino kitsch die wel te pruimen was. Maar ik heb niets gekocht hoor, wat moet ik er allemaal mee. Verder is Michel al weer getrouwd, pffffffffffff is ook de Liz Taylor van de homo´s. Ik hoop maar dat hij niet al die namen blijft gebruiken, straks kan hij de telefoon niet eens meer opnemen.
Het dorpje is hier rustig, er fietsen de hele dag jongens in grote korte broeken rond. Af en toe een meisje en ook andere heren meestal op de fiets. Rustig een soort landerige sfeer. Ondertussen lees ik Anna Blaman, Dood en Eenzaamheid ofzo. Een vreugdevol boek over een zeurpiet in de jaren 50 met een hartkwaal. Die boeken uit de jaren 50 uit Nederland geven toch een ander beeld dan Sophia Loren die 1000 kinderen moet baren van Marcello, of Audrey die een croissantje voor Tiffany op peuzelt, of zelfs Liz Taylor die struikelt over No neck monsters.
Hij is op kamers en heeft een minares waar het mee uitraakt, het is een zeurpiet. Ik kan het mooi hier achterlaten. Ik denk niet dat iemand die ik ken het nog zou willen lezen.
Ik moet steeds letters intypen om het blog te publiceren, ze worden steeds onleesbaarder. Gisteren heb ik een bedelaar 50 cent gegeven, niet de rappers maar een Real. Hij had er wel blijer mee kunnen zijn. Er zijn hier, in dit dorp niet veel, of ze vallen niet op. Volgens mij is het leven hier wel redelijk. Een beetje vissertje spelen, of touristen uit brazilie vermaken. Er zijn denk ik slechtere plekken om te wonen. Ik vraag me dan altijd af hoe je er tussen komt, als braziliaan, of juist niet. Verder is er een boulevard. Die is zeer bezoekers vriendelijk ingericht, de hele kant langs de zee zijn een soort kommentjes waar precies billen in passen. Ik hou er wel van als de openbare ruimte zo is ingericht dat het echt een uitnodiging is om er te verblijven en niet een uitnodiging is om zo snel mogelijk naar huis te gaan. Of nog erger een meesterlijk statement is van de ontwerper. Overigens kwam ik een duitser tegen, in het zwembad die lyrisch was over hoe goed wij in Amsterdam omgingen met de openbare ruimte. Zoveel beter dan in Hannover of waar hij vandaan kwam.
Nu ben ik in de haven door een mug gestoken, als ik maar geen ziekte oploop. Nou ja naast het hotel zit een soort medische post, daar is het steeds gezellig druk.
Sorry ja voor de lappen tekst. Ik weet het jullie zouden liever een foto zien..........
H.W. geraken we nu nooit van het gezeur af. Op naar nieuw gezeur over Mario die altijd maar het kacheltje blijft weghalen, de liefde voor de haarborstel en kunst kopen. Tja zijn leven was vast goed. Nou ja nog een paar dagboeken en we zijn er van af. Nee na 20 dagboeken over 22 jaar verspreid geef ik het nu niet meer op. Dat kan er ook nog wel bij. Oh er komt een leuke jongen het internet gebeuren binnen. Het is wederom warm hier. Maar in vergelijking met Sao Paulo is het wel goedkoop het internet hier. Misschien heeft ze water. Het ziet er niet naar uit. Ik blijf hier nog een dagje. Ik vind het wel relaxed hier. Ik zal later er een foto bijplakken. Ik weet niet waarom die camera´s het niet doen. Ik was net over een vismarktje gewandeld. Ik denk dat het makkelijker is als ik een foto maak van een mevrouw met een vis op haar kop, dan dat ik een picasso vind hier op de lokale kunstmarkt. Die is er overigens wel. Ik heb dat gisteren bekeken, nu 99% is voor de braziliaanse huiskamer op te leuken. Flutterige schilderijen van fruit, de zee, het mooie panorama en ongetwijfeld een leuk setje. Slechts twee hadden een soort latino kitsch die wel te pruimen was. Maar ik heb niets gekocht hoor, wat moet ik er allemaal mee. Verder is Michel al weer getrouwd, pffffffffffff is ook de Liz Taylor van de homo´s. Ik hoop maar dat hij niet al die namen blijft gebruiken, straks kan hij de telefoon niet eens meer opnemen.
Het dorpje is hier rustig, er fietsen de hele dag jongens in grote korte broeken rond. Af en toe een meisje en ook andere heren meestal op de fiets. Rustig een soort landerige sfeer. Ondertussen lees ik Anna Blaman, Dood en Eenzaamheid ofzo. Een vreugdevol boek over een zeurpiet in de jaren 50 met een hartkwaal. Die boeken uit de jaren 50 uit Nederland geven toch een ander beeld dan Sophia Loren die 1000 kinderen moet baren van Marcello, of Audrey die een croissantje voor Tiffany op peuzelt, of zelfs Liz Taylor die struikelt over No neck monsters.
Hij is op kamers en heeft een minares waar het mee uitraakt, het is een zeurpiet. Ik kan het mooi hier achterlaten. Ik denk niet dat iemand die ik ken het nog zou willen lezen.
Ik moet steeds letters intypen om het blog te publiceren, ze worden steeds onleesbaarder. Gisteren heb ik een bedelaar 50 cent gegeven, niet de rappers maar een Real. Hij had er wel blijer mee kunnen zijn. Er zijn hier, in dit dorp niet veel, of ze vallen niet op. Volgens mij is het leven hier wel redelijk. Een beetje vissertje spelen, of touristen uit brazilie vermaken. Er zijn denk ik slechtere plekken om te wonen. Ik vraag me dan altijd af hoe je er tussen komt, als braziliaan, of juist niet. Verder is er een boulevard. Die is zeer bezoekers vriendelijk ingericht, de hele kant langs de zee zijn een soort kommentjes waar precies billen in passen. Ik hou er wel van als de openbare ruimte zo is ingericht dat het echt een uitnodiging is om er te verblijven en niet een uitnodiging is om zo snel mogelijk naar huis te gaan. Of nog erger een meesterlijk statement is van de ontwerper. Overigens kwam ik een duitser tegen, in het zwembad die lyrisch was over hoe goed wij in Amsterdam omgingen met de openbare ruimte. Zoveel beter dan in Hannover of waar hij vandaan kwam.
Nu ben ik in de haven door een mug gestoken, als ik maar geen ziekte oploop. Nou ja naast het hotel zit een soort medische post, daar is het steeds gezellig druk.
Sorry ja voor de lappen tekst. Ik weet het jullie zouden liever een foto zien..........
posted by Killvito | 6:44 AM
2 Comments:
Ja, het klinkt ook wel relaxed. Misschien had je toch maar 100 Jaar Eenzaamheid moeten meenemen, of De Toverberg. Het is vandaag vaderdag. Daarom was ik met mijn broer bij mijn vader. We wilden hem internet geven maar dat lukte niet. Daarna sms'de Sandrine me of ik meeging naar het roots-festival in het Oosterpark maar ik heb ervan afgezien. In plaats daarvan viel ik in slaap. Gisteren was ik op Geke haar verjaardag in Schagen. Dat is een mooie plaats, maar net iets te ver weg. Ik mocht niet drinken omdat ik Tjitske naar huis moest rijden. Tegen de tijd dat ik haar had weggesleurd bij de drank was het natuurlijk al bijna ochtend. Onderweg naar huis met dronken Tjitske en de onvermijdelijke achterbank vol parasiterende meelifters die ook nog "even moesten worden afgezet" bedacht ik dat de meeste feestjes toch vooral leuk zijn als je niet bij bewustzijn bent. Nou, pas op jezelf.
zie je - ik kan het ook heel goed (hihihi)
Post a Comment
<< Home