Padula

Deze mooie foto's zijn het karthuizen klooster in Padula. Het valt mij even allemaal niet mee met het openbaar vervoer in italia. Eerst was er al een staking van de trein, toen ik Ineke uit Napels wilde halen. Moest ik er met de Sita bus heen, vervolgens duurde het een hele tijd voordat er eindelijk een stadsbus opgedaagd kwam, ik had ruim de tijd genomen en was dus nog net op tijd om Ineke te begroeten. Maar ik dacht wel even dat ze verder alleen door Napels moest hobbelen. Later bleek die staking ineens weer tot het verleden te horen. Zulke dingen zijn hier ook nooit helemaal duidelijk.

Gisteren regende het hier pijpenstelen. We zouden eigenlijk naar Amalfi. Maar zijn naar Padula gegaan. Ik had een keer een verhaal in de volkskrant gezien over het klooster aldaar, het is het eerste italiaanse monument (1883 oid). En schijnt een barokke parel te zijn. Een van de weinige sites die ik nog nooit gezien heb hier in de regio. We bleken er met een bus heen te kunnen. Die bus deed er bijna twee uur over en dumpte ons ergens aan de rand van mooi Padula. De informatie uit de rough guide is 0,0. We zijn richting het stadje gelopen, het was maar 3 kilometer ofzo. Ineke vond dat we eerst moesten eten, dus hebben we een hut gevonden aan de rand van de stad. Orechiette met groente heb ik naar binnengewerkt, en een wijntje de burger weet maar nooit wanneer je weer een kans krijgt om een wijntje te drinken in Padula. We waren een beetje nerveus over de terug reis, het was al 15.30 ofzo en de bus zou om 17.35 zijn maar terug liepen we langs het klooster, heen ook maar langs een blinde muur, terug langs een ingang. Daar bleek een vvv te zitten, die wist allerlei bussen naar Salerno, dichterbij en later, zijn we toch het klooster gaan verkennen. Nou je kan je wel voorstellen dat je karthuizer monnik wordt, het was daar heel erg mooi. Er liepen wat italiaanse schoolklassen gillend rond, maar verder was het er erg leuk. Toen zijn we daarna op zoek gegaan naar de bus terug, nog steeds in de regen. Bij een zeer vage koffie bar, waarvan ik dacht dat alle plaatselijke debielen elkaar ontmoeten zeiden ze dat daar helemaal geen bus naar Salerno ging. Maar een jongen werd gecharterd en zou ons wel naar de grote weg brengen, want daar ging om 18.00 nog een bus. Het regende vrolijk door. Wij met die jongen in de auto nadat hij zijn biertje op had. Ik zei tegen Ineke we moeten hem 5 euri geven. Dat wilde hij niet. Hij had haar in een staartje. Oh Daphne oh Anneke ik heb niet zijn foto gemaakt of zijn telefoonnummer gevraagd. Volgens mij was hij niet echt heel slim, maar wel lief. Jullie zijn natuurlijk alle twee slim genoeg om een minder slimme man te hebben. Stom van mij. Anyway wij stappen uit, nog steeds in de regen bij een bushalte, zonder informatie, het werd 18.00 nog steeds geen bus, het werd later, het regende.............
Reed er ineens een Sita bus voorbij met Battipaglia er op. Ik maakte noodsignalen van stoppen, stoppen, de bus reed natuurlijk gewoon door. Een aantal onchristelijke krachttermen, wij er achter aan rennen. Iets verder op was een stoplicht en de bus moest stoppen, mochten we er toch nog in, bleek hij naar de benzine pomp te gaan. Daar had de jongen uit het restaurant het ook over gehad als busstop. Konden we kaartje kopen en mee naar Battipaglia. Battipaglia is 20 km ten zuiden van Salerno en daar konden we dus de trein nemen en gewoon in ons eigen bedje slapen. In het hotel Santa Rosa, niet santa clara. Ik zag me toch echt de nacht daar doorbrengen in Padula, dat 120 km van Salerno is. Raar dat de Rough guide helemaal niets zegt over dat klooster. Het is toch relatief gezien beroemd.

Ik was erg blij dat ik op het station van Battipaglia stond.